Δεν πρόλαβε να ξεπεράσει η Ευρώπη το σοκ από το τραγικό ναυάγιο της Λαμπεντούζα και λίγες μέρες μετά παρόμοιο τραγικό συμβάν επαναλήφθηκε. Οι μαγευτικές ακτές στο γραφικό νησάκι κάτω από τη Σικελία (εννέα χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα μικρότερο σε έκταση από τη δική μας Γαύδο…) έχουν μετατραπεί σε νεκροταφεία. Η πολιτισμένη κοινωνία της Ευρώπης παρακολουθεί σοκαρισμένη άλλο ένα δράμα να εκτυλίσσεται στα νότια σύνορα της. Η πολιτική ηγεσία της πολιτισμένης Ευρώπης διχασμένη και αμήχανη αναζητά κοινά αποδεκτές λύσεις και διατυμπανίζει την επιτακτική ανάγκη, το 2014 να γίνει “έτος ορόσημο” για μια νέα μεταναστευτική πολιτική.
Ουδείς αμφιβάλλει. Το πρόβλημα είναι ευρωπαϊκό, όχι εθνικό και αφορά στο κατά πόσο είναι αποδεκτή, ηθικά, νομικά, ρεαλιστικά, μια “Ευρώπη φρούριο”…
Στο μεταξύ ο χρόνος περνά. Δέκα χρόνια από την επαίσχυντη συμφωνία του Δουβλίνου ΙΙ, η Ελλάδα, πρώτη από τις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, υφίστανται μια απερίγραπτη καταπόνηση και μια ενθολογική αλλοίωση που παραπέμπει σε πολεμική εισβολή. Σύμφωνα με τη Frontex (την ευρωπαϊκή δύναμη που, υποτίθεται, είναι επιφορτισμένη να συνεπικουρεί των ελληνικών αρχών στη φύλαξη των ελληνικών-ευρωπαϊκών συνόρων) 9 στους 10 μετανάστες που παρανόμως εισέρχονται στην Ευρώπη, έχουν εισέλθει από την Ελλάδα.
Η Ελλάδα δεν αντέχει άλλο! Μόλις λίγους μήνες νωρίτερα ο υπουργός Δημόσιας Τάξης, Νίκος Δένδιας, παρουσιάζοντας στους Ευρωπαίους ομολόγους το αναθεωρημένο πρόγραμμα δράσης της Ελλάδας για το άσυλο και τη διαχείριση των μεταναστευτικών ροών, ανέδειξε την έκταση του προβλήματος. “Η Ελλάδα”, είπε, “είναι μια χώρα 10 εκ. Ανθρώπων. Δεν μπορούμε να απορροφήσουμε 500-600 χιλιάδες παράνομους μετανάστες. Όπως η Γερμανία δεν θα μπορούσε να απορροφήσει 10 εκ. παράνομους μετανάστες”!
Η σύγκριση σοκάρει! 10 εκ. παράνομοι μετανάστες αναλογούν στη Γερμανία, που έχει κλείσει τα σύνορα της, ταμπουρωμένη πίσω από το Δουβλίνο ΙΙ που στην ουσία απαγορεύει την προώθηση μεταναστών στον ευρωπαϊκό Βορρά από τη στιγμή που φτάσουν σε “ασφαλή τρίτη χώρα”. Αυτός είναι ο όρος κλειδί. Η Ελλάδα, η Ιταλία, η Μάλτα θεωρούνται “ασφαλείς” τρίτες χώρες και πρέπει αυτές να διαχειριστούν μόνες τους το πρόβλημα για λογαριασμό των υπόλοιπων Ευρωπαίων εταίρων.
Και πως να το διαχειριστούν; Με ποια κονδύλια; Με ποιες πολιτικές; Το συνολικό κόστος του νέου σχεδίου, που έχει υποβάλλει η ελληνική πλευρά φτάνει περίπου τα 500 εκ. Ευρώ. Κι απ’ αυτά τα 247 εκ. ευρώ πληρώνονται από τον ελληνικό προϋπολογισμό. Σε εποχές που μειώνονται μισθοί και συντάξεις και που και το τελευταίο ευρώ είναι πολύτιμο, η Ελλάδα πρέπει να πληρώνει από τη τσέπη της για να προφυλάσσει τους κεντρο-ευρωπαίους εταίρους από τους …ανεπιθύμητους μετανάστες!
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
