της ΕΙΡΗΝΗΣ ΜΠΕΛΛΑ
Κι ενώ εμείς καιγόμαστε με τα δικά μας. Με τους 300 μετανάστες στη Νομική, την επίθεση του Πρωθυπουργού στην αριστερά, το νέο ασφαλιστικό, το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, σε μια άλλη γωνιά της μεσογειακής λεκάνης κάποιοι ζητούν τα αυτονόητα.
Δημοκρατία.
Στην Αίγυπτο, στο Κάιρο και στο Σουέζ χιλιάδες αντικυβερνητικοί διαδηλωτές παρά την απαγόρευση διαδηλώσεων από το αιγυπτιακό υπουργείο Εσωτερικών συνεχίζουν τις συγκρούσεις με την αστυνομία και 1000 περίπου άτομα συνελήφθησαν.
Τουλάχιστον τέσσερις διαδηλωτές έχουν πέσει νεκροί. Μετά από 30 χρόνια στην εξουσία του προέδρου Χόσνι Μουμπάρακ ο λαός ξεχύθηκε στο δρόμο ζητώντας την απομάκρυνση του. «Θέλουμε την πτώση του καθεστώτος», φώναζαν ρυθμικά και πετούσαν πέτρες εναντίον των αστυνομικών έξω από το Ανώτατο Δικαστήριο του Καΐρου. Ένας λαός που βράζει. Μια σπίθα χρειαζόταν για να ανάψει. Και φαίνεται ότι τη βρήκε μέσα από το διαδίκτυο.
Πριν από λίγα χρόνια είχα επισκεφτεί την Αλεξάνδρεια. Πίστευα ότι θα ανακάλυπτα την Αλεξάνδρεια του Στρατή Τσίρκα και του Καβάφη. Όταν απογοητεύτηκα που δεν βρήκα το ανακάτεμα των πολιτισμών από τις «Ακυβέρνητες Πολιτείες», άλλος ένας μύθος έσπασε μέσα μου. Ένας από τους ελάχιστους έλληνες εναπομείναντες της Αλεξάνδρειας με πληροφόρησε για ένα καθεστώς απολυταρχικό, «τύποις» δημοκρατικό. Και στην αυθόρμητη απορία μου, πώς μπορούσε ο Αιγύπτιος Πρόεδρος, -δημοφιλής, αυτός και η σύζυγός του στις Δυτικές μας χώρες- τριάντα χρόνια να τους κρατά σε καταστολή, μου διηγήθηκε δυο περιστατικά. Το ένα αφορούσε τους υπαλλήλους καθαριότητας, που όταν τόλμησαν 1000 από αυτούς να κατεβούν μια μέρα σε απεργία, την άλλη μέρα το πρωί είχαν απολυθεί όλοι και αντικαταστάθηκαν πάραυτα. Το άλλο περιστατικό ήταν πιο σκληρό. Αφορούσε κάποιους φοιτητές, οι οποίοι, μέσω των νέων τότε τεχνολογιών, του διαδικτύου, ήρθαν σε επαφή με ξένους φοιτητές και αποφάσισαν οργανωμένα να διεκδικήσουν δικαιώματα. Αυτοί εξαφανίστηκαν. Έτσι απλά. εξαφανίστηκαν. Οι εφημερίδες δεν έγραψαν τίποτα. Και οι οικογένειες τους δεν τόλμησαν να τους αναζητήσουν. Δεν ξανακούστηκε τίποτα για αυτούς.
Ο Χόσνι Μουμπάρακ ήθελε να κρατά τον κόσμο στην αμάθεια, στην άγνοια, στην έλλειψη επικοινωνίας και στο φόβο. Δεν είναι τυχαία κατά πολλούς η μεγάλη εξάπλωση των φανατικών ισλαμιστών τα τελευταία χρόνια στη χώρα. Και αυτή τη μαγιά φαίνεται ότι του τη χάλασαν οι σελίδες κοινωνικής δικτύωσης. Ότι, δεν κατάφεραν εκείνοι οι φοιτητές φαίνεται ότι το καταφέρνουν οι σημερινοί διαδηλωτές, μεγάλο μέρος των οποίων οργανώθηκε μέσω του διαδικτύου. Στο Facebook της Αιγύπτου, περισσότεροι από 90.000 άνθρωποι δήλωσαν έτοιμοι να κατέβουν σε διαδηλώσεις. Δεν είναι τυχαίο ότι η Αίγυπτος έχει διακόψει την πρόσβαση σε ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης, όπως το Twitter, που χρησιμοποιήθηκε και αυτό για τη διοργάνωση αντικυβερνητικών διαδηλώσεων στο Κάιρο.
Η σουηδική ιστοσελίδα Bambuser για κινητά τηλέφωνα, ανακοίνωσε επίσης ότι είναι μπλοκαρισμένη. Μήπως τελικά το καθεστώς βρήκε την Αχίλλειο πτέρνα του;
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
