Η Ασημίνα Σκόνδρα επισημαίνει πως στην χώρα μας οι γυναίκες σιωπούν… Αυτό είναι το εμπόδιο που πρέπει να ξεπεραστεί, τόσο μέσω δράσεων της Πολιτείας, όσο και μέσω ενημέρωσης, στήριξης και αντιμετώπισης των φαινομένων βίας ενάντια σε γυναίκες, σε τοπικό, περιφερειακό και εθνικό επίπεδο.
Με την εμφάνιση της πανδημίας COVID-19, ήρθαμε αντιμέτωποι με μια ακόμη «σκιώδη πανδημία», αυτή της βίας κατά των γυναικών, καθώς, ήδη από τις αρχές του 2020, τα περιστατικά που αναδείχθηκαν πληθαίνουν όλο και περισσότερο. Θύματα οι γυναίκες, θύματα και τα παιδία, που ως σιωπηλοί μάρτυρες, σημαδεύονται από εικόνες βίας που τα ακολουθούν σε όλη τους τη ζωή. Τα βιώματα αυτά είναι τραύματα που τα βαραίνουν και οι επιπτώσεις, στην ανήλικη και ενήλικη ζωή τους μπορεί να είναι μεγάλες, τόσο στην ψυχική όσο και στην σωματική τους υγεία.
Σε σχετική έρευνα του ΚΕΘΙ (Κέντρο Ερευνών για Θέματα Ισότητας) για λογαριασμό του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, σε πάνω από 2.500 δημοσιεύσεις στα ΜΜΕ και 4.000 στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, αποκαλύφθηκαν όψεις οπισθοδρόμησης στην πορεία των γυναικών προς την ισότητα, την αυτοτέλεια, την αυτονομία, την πρόοδο και την προσωπική ευημερία, προς μια οικογενειακή ζωή και έμφυλες σχέσεις με λιγότερη βία. Η έρευνα στο σύνολό της, κατέδειξε τρόπους και μηχανισμούς συγκάλυψης – κυρίως μέσω του σπιράλ της σιωπής – του φαινομένου της ενδοοικογενειακής βίας, κατά των γυναικών στην Ελλάδα σήμερα.
Ο εγκλεισμός που η πανδημία επέβαλλε, πολλαπλασίασε τις περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας και, κατά κάποιον τρόπο, με άσχημη αφορμή, αφύπνισε σημαντικά την κοινή γνώμη σχετικά με το κοινωνικό αυτό φαινόμενο, που θέτει τις γυναίκες σε δυσμενή θέση, λόγω του φύλου τους. Διότι, ειδικότερα, στις κλειστές κοινωνίες, τα περιστατικά έμφυλης βίας τείνουν να αποκρύπτονται αρχικά υπό τον φόβο του κοινωνικού στιγματισμού. Το μεγαλύτερο όμως εμπόδιο να σπάσουν τα δεσμά τους, είναι η οικονομική ανασφάλεια. Το πώς θα βιοποριστούν οι ίδιες και τα παιδιά τους, αφού στις περισσότερες περιπτώσεις τα θύματα είναι οικονομικά εξαρτώμενα.
Ωστόσο, οι περιπτώσεις γυναικοκτονιών, που αυξήθηκαν τα δύο τελευταία έτη, οδήγησαν στην εμφάνιση των πραγματικών και ανησυχητικών διαστάσεων, του εν λόγω φαινομένου και οδήγησαν την Κυβέρνηση να προβεί σε δράσεις, που μπορούν να το αντιμετωπίσουν ουσιαστικά.
Το Εθνικό Σχέδιο Δράσης Ισότητας των Φύλων 2021 – 2025, της Γενικής Γραμματείας Δημογραφικής και Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων, αποτελεί μια πολιτική πρωτοβουλία που μεταξύ άλλων, ορίζει το πλαίσιο ενσωμάτωσης της διάστασης του φύλου στις σχεδιαζόμενες πολιτικές, με τέσσερις άξονες προτεραιότητας:
-
την πρόληψη και καταπολέμηση της έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας
-
την ισότιμη συμμετοχή των γυναικών σε θέσεις λήψεις αποφάσεων και ηγετικούς ρόλους
-
την ισότιμη συμμετοχή των γυναικών στην αγορά εργασίας
-
την ενσωμάτωση της διάστασης του φύλου
Ταυτόχρονα, με αφορμή της ανάπτυξη του κινήματος #Μetoo, ο Πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, όρισε την ίδια Γραμματεία ως τον αρμόδιο κυβερνητικό φορέα, για την παρακολούθηση και την συλλογή στοιχείων από την πλατφόρμα metoo.gov.gr, η οποία τέθηκε σε λειτουργία, με σκοπό την προστασία όλων των πολιτών από κάθε μορφής βία, την ενημέρωση και την στήριξή τους.
Σε περιφερειακό επίπεδο παρατηρούμε να λαμβάνουν χώρα πλείστες δράσεις στήριξης κακοποιημένων γυναικών, μέσα από την δημιουργία ξενώνων, κέντρων ψυχολογικής και νομικής στήριξης, αλλά και προστασίας των γυναικών αυτών και των παιδιών τους, από τον κοινωνικό αποκλεισμό, την ανεργία, την ανέχεια και εντέλει την επιστροφή στον κακοποιητή τους.
Προσωπικά, ως γυναίκα, ως μητέρα και ως άνθρωπος που ασχολείται με τα κοινά, προωθώ στην Περιφέρεια μου, την Καρδίτσα, ένα ενημερωτικό πρόγραμμα, που βρίσκεται σε εξέλιξη, σχετικά με την βία κατά των γυναικών, τις μορφές της, τους τρόπους αντιμετώπισής της, αλλά και το πως οι γυναίκες αυτές, μπορούν να αποφύγουν ή να ξεφύγουν από τέτοιες δεινές καταστάσεις. Τις ενημερώνουμε για τα δικαιώματα τους και τις δράσεις που πραγματοποιούνται από αρμόδιους φορείς και παράλληλα, προσπαθούμε να ευαισθητοποιήσουμε την κοινωνία ώστε να μην αδιαφορεί μπροστά σε τέτοια φαινόμενα.
Όταν μοιράσαμε τα πρώτα φυλλάδια της συγκεκριμένης δράσης, άκουσα γυναίκες που τις γνωρίζω χρόνια, ότι εκτός των πολλών ρόλων που διαδραματίζουν στη ζωή τους, κατέχουν κι έναν ακόμα, αυτόν του θύματος. Συγκλονίστηκα από την ανάγκη τους, όχι μόνο να ενημερωθούν, αλλά κυρίως να εισακουστούν και να βρουν στήριγμα.
Έτσι διατρανώθηκε η απόφαση και η υποχρέωση μου να γίνω η φωνή τους, να διεκδικήσω τα απολύτως αυτονόητα δικαιώματα τους στην ασφάλεια και σε όλες τις πολίτικές που εγγυώνται την αυτονομία και την ισότητα.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
