Ο Μάξιμος Σενετάκης απαντά στην “επιστημονικού τύπου” παρέμβαση που έκανε πρόσφατα ο Ευάγγελος Βενιζέλος με αφορμή την παρακολούθηση του τηλεφώνου του Νίκου Ανδρουλάκη, σημειώνοντας ότι ματαίως η νομικίστικη ορθοδοξία του απέκρυψε την πολιτική βουλιμία του.
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος δεν απέφυγε τον πειρασμό να εμπλακεί στο θέμα της παρακολούθησης του τηλεφώνου του Νίκου Ανδρουλάκη από την ΕΥΠ. Μια υπόθεση που αναπόφευκτα προσελκύει το υψηλό ενδιαφέρον της κοινής γνώμης, προφανώς και δεν θα μπορούσε να τον αφήσει αδιάφορο…
Όμως, χωρίς να προσκληθεί σε μια “εθνική αποστολή”, για την οποία υποτίθεται θα διέθετε εαυτόν αν η “εθνική συγκυρία” το απαιτούσε, διεκδίκησε αυτοβούλως ρόλο κεντρικού πολιτικού πρωταγωνιστή. Και χωρίς να προκληθεί προσωπικά παραβίασε την διακηρυγμένη θέση του περί ιδιώτευσης – πλέον, ως “ενεργός πολίτης”. Προφανής η προσωπική ασυνέπεια…
Ίσως για αυτό και να ένιωσε την ανάγκη να επικαλεστεί, ως επί το πλείστον, την επιστημονική, παρά την πολιτική του ιδιότητα!
Είθισται εξάλλου, ο τίτλος της επιστημοσύνης να χρησιμοποιείται επιλεκτικά για να καλύψει ανομολόγητες πολιτικές στοχεύσεις ή, ακόμα χειρότερα, για να ικανοποιήσει ανάγκες προσωπικής προβολής…
Έτσι, εξαρχής, με τον μανδύα του διαπρεπούς Συνταγματολόγου, ο κ. Βενιζέλος ανέδειξε τις νομικές και συνταγματικές πτυχές της υπόθεσης. Και προφασίστηκε την επιστημονική του αντίρρηση ως προς τη νομική ερμηνεία που παρουσίασε η κυβέρνηση υπό την επιστημονική καθοδήγηση του έτερου Συνταγματολόγου και υπουργού Επικρατείας Γιώργου Γεραπετρίτη, για να μετατοπίσει το βάρος του δημόσιου διάλογου σε ένα προνομιακό για τον ίδιο επίπεδο, απ’ όπου θεωρεί ότι μπορεί να ομιλεί καθ’ έδρας.
Προφανώς, οι διαφορετικές επιστημονικές προσεγγίσεις για μια υπόθεση που έχει αδιαμφισβήτητα και νομικές πτυχές, είναι καλοδεχούμενες. Αρκεί να διατυπώνονται με σκοπό την θεσμική ενίσχυση του κράτους Δικαίου και με γνώμονα τη βελτίωση των δικλείδων ασφάλειας στον τρόπο λειτουργίας των μυστικών υπηρεσιών.
Αυτές ωστόσο θα είχαν νόημα και θεσμικό αποτέλεσμα αν διατυπώνονταν σε νεκρό πολιτικό χρόνο, (ή έστω όταν ο κ. Βενιζέλος κατείχε υψηλά πολιτικά αξιώματα…) απαλλαγμένες από τους αυτονόητους περιορισμούς που προκαλεί η σημερινή τοξικότητα του πολιτικού κλίματος, σε συνδυασμό με την άγνοια της κοινής γνώμης σε λεπτά ζητήματα υψηλής εξειδίκευσης.
Όμως, ο πρώην Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν συμμετείχε σε μια ακαδημαϊκή συζήτηση ενός κλειστού κύκλου ειδικών. Μπήκε στο κάδρο μιας υπόθεσης με πολιτικές προεκτάσεις και επιπτώσεις, γεγονός που καταφανώς προσδιορίζει την επιδίωξη ενός πολιτικού come back.
Ματαίως, η νομικίστικη ορθοδοξία του Ευάγγελου Βενιζέλου απέκρυψε την πολιτική βουλιμία του. Αυτή είναι εκ νέου εμφανής.
Και οι εγωιστικές υποδείξεις προς τον Πρωθυπουργό να υιοθετήσει ως “νομικό θεμέλιο” τη δική του ερμηνεία του Συντάγματος είναι το φύλο συκής της γενικόλογης καταγγελίας του για το “μοντέλο συγκεντρωτικής άσκησης της εξουσίας” που “φτάνει με πολύ θόρυβο στα όρια του”. (Τώρα το κατάλαβε…;;;) Κι αυτό γιατί, ο κ. Βενιζέλος δεν έσπευσε όψιμα να συνεισφέρει με τις επιστημονικές του ερμηνείες για να αλλάξει το λανθασμένο μοντέλο (που όμως ουδόλως τον ενοχλούσε επί ημερών του). Τις επικαλείται για να φωτογραφίσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη και να τον πλήξει προσωπικά και πολιτικά.
Συνεπώς εδώ, δεν ελέγχεται η ακρίβεια και η ορθότητα της επιστημονικής του προσέγγισης – κάτι που, έτσι κι αλλιώς, ελάχιστοι ειδικοί διαθέτουν την γνωστική επάρκεια να πράξουν. Κρίνεται η πολιτική στάση του και διερευνούνται οι νέες πολιτικές προθέσεις του.
Από την στιγμή λοιπόν που ο κ. Βενιζέλος επέλεξε να εξέλθει αυτοβούλως από το πολιτικό απυρόβλητο, στο εξής θα υπόκειται στην κρίση των πολιτών και την κριτική όλων ημών που υποστήκαμε μαζί του τις επιπτώσεις του ακραίου λαϊκισμού, όχι ως ακαδημαϊκός, αλλά ως πολιτικός που αναζητά εναγωνίως νέο ρόλο στο δημόσιο βίο της χώρας…
Υ.Γ. Σε ό,τι αφορά στον κ. Τσίπρα και τον όψιμο πολιτικό έρωτα του για τον κ. Βενιζέλο θα χρειαστούν πλείστες άλλες παραδοχές των απόψεων τού πρώην Προέδρου του ΠΑΣΟΚ (ιδιαίτερα εκείνων που αναφέρονται στη σκευωρία Novartis) για να τον πείσει πως εκτός από “εξημερωμένο κατοικίδιο” των δανειστών έγινε πλέον και δικό του…