Ο Μάξιμος Σενετάκης σημειώνει ότι η εμμονή του Μέρα 25 και ΚΚΕ να “γιορτάσουν” την επέτειο του Πολυτεχνείου, ως συνήθως, υποχρεώνει την κυβέρνηση να επικαλεστεί τήρηση του νόμου χωρίς εξαιρέσεις. Διαφορετικά, θα αυτουπονομευτεί η συλλογική προσπάθεια απέναντι στην πανδημία.
Η εμμονή του του Μέρα 25 και του ΚΚΕ να “γιορτάσουν” την επέτειο του Πολυτεχνείου, παρά το οριζόντιο lockdown προκάλεσε την αυτονόητη αντίδραση του Πρωθυπουργού.
Από το βήμα της Βουλής, ο Κυριάκος Μητσοτάκης ξεκαθάρισε, απευθυνόμενος προς τον κ. Κουτσούμπα ότι “δεν εξαιρούνται από την συνολική εφαρμογή των νόμων. Ό,τι ισχύει για κάθε Έλληνα πολίτη ισχύει και για το ΚΚΕ και για σας και για τον κ. Βαρουφάκη”.
Σε οποιαδήποτε άλλη δυτική Δημοκρατία μια τέτοια δήλωση θα ήταν περιττή. Εννοείται πως η ισονομία είναι προϋπόθεση του Κράτους Δικαίου. Και εννοείται πως με εκπτώσεις στο Κράτος Δικαίου η Δημοκρατία αμφισβητείται, αν δεν απειλείται.
Ευτυχώς, η Ελλάδα έχει πρότυπο τα κράτη της προηγμένης Δύσης. Δυστυχώς όμως, όταν τέτοιες αυτονόητες δηλώσεις αποτελούν είδηση, φαίνεται πως υπάρχει ακόμα αρκετός δρόμος να διανύσουμε…
Η πανδημία μας αναγκάζει να συντομεύσουμε το δρόμο αυτό. Μοιάζει, αν δεν είναι, με πόλεμο. Και υπό τέτοιες συνθήκες, όπου ανθρώπινες ζωής και εθνική υπόσταση διακυβεύονται, τα πράγματα ξεκαθαρίζουν. Και οι αποφάσεις λαμβάνονται χωρίς περιστροφές και πισωγυρίσματα.
Η κυβέρνηση, συνεκτιμώντας τις εισηγήσεις των επιστημόνων, ανέλαβε την πολιτική ευθύνη των αποφάσεων.
Δεν κρίνεται τώρα, αν η απόφαση για το lockdown ήταν επιβεβλημένη ή αχρείαστη. Όπως ουδείς, την ώρα της μάχης, θα έκρινε τις αποφάσεις της στρατιωτικής ηγεσίας.
Ο επικεφαλής “στρατηγός” Σωτήρης Τσιόδρας εισηγείται την στρατηγική αντιμετώπισης του αόρατου εχθρού. Η πολιτική ηγεσία αναλαμβάνει την ευθύνη να απορρίψει ή να εγκρίνει την εισήγηση.
Αυτουπονόμευση η μη τήρηση των μέτρων
Από την στιγμή που η στρατηγική Τσιόδρα εγκρίθηκε, η κυβέρνηση έχει την ευθύνη και να την εφαρμόσει απαρέγκλιτα. Διαφορετικά, υπονομεύεται η συλλογική προσπάθεια (κυβέρνησης, επιστημόνων, πολιτών). Και αυτό-υπονομεύεται η κυβέρνηση.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα ήταν ο τελευταίος που θα επέτρεπε να υπονομευτεί μια συλλογική προσπάθεια που αποδεδειγμένα έφερε θετικά αποτελέσματα. Και είναι ο πρώτος που θα απέτρεπε να σπαταληθεί το πολιτικό και εθνικό κεφάλαιο που δημιουργήθηκε από την επιτυχημένη αντιμετώπιση του πρώτου κύματος της πανδημίας. Διότι γνωρίζει ότι η νίκη απέναντι στον κορωνοϊό θα μας βρει όλους μαζί. Αλλά ενδεχόμενη ήττα θα τον βρει μόνο του…
Είναι προφανές ότι η αντιπολίτευση επενδύει στην ήττα του Πρωθυπουργού για μικροκομματικό όφελος. Και είναι πρωτοφανές ότι την καλλιεργεί με κάθε τρόπο αδιαφορώντας για την εθνική ζημιά.
Όλο το προηγούμενο διάστημα, η αντιπολίτευση κάλυψε, αν δεν ενθάρρυνε, συμπεριφορές που συνέτειναν στον “εφησυχασμό”. Για να ζητήσει εκ των υστέρων, εντελώς προσχηματικά “πολιτική ευθύνη για τον εφησυχασμό”.
Καμία εξαίρεση στην απόλυτη εφαρμογή του νόμου
Καθότι λοιπόν υπάρχει πράγματι πολιτική ευθύνη όχι μόνο στον εφησυχασμό – τον οποίο αυτοκριτικά αναγνώρισε ο Πρωθυπουργό – αλλά κυρίως για στην επίδειξη ανοχής σε μειοψηφίες που είτε αυτοβούλως, είτε κομματικά υποκινούμενες, υπονομεύουν την συλλογική προσπάθεια και κατ’ επέκταση την εθνική επιτυχία, η κυβέρνηση έχει πολιτική ευθύνη και εθνική υποχρέωση να μην επιτρέψει εξαιρέσεις στην απόλυτη εφαρμογή του νόμου.
Το οφείλει στους πολίτες οι οποίες στην συντριπτική του πλειονότητα συμμορφώνονται με τις υποδείξεις και βοηθούν καθοριστικά στην επιτυχή έκβαση της στρατηγικής που ακολουθείται. Το οφείλει σε όλους όσοι υφίστανται ήδη τις δυσμενείς επιπτώσεις της πανδημίας. Το οφείλει στις οικογένειες που έχασαν δικούς τους ανθρώπους στη μάχη με τον αόρατο εχθρό. Το οφείλει σε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό που δίνει την μάχη με τον αόρατο εχθρό. Το οφείλει στην εύρυθμη λειτουργία της Δημοκρατίας και του πραγματικού Κράτους Δικαίου που θέλουμε να οικοδομήσουμε.
Την ώρα της κρίσης τα ψέμματα τελειώνουν. Και προφανώς μαζί τους τελειώνουν και τα κάθε λογής ιδεολογικά άβατα που μέχρι τώρα η αστική Δημοκρατία ανέχθηκε…