Διόλου τυχαία λοιπόν, οι Ευρωπαίοι περιορίστηκαν στην οικοδόμηση ενός ενιαίου χώρου ελεύθερης διακίνησης προσώπων, κεφαλαίων και υπηρεσιών, αφήνοντας την “εργολαβία” της ασφάλειας και της άμυνας στον υπερατλαντικό μεγάλο “εταίρο”. Διόλου τυχαία λοιπόν, η υπερατλαντική ομπρέλα προστασίας πάνω απ’ τη Γηραιά Ήπειρο όχι μόνο εξέλειψε – αλλά διευρύνθηκε σε διάφορες ιστορικές περιόδους καλύπτοντας τις χώρες της Βαλκανικής και του πρώην Ανατολικού Μπλοκ.
Η εξέλιξη της πρόσφατης κρίση, στην οποία πρωταγωνίστησε η Ελλάδα, απέδειξε πως το αμερικανικό κατεστημένο ουδέποτε μεθόδευσε τη διάλυση της Ευρωζώνης. Αποδείχθηκε πως ο νέος σχεδιασμός προβλέπει – πέραν της ομπρέλας άμυνας και ασφάλειας – τη δημιουργία μιας επιπλέον οικονομικής ομπρέλας προστασίας. Κι αν την πρώτη διασφαλίζει η παρουσία του ΝΑΤΟ, η δεύτερη προδιαγράφεται με την εμπλοκή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στα οικονομικά της Ευρωζώνης.
Γίνεται πλέον εμφανές πως η Ενωμένη Ευρώπη, αλλά και οι ΗΠΑ ξεχωριστά ο καθένας δυσκολεύονται να αντιμετωπίσουν τον κινεζικό οικονομικό επεκτατισμό και αναζητούν νέους τρόπους συνεργασίας που ενισχύσουν το δυτικό μπλοκ. Ακρογωνιαίος λίθος αυτής της προσπάθειας είναι αφενός η διασφάλιση της δημοσιονομικής σταθερότητας και υγείας τόσο της Ευρωζώνης, όσο και των ΗΠΑ κι αφετέρου η εξασφάλιση όρων υποστολής κι ελέγχου των κοινωνικών αντιδράσεων.
Στις ΗΠΑ το νέο “κοινωνικό συμβόλαιο” προσφέρει δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε 35 εκ. Αμερικανούς πολίτες που δεν είχαν καμία πρόσβαση στο υγειονομικό σύστημα. Ο Μπαράκ Ομπάμα πέρασε στην ιστορία, αλλάζοντας ριζικά τη δομή του αμερικανικού κοινωνικού κράτους. Στην Ενωμένη Ευρώπη το νέο “κοινωνικό συμβόλαιο” αναζητείται. Αλλά σίγουρα περνά μέσα απ’ την επιβίωση του “ευαίσθητου” Νότου στον οποίο ανήκει κι η Ελλάδα.