Η ελληνική ιστορία είναι γεμάτη! Γεμάτη από εσωτερικές διαμάχες, έριδες, αλληλοσπαραγμό, προδοσίες, συνωμοσίες, θυσίες και το κυριότερο εξωτερικούς εχθρούς. Είναι πάντα ο εξωτερικός εχθρός που προκαλεί την κάθαρση, οξύνει το εθνικό εγωισμό, δημιουργεί συνθήκες εθνικής ομοψυχίας και συστράτευσης. Τελικά ο εχθρός αντιμετωπίζεται ηρωικά, το δένδρο της εθνικής υπερηφάνειας ποτίζεται κι “η Ελλάδα ξανά προς τη δόξα τραβά”, για να διαψευστούν και πάλι οι μεγάλες (εθνικές) προσδοκίες κι ένας νέος κύκλος απογοητεύσεων, μιζέριας κι εσωστρέφειας να ξεκινήσει. Αιώνες τώρα οι Έλληνες αδυνατούν να αντιληφθούν και να κατανοήσουν πως ο “εχθρός” βρίσκεται “εντός των τειχών”, στο αίμα και το εθνικό DNA. Είναι η ζήλια κι ο φθόνος έναντι εκείνου που πρόκοψε. Είναι η ευτυχία που δίνει η δυστυχία του γείτονα. Είναι και ταυτόχρονα το ψυχαναλυτικά οξύμωρο. Όποιος ξένος τολμήσει να πειράξει τον γείτονα (που μέχρι πρότινος) λοιδορούσαμε, θα πέσουμε (όλη η γειτονιά) να τον φάμε.
Τώρα λοιπόν που οι Γερμανοί κινδυνεύουν να μην πάρουν όσα είχαν συμφωνήσει, αφού η κατάσταση στη χώρα άλλαξε.., άρχισε ο πόλεμος. Ξαφνικά το ελληνικό χρέος και τα ελλείμματα έγιναν μέγα πρόβλημα και η χώρα μπήκε στο στόχαστρο των κερδοσκόπων. Ευτυχώς! Ο “εχθρός” πήρε σάρκα και οστά. Αν δεν υπήρχαν οι Γερμανοί θα έπρεπε να τους ανακαλύψουμε, μήπως μαζευτούμε και νοικοκυρευτούμε – έστω και προσωρινά. Αλλά βέβαια, το πρόβλημα είναι πως μόνοι μας, ουδέποτε τα καταφέραμε εκατό τοις εκατό. Ιστορικά, οι “εχθροί” αντιμετωπίζονταν με τη βοήθεια “συμμάχων”. Οι οποίοι βεβαίως, κάθε φορά πρόσφεραν βοήθεια, προφανώς όχι με το αζημίωτο.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
