Το έδαφος για τη λήψη των σκληρών κι αντιδημοφιλών μέτρων που εξήγγειλε ο Γιώργος Παπανδρέου, είχε προλειάνει προεκλογικά ο Κώστας Καραμανλής. Τότε, ο τέως πρωθυπουργός είχε απευθυνθεί με “ειλικρίνεια” στον ελληνικό λαό, λέγοντας πως οι περιστάσεις δεν επιδέχονται διαφορετική προσέγγιση και πως η νέα λιτότητα θα ήταν περίπου μονόδρομος.
Η ανάγκη όμως για “τομές και μεταρρυθμίσεις” παρέμεινε. Και μια ευρεία πλειοψηφία πολιτών – ανεξαρτήτου ιδεολογικοπολιτικής προέλευσης – έδειξε να συναινεί στη λήψη αντιδημοφιλών μέτρων, υπό την προϋπόθεση να είναι δίκαια. Είναι η προϋπόθεση που καλείται να τηρήσει σήμερα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και το μεγάλο στοίχημα του Γιώργου Παπανδρέου που πήρε ο ίδιος το πολιτικό κόστος της εξαγγελίας – έστω και καθυστερημένης – σκληρών μέτρων που θα πλήξουν την “ευδαιμονία” και το “βόλεμα” μεγάλης μερίδας πολιτών. Είναι η προϋπόθεση αυτή που θα καταδείξει και τη διαφορά μεταξύ του ίδιου και του προκατόχου του. Ο Γιώργος Παπανδρέου έχει τη μοναδική ευκαιρία να αποδείξει πως η διαφορά υφίσταται. Και πως ό,τι λέει ισχύει και επιβεβαιώνεται στην πράξη.
Στην πράξη εξάλλου θα κριθούν – και κρίνονται – τα πάντα. Ίσως για αυτό κι ο Αντώνης Σαμαράς δεν διαφώνησε με τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού. Όχι μόνο διότι θέλει να δώσει χρόνο στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ για να κριθεί. Αλλά και γιατί κι ο ίδιος πιστεύει πως πολλά θα πρέπει να αλλάξουν στη χώρα για να μη βουλιάξει. Πόσο δε μάλλον που η προεκλογική “παρακαταθήκη” του προκατόχου του τον δεσμεύει πολιτικά…