του ΜΙΧΑΛΗ ΜΑΚΕΔΟΝΑ
Σήμερα 23.1.2010 στις 12 το πρωί άκουσα φωνές. Ένα βουητό. Πετάγομαι έξω για να δω τι γίνεται, τρέχω στο μπαλκόνι που βλέπει στην Πανόρμου. Κοιτώ και ναι! 50 δίποδα να πορεύονται επί της Πανόρμου –μπροστά στο σπίτι μου- με κατεύθυνση προς Κηφισίας. Προχωρούσαν και στην μέση του δρόμου και γκάριζαν, τρομοκρατούσαν. Τα συνθήματα ακουγόντουσαν σαν ‘ουααμπουααμπουμπουμπου γκαγκα μπουγκαμπου’ δεν καταλάβαινα. Το μόνο που έπιασα ήταν το ‘έξω οι ξένοι απ’ την Ελλάδα’. Ήταν όλοι μαυροντυμένοι και γυμνασμένοι, ήταν ένα εν ενεργεία κοπάδι πιθηκόμορφων ζώων – χαρά του κράχτη της παρακμής. Είχαν κλείσει το δρόμο αλλά κάνεις οδηγός δεν κόρναρε, αν ήταν μια γιαγιά στην θέση τους οι οδηγοί θα την είχαν σκυλοβρίσει και πατήσει. Δεν κόρναρε κάνεις επειδή κυριάρχησε ο τρόμος, είδα δηλαδή μια ξεκάθαρη live τρομοκρατία από τους ‘διαδηλωτές’, που επί της ουσίας είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας. Προχώρησαν μέχρι Πανόρμου και Λαρίσης και τους βλέπω να τρέχουν, μυρίστηκαν κρέας. Ξένου προφανώς…
Τι να πει κανείς για τους φασίστες? Το θλιβερό είναι ότι αυτοπροβάλλονται ως υπεράνω και εκλεκτοί, η αλήθεια τους είναι ότι πρόκειται για άμυαλα, άλογα, εθνοκεντρικά, ανιστόρητα, κατευθυνόμενα ημιόντα. Η ανάγκη τους για ανωτερότητα και η μιζέρια τους τους στρέφει στο να αναζητούν μια ψευδολύτρωση σε ‘εθνικά θέματα’. Δεν θέλω να πω σήμερα για αυτού του είδους τους ‘φασίστες’, άλλη φορά.
Τώρα είναι 12.30 και ακόμα ακούω σειρήνες.
Από το blog του Μιχάλη, ΠΑΡΑΚΜΗ ΣΗΜΕΡΑ
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
