Ελλείψει χρημάτων υπάρχει λύση; Η καταστολή θα ήταν μια λύση. Αλλά ορθώς η κυβέρνηση αρνείται να την υιοθετήσει. Είναι θέμα φιλοσοφίας, αλλά και ουσίας. Αν συμβεί κάτι τέτοιο, η κοινωνία θα βρεθεί στο πλευρό των αγροτών. Και τότε θα χαθεί το μοναδικό πλεονέκτημα που η κυβέρνηση διαθέτει. Την πολιτική απομόνωση των αγροτών και την κοινωνική κατακραυγή των κινητοποιήσεων.
Ελλείψει χρημάτων και άρνησης καταστολής, ο “ανοικτός διάλογος” μπορεί να κρατήσει τους δρόμους ανοικτούς. Η κυβέρνηση έθεσε το πλαίσιο και θέλει να υπερβεί το παρόν κοιτάζοντας το μέλλον. Γι αυτό και ποντάρει στους νέους αγρότες που τους ανήκει. Οι παλιοί έμαθαν αλλιώς. Έμαθαν να “διεκδικούν” και να παίρνουν. Να “μαγειρεύουν” και να “τρώνε” τις επιδοτήσεις. Να καταχρώνται τον πλούτο της γης τους. Και στο τέλος να επιβραβεύονται. Οι αντιδράσεις τους σηματοδοτούν το τέλος μιας εποχής που τους ήθελε τα χαϊδεμένα παιδιά της εκάστοτε ηγεσίας την οποία εκβίαζαν με αντίτιμο την ψήφο τους.
Σήμερα όμως το πολιτικό κόστος που θα υποστεί η κυβέρνηση αν δεν ικανοποιήσει τα αιτήματά τους θα είναι εξόχως μεγαλύτερο. Κι είναι τόσο απλό που μια μερίδα αγροτών αδυνατεί να το κατανοήσει. Όπως αδυνατούν πολλοί ακόμα να κατανοήσουν πως τα ψέματα για τη χώρα τέλειωσαν. Και πως το να επιβιώνει ως “μαύρο πρόβατο” της ΕΕ, δεν είναι πια χαριτωμένο προνόμιο, αλλά ο βασικός λόγος για να οδηγηθεί μια ώρα αρχύτερα στο τσιγκέλι του κρεοπώλη…