Όμως, το «πόθεν έσχες» ως ιδέα και σύνθημα μαζί, παραμένει. Αλλά οι «μη έχοντες» θα πρέπει να γνωρίζουν – για να μην πέφτουν θύματα παραπλάνησης – ότι το «πόθεν έσχες» έγινε για τους πολιτικούς. Να επεκταθεί και σε όσους άσκησαν και ασκούν κρατική εξουσία, είναι λογικό και κατανοητό. Αλλά να επεκταθεί στους πάντες θα χρειαστεί ένα ακόμα κράτος που άλλη δουλειά δεν θα κάνει, από το να διεξάγει ελέγχους. Οι μισοί Έλληνες θα κυνηγούν τους άλλους μισούς. Ωραία ιδέα! Έτσι, το «πόθεν έσχες» που έγινε για τους πολιτικούς στην ουσία ακυρώνεται. Οι «έχοντες και κατέχοντες» την κρατική εξουσία απομακρύνεται απ’ το κάδρο. Ο στόχος θολώνει…
Ουδείς έχει αντίρρηση να ελεγχθεί το «μαύρο» χρήμα. Υπάρχουν οι Έφοροι για αυτό. Αρκεί να κάνουν σωστά τη δουλειά τους. (Για αυτούς άραγε το «πόθεν έσχες» θα ισχύσει ποτέ;) Αλλά, ως γνωστό, το χρήμα δεν έχει χρώμα. Μαύρο, άσπρο, χρήμα είναι. Το ζήτημα είναι να κυκλοφορεί.
Αντί λοιπόν το οικονομικό επιτελείο να εφευρίσκει τρόπους για να κυνηγά «μάγισσες», μήπως θα έπρεπε να ψάχνει τρόπους για να έρθει χρήμα στην Ελλάδα (μαύρο, άσπρο, κίτρινο, μπεζ, ροζ) και εν συνεχεία να πέσει στην αγορά και στον κύκλο κυκλοφορίας; Για να γίνει όμως αυτό χρειάζεται σχέδιο αναπτυξιακό, που θα δίνει κίνητρα κερδοφορίας στους «έχοντες» που θα κληθούν να επενδύσουν. Αν δεν υπάρξει το σχέδιο αυτό, χρήμα στην Ελλάδα δεν έρθει. Οι «έχοντες» θα τα κρύβουν και θα μεταφέρουν. Η χώρα θα συνεχίσει να μην παράγει και να αναζητά δανεικά, ή, ακόμα χειρότερα, να ψάχνει ποια απ’ τα «ασημικά» έμειναν για ξεπούλημα. Κι οι «μη έχοντες», περισσότεροι, πιο πεινασμένοι και πιο αγανακτισμένοι θα σταματήσουν το χειροκρότημα και θα αρχίσουν το… μαύρισμα.