admin

ΖΗΤΗΜΑ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΩΝ

24 Δεκεμβρίου, 2009
BIG new-Deal

Μοίρασε το

Δεν έχει ακόμα καταγραφεί η απήχηση στην κοινή γνώμη των κυβερνητικών πρωτοβουλιών για τη σύσταση πέντε Εξεταστικών Επιτροπών στη Βουλή που θα εξετάσουν τα μεγάλα “σκάνδαλα” των τελευταίων χρόνων. Η αλήθεια είναι πως οι πολίτες απαιτούν διαφάνεια. Πλην όμως διαθέτουν και κοινή λογική που τους υπαγορεύει να μην τρέφουν ψευδαισθήσεις ότι τελικώς η αλήθεια θα λάμψει… Το δεύτερο βεβαίως δεν αναιρεί το πρώτο. Δεν σημαίνει δηλαδή πως επειδή οι πολίτες δεν πολυπιστεύουν σε αυτές τις διαδικασίες, πως οι σκανδαλώδεις υποθέσεις δεν πρέπει να διερευνηθούν. Κι εδώ η πρόκληση και το δίλημμα συνάμα για την κυβέρνηση, είναι μεγάλο. Αν καλλιεργήσει προσδοκίες που τελικώς διαψευστούν, το τέλος της θα έρθει αναπόφευκτα. Όπερ και σημαίνει, πως από τη στιγμή που πήρε την πρωτοβουλία να ανοίξει τις υποθέσεις (όπως είχε δεσμευθεί προεκλογικά) δεν θα πρέπει σε οιαδήποτε περίπτωση να επιτρέψει να εννοηθεί πως το έκανε για λόγους πρόκλησης εντυπώσεων ή συγκάλυψης. Και για να μη συμβεί κάτι τέτοιο, θα πρέπει να είναι αποφασισμένη να πάει μέχρι τέλους όλες τις υποθέσεις και κάποιοι να πάνε ακόμα και φυλακή. Έχει η κυβέρνηση το σθένος να προκαλέσει τέτοια αναταραχή στη χώρα; Πολύ περισσότερο έχει η κυβέρνηση υπολογίσει το κόστος και το όφελος που θα σημάνει για τη χώρα μια τέτοια αναταραχή;

Υπάρχουν κάποιοι που το αμφισβητούν και κάποιοι άλλοι όχι. Σε κάθε περίπτωση το θέμα είναι οι προτεραιότητες. Είναι η οικονομία πρώτη προτεραιότητα. Είναι η διαφάνεια στο δημόσιο βίο; Είναι η καταπολέμηση της διαφθοράς; Είναι η επίλυση του Ασφαλιστικού; Είναι εξωτερική πολιτική; Είναι η εσωτερική ασφάλεια; Είναι η Παιδεία; Είναι η Υγεία; Το “κοινωνικό κράτος”;

Από την πρώτη στιγμή η κυβέρνηση ανοίγει ζητήματα. Όλα μπαίνουν πάνω στο τραπέζι. Τα πάντα. Καθημερινά, οι πολίτες βομβαρδίζονται με “επικαιρότητα”. Έτσι, πρέπει να γίνει ή όλα αυτά γίνονται για να προκληθεί σύγχυση και αποπροσανατολισμός;

Ουδείς είναι σε θέση να απαντήσει με βεβαιότητα. Το βέβαιο είναι πως ο χρόνος τρέχει και στην αγορά το χρήμα λιγοστεύει. Κανόνες λειτουργίας δεν υπάρχουν. Χάος επικρατεί. Οι επενδυτές-δανειστές δεν πλησιάζουν. Ολοένα και περισσότερος κόσμος οδηγείται στην ανεργία, ενώ παραγωγικό της δυναμικό της χώρας παραμένει “αδιάθετο” εκτός αγοράς ή ακόμα χειρότερα εκτός Ελλάδας. Μεγάλο ποσοστό των νέων που φεύγουν για σπουδές στο εξωτερικό, δεν επιστρέφουν πίσω για να προσφέρουν με την εργασία και τις γνώσεις τους.

Τουλάχιστον, οι τάσεις αυτές είναι απολύτως καταγεγραμμένες. Κι ο κίνδυνος, να απομείνει στον τόπο ένα γερασμένο, κουρασμένο κι αντιπαραγωγικό δυναμικό, μόνο ψευδαίσθηση δεν προκαλεί…