Ένας χρόνος πέρασε από την ημέρα που ο Αλέξης Γρηγορόπουλος έχασε τη ζωή του από σφαίρα αστυνομικού στα Εξάρχεια. Όταν ένα παιδί «σβήνει» και μάλιστα τόσο άδικα, η κοινωνία δέχεται ισχυρό πλήγμα. Οι νέοι ένιωσαν σαν να λαβώθηκαν οι ίδιοι από τα πυρά. Οι γονείς σαν να στράφηκε η κάνη στα δικά τους βλαστάρια. Οι πολίτες απροστάτευτοι μπροστά στην αστυνομική ασυδοσία, σκέφτηκαν ότι θα μπορούσαν κάλλιστα να βρεθούν στη θέση του μικρού Αλέξη.Κάθε κοινωνική ομάδα και κάθε πολιτική παράταξη προσπάθησε με αφορμή το τραγικό περιστατικό να περάσει τα δικά της μηνύματα.
ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΟΙ ΝΕΟΙ
Η νεολαία σε κάθε εποχή αναζητά τα σύμβολα, μέσα από τα οποία θα εκφράσει τα «θέλω» της. Τα παιδιά μεγαλώνοντας σε έναν κόσμο κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των βολεμένων ενήλικων έβλεπαν το μέλλον τους να στοιχειώνεται από το φάντασμα της ανεργίας και της απαξίωσης των τίτλων σπουδών τους.
Ο Γρηγορόπουλος έδωσε στους νέους την ευκαιρία να βρουν ένα κοινό σημείο αναφοράς, έγινε η αφορμή για να προσπαθήσουν οι νέοι να κάνουν τομές στην κοινωνία. Τα παιδιά συσπειρώθηκαν αυθόρμητα με στόχο να μιλήσουν και την ελπίδα να ακουστούν. Η γενιά που κάποιοι ήθελαν να την παρουσιάσουν ως την «γενιά του καναπέ» και της «εικονικής πραγματικότητας» του υπολογιστή διεκδίκησε μία αλλαγή των δομών και των θεσμών υπέρ της.
Οι «φωνές» των νέων ήταν για κάποιους ενοχλητικές ενώ για άλλους αποτέλεσαν δέλεαρ για να ικανοποιήσουν τους δικούς τους σκοπούς. Οι «συντηρητικές» δυνάμεις προσπάθησαν να καταστείλουν την προσπάθεια της νεολαίας, να καταπνίξουν τις «φωνές» καθώς έτρεμαν τις αλλαγές στο κατεστημένο που διαμόρφωσαν όπως τους βολεύει. Από την άλλη ένιωθαν ένοχοι απέναντι στην νέα γενιά καθώς ευθύνονται για το τέλμα στο οποίο έχει περιέλθει…
Από την πλευρά τους οι λεγόμενες «προοδευτικές» δυνάμεις θέλησαν να προσεταιριστούν αυτές τις φωνές, να τις οικειοποιηθούν. ..
ΚΟΥΚΟΥΛΟΦΟΡΟΙ ΚΑΙ «ΑΠΟΚΛΗΡΟΙ»
Η δολοφονία του Αλέξη έβγαλε τους μαθητές στους δρόμους με πλακάτ και τους κουκουλοφόρους με ρόπαλα και βαριοπούλες. Ο λεγόμενοι «αντι-εξουσιαστές», οι «γνωστοί-άγνωστοι» ορέχτηκαν τον σαματά.
Έσπευσαν να «καπελώσουν» την εξέγερση των νέων και τις ειρηνικές διαδηλώσεις στη μνήμη του 15χρονου για να μεταμορφώσουν τις πόλεις σε κρανίου τόπο. Έκαναν πορείες δήθεν για τον χαμό του Αλέξη Γρηγορόπουλου και άφηναν πίσω τους το χάος, την καταστροφή και έσπερναν τον πανικό.
Μέσα στη γενική αναταραχή , οι λεγόμενοι «απόκληροι», οι περιθωριοποιημένοι Έλληνες και μετανάστες, οι αποκλεισμένοι από την κοινωνία βρήκαν την ευκαιρία να διαμηνύσουν την οργή που «κατάπιναν» για πολύ καιρό. Κρυμμένοι πίσω από την ανωνυμία του πλήθους είτε προέβησαν σε πλιάτσικο, είτε 
επιδόθηκαν σε καταστροφές. Με τις λεηλασίες εκείνοι που δεν είχαν τίποτα να χάσουν έδειξαν το χάσμα ανάμεσα στους έχοντες και μη έχοντες. Με τις καταστροφές πρόβαλλαν το μένος τους στην αδικία.
ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΑΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
Κάθε κόμμα προσπάθησε να χειριστεί την κατάσταση προς όφελος του.
Πέρυσι τέτοια εποχή συγκλόνιζε την κοινή γνώμη η υπόθεση του Βατοπεδίου. Τα θεμέλια της κυβέρνησης Καραμανλή «έτριζαν» από τα σκάνδαλα. Η κυβέρνηση παραπαίει από το ένα σκάνδαλο στο άλλο (Πακιστανοί, υποκλοπές, κουμπάροι, ομόλογα, καρτέλ, υπόθεση Ζαχόπουλου) και παραλύει μπροστά τους κουκουλοφόρους. Επιπλέον το ΠΑΣΟΚ ήταν μπροστά στις δημοσκοπήσεις με ένα ποσοστό που του εξασφάλιζε τη δυνατότητα σχηματισμού αυτοδύναμης κυβέρνησης.
Μαύρα σύννεφα άρχισαν να πυκνώνουν για την κυβέρνηση που επέδειξε ολιγωρία, ατολμία και αδυναμία να προστατεύσει τις περιουσίες του Ελληνικού λαού.
Οι πολίτες ανέμεναν μέτρα για την αντιμετώπιση της κατάστασης, αντ΄ αυτού ήρθαν δηλώσεις «καταπέλτης». Ο τότε υπουργός Εσωτερικών κ. Παυλόπουλος έκανε λόγο περί «ασύμμετρης απειλής» και τασσόταν υπέρ της ανύπαρκτης Αστυνομίας λέγοντας ότι κάνει καλά τη δουλειά της.
Μέσα σε κατάσταση πανικού το Μαξίμου έψαξε «συμμάχους» στους πολίτες, προσπάθησε να εκμεταλλευτεί την οργή του εμπορικού κόσμου. Όμως οι τελευταίοι ήταν απελπισμένοι από την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης. Το ποτήρι ξεχείλισε όταν οι περιουσίες τους έγιναν αποκαΐδια και βρέθηκαν στον άσσο. Αντί να στηρίξουν την κυβέρνηση της γύρισαν την πλάτη. 
Ο ΣΥΡΙΖΑ
Το περιβάλλον που δημιουργήθηκε όταν ο Αλέξης Γρηγορόπουλος άφησε την τελευταία του πνοή στα Εξάρχεια, αν και ακραίο, φαινόταν ιδανικό για να τονώσει ο ΣΥΡΙΖΑ τα εκλογικά του ποσοστά. Ο ΣΥΡΙΖΑ τάχτηκε ανοιχτά υπέρ των παιδιών. Έδωσε «μάχη» να ηγηθεί ενός κινήματος, να βρεθεί επικεφαλής μιας λαϊκής εξέγερσης και να κερδίσει πόντους. Όμως απέτυχε καθώς οι πολιτικοί του αντίπαλοι δεν ήταν διατεθειμένοι να τον αφήσουν να προσεταιριστεί τη νεολαία. Η Αλέκα Παπαρήγα τον κατηγόρησε πως «χαϊδεύει αυτιά κουκουλοφόρων». Η Νέα Δημοκρατία τον φωτογράφισε ως υποκινητή των επεισοδίων και ως την
δύναμη που επιδιώκει την κλιμάκωση των καταλήψεων στα σχολεία. Την ίδια στιγμή οι γειτονιές της πρωτεύουσας και μεγάλες πόλεις της επαρχίας θύμιζαν εμπόλεμη ζώνη και οι γονείς έτρεμαν όταν τα παιδιά τους διάβαιναν το κατώφλι του σπιτιού τους. Επίσης, η κοινωνική κατακραυγή για τις κατεστραμμένες περιουσίες έγινε οργή.
Ο ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησε να βγει αλώβητος από την όλη κατάσταση. Οι δηλώσεις διατυπώνονταν με ιδιαίτερη σπουδή και διαχώριζαν με απόλυτη σαφήνεια τους αγώνες των νέων, από το πλιάτσικο και τα «γυαλιά-καρφιά» των κουκουλοφόρων.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
