Η επικράτηση του Αντώνη Σαμαρά ανοίγει μια νέα σελίδα, όχι μόνο για την Κεντροδεξιά παράταξη, αλλά και για τη χώρα. Όχι μόνο γιατί η ΝΔ απέκτησε έναν άφθαρτο, ξεκούραστο και ώριμο πια πολιτικά, ηγέτη. Αλλά γιατί με τη μεγάλη συμμετοχή του κόσμου της ΝΔ στην ψηφοφορία διαθέτει ισχυρή δημοκρατική νομιμοποίηση που του επιτρέπει να ασκήσει απρόσκοπτα τα καθήκοντά του ως αρχηγού του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η ΝΔ μεγάλωσε την “προίκα” που άφησε στο πολιτικό σύστημα ο Γιώργος Παπανδρέου, όταν πριν από πεντέμισι χρόνια έκανε πράξη τη “συμμετοχικότητα” με την εκλογή προέδρου του ΠΑΣΟΚ από τη βάση του κόμματος. Το ό,τι η ΝΔ τον αντέγραψε λίγη πια σημασία έχει. Η ουσία είναι πως τα δυο μεγάλα κόμματα “άνοιξαν” στην κοινωνία, η οποία πλέον δεν θα κρίνει μόνο ηγέτες, αλλά αργότερα προγράμματα και ιδεολογικές κατευθύνσεις.
Κι αυτό το “νέο” ο Αντώνης Σαμαράς – όπως κι ο παλιός του συμμαθητής Γιώργος Παπανδρέου – δεν το φοβάται. Με την ισχυρή πολιτική νομιμοποίηση που του προσέφερε η βάση της ΝΔ θα προχωρήσει απρόσκοπτα στις αλλαγές που χρειάζεται το κόμμα, σε δομή, οργάνωση και ιδεολογική ταυτότητα, την ίδια ώρα που δεν θα εναντιωθεί στις αλλαγές και τις μεταρρυθμίσεις που σχεδιάζει ο Γιώργος Παπανδρέου.
Είναι αναμφισβήτητα θετικό για τη χώρα να διαθέτει δυο πολιτικούς αρχηγούς που μοιράζονται κοινές αξίες περί του ήθους στην πολιτική και μπορούν να πετύχουν συναινέσεις. Είναι επίσης αναμφισβήτητα θετικό για τη χώρα, που θα αποκτήσει αντιπολίτευση ικανή να βελτιώνει την κυβέρνηση. Διότι από τη στιγμή που ο Αντώνης Σαμαράς δεν εξελέγη από τους κομματικούς μηχανισμούς, αλλά απ’ τη βάση του κόμματος τον καθιστά ισχυρό στο εσωτερικό του κόμματος κι υπολογίσιμο αντίπαλο του ΠΑΣΟΚ. Ο κόσμος που τον ψήφισε δημιουργεί μια άλλη δυναμική, ανάλογη με εκείνη που δημιούργησε η εκλογή του Γιώργου Παπανδρέου, δυο χρόνια νωρίτερα.
Δεν είναι λοιπόν καθόλου απίθανο πολύ σύντομα, ο Γιώργος Παπανδρέου να νοιώσει την ανάσα του πρώην συμμαθητή του στο σβέρκο του.