Πάτησε το πιο ευαίσθητο σημείο της Αριστεράς, ο Περικλής Κοροβέσης. Όχι μόνο γιατί είπε πως τα κόμματα της Αριστεράς (ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ και Κ.Κ.Ε) πήραν μίζες, επί «Οικουμενικής του 1989», αλλά και γιατί ξαναθύμισε – αυτός ένας βουλευτής της Αριστεράς – μια περίοδο που όλη η Αριστερά κάνει προσπάθειες να την ξεχάσει. Την περίοδο της περιβόητης “Συγκυβέρνησης” και της “Οικουμενικής”. Επιπλέον τα όσα είπε ο κ. Κοροβέσης (που είναι γνωστός για την αντιχουντική δράση του, αλλά και τα βασανιστήρια που υπέστη την δύσκολη περίοδο της Δικτατορίας) στην ουσία ακυρώνουν τον «ηθικό λόγο» του Κ.Κ.Ε και του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, απέναντι στα δύο μεγάλα κόμματα (Ν.Δ και ΠΑΣΟΚ) που τα είχαν βάλει στο στόχαστρο και πάλι τις τελευταίες μέρες λόγω του σκανδάλου της Siemens και των εξελίξεων στην υπόθεση Χριστοφοράκου. Οι ισχυρισμοί του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ – που βέβαια χρήζουν αποδείξεων – πάνε το θέμα της Siemens, τουλάχιστον πολιτικά, πολύ μακρύτερα από τον «κακό δικομματισμό».
Αν αποδεικνύονται τα όσα ισχυρίστηκε ο κ. Κοροβέσης, τότε υπάρχει μείζον ζήτημα πλέον για την Αριστερά , αλλά και για όλο το πολιτικό σύστημα καθώς φαίνεται πως δεν υπάρχουν «ηθικές δυνάμεις» και το κυριότερο ότι η συναλλαγή είναι εκτός ορίων και εκτός ελέγχου.
Επιπλέον, οι ισχυρισμοί του Περικλή Κοροβέση, δημιουργούν «σεισμό» σε ένα ήδη «προβληματικό σπίτι» , αφού ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ , βρίσκονται σε φάση σύγκρουσης , εσωτερικών έριδων , προσωπικών αντιπαραθέσεων και βαθύτατου διχασμού , λόγω και του αρνητικού αποτελέσματος των ευροεκλογών.
Φωτιά
Ουσιαστικά, ο Περικλής Κοροβέσης, «έβαλε φωτιά στα τόπια». Ακόμα και αν οι ισχυρισμοί του δεν αποδειχτούν, η φωτιά που άναψε «θα ψήσει πολλούς». Το πλέον τραγικό είναι πως σε μια συγκυρία οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, πολιτικής αστάθειας και αβεβαιότητας, η Αριστερά στο σύνολο της είναι εκτός παιχνιδιού , όχι λόγω χαμηλών εκλογικών ποσοστών , αλλά λόγω έλλειψης εκ μέρους της σοβαρής εναλλακτικής πρότασης.
Είναι εκτός, όχι μόνο γιατί οι δύο πόλοι της (Κ.Κ.Ε και ΣΥΝ) δεν ανταλλάσουν «ούτε καλημέρα» , ούτε γιατί ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ κλυδωνίζεται από εσωτερικές αντιπαραθέσεις , αλλά γιατί αδυνατούν να συνδεθούν με τα λαϊκά στρώματα και να τα εκφράσουν , αλλά και γιατί οι πολιτικές τους και οι προσεγγίσεις τους δεν ανταποκρίνονται στις ανάγκες της σύγχρονης εποχής. Η ηθική «μομφή» που περιέχεται στους ισχυρισμούς που διατύπωσε δημοσίως ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ έρχεται να «αδυνατίσει» περαιτέρω την παρουσία της Αριστεράς που εν πολλοίς στηρίζονταν και στο αγωνιστικό παρελθόν της αλλά και στην αδιαμφισβήτητη ηθική της. Κόμματα και προσωπικότητες της Αριστεράς, αντιδρούν εντονότατα στους ισχυρισμούς του κ. Κοροβέση και είναι λογικό, αφού πλήττονται όλοι ευθέως από τα λεγόμενα του.
Η συνέντευξη
Ο κ. Κοροβέσης, σε συνέντευξή του υποστήριξε ότι επί οικουμενικής κυβέρνησης Τζανετάκη, ΚΚΕ και ΣΥΝ είχαν πάρει χρήματα από τη Siemens για ένα διεθνή διαγωνισμό. Μιλώντας στο ραδιοφωνικό σταθμό «Κανάλι 1» του Πειραιά, ο κ. Κοροβέσης δήλωσε πως «η υπόθεση Siemens είναι ένα δομικό σκάνδαλο του μαφιόζικου καπιταλισμού». Στη συνέχεια τόνισε ότι «το μέγα σκάνδαλο είναι ότι έχουν πάρει χρήματα και το ΚΚΕ και ο ΣΥΝ, ύστερα από τις πληροφορίες που έχουμε, την περίοδο της οικουμενικής Κυβέρνησης Τζανετάκη και αυτά τα δύο κόμματα, δεν έχουν αντιδράσει. Άρα λοιπόν πρόκειται για μία διαφθορά όλου του πολιτικού συστήματος και δυστυχώς είναι μέσα και η αριστερά».
Ο κ. Κοροβέσης υποστήριξε ότι «προκηρύχθηκε ένας διαγωνισμός διεθνής για τα τηλέφωνα κι όλα τα κόμματα που μετείχαν στην Οικουμενική Κυβέρνηση, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ο ενιαίος Συνασπισμός, η ΕΑΡ (Ελληνική Αριστερά) δηλαδή του Λεωνίδα Κύρκου, πήρανε χρήματα και δεν αντιδράσανε. Ούτε ο Κύρκος αντέδρασε, ούτε οι επίγονοι του Φλωράκη».
Οι αντιδράσεις
Άμεση ήταν η αντίδραση από όλες τις πλευρές. Με ανακοίνωσή του, ο ΣΥΡΙΖΑ επισημαίνει ότι τα «όσα ανέφερε σήμερα ο Περικλής Κοροβέσης για φημολογούμενη εμπλοκή του ενιαίου Συνασπισμού το 1989 σε υπόθεση της Siemens, είναι προσωπικές του απόψεις που δεν συμμερίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ και δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα».
Από τη πλευρά του, ο Λεωνίδας Κύρκος αρκέστηκε σε μια λακωνική δήλωση θέλοντας να απαξιώσει τη δήλωση του Π. Κοροβέση. «Άργησε πολύ να κατασκευάσει αυτό το βδελυρό παραμύθι», είπε.
Το ΚΚΕ, μέσα από την ανακοίνωσή του, χαρακτηρίζει «αλλοπρόσαλλες» και «συκοφαντικές» τις δηλώσεις του κ. Κοροβέση, τον οποίο κατηγορεί ότι οδηγείται από «εσωκομματικές έριδες και αντιπαραθέσεις και την γνωστή εμπάθεια του για το ΚΚΕ».
Το καλοκαίρι εκείνο… του 89
Πάντως και λόγω συγκυρίας (συμπληρώθηκαν είκοσι χρόνια φέτος το καλοκαίρι από το περιβόητο 1989 και τα όσα τότε έγιναν) , κάνουμε μια ανασκόπηση – με αφορμή και τις δηλώσεις του κ. Κοροβέση- σε εκείνη την καυτή περίοδο , με την βοήθεια ενός κειμένου που «ανασύραμε» από το www.tvxs.gr
Είκοσι χρόνια πριν. Σοβαρά σκάνδαλα μονοπωλούν το ενδιαφέρον στην πολιτική ζωή της χώρας, με κορυφαία την υπόθεση Κοσκωτά. Τον Ιούνιο του ’89 οι εκλογές δεν δίνουν αυτοδυναμία σε κανένα κόμμα. Αν διεξαχθούν νέες εκλογές, τα σκάνδαλα θα παραγραφούν. Κάπως έτσι η δεξιά του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη σχηματίζει κυβέρνηση με τη σκληροπυρηνική αριστερά του Χαρίλαου Φλωράκη.
Οι πολιτικές συνθήκες της εποχής
Συνοδευόμενο από τις υποθέσεις των τηλεφωνικών υποκλοπών και του γιουγκοσλαβικού καλαμποκιού (που είχε βαφτιστεί ελληνικό για περισσότερες επιδοτήσεις από την ΕΕ), το σκάνδαλο με πρωταγωνιστή τον νεαρό τραπεζίτη Κοσκωτά, ιδιοκτήτη της Τράπεζας Κρήτης και μέσων ενημέρωσης, άρχισε να ξεδιπλώνεται από τα μέσα του 1988.
Στις 19 Οκτωβρίου του ασκείται ποινική δίωξη για κατάχρηση δισεκατομμυρίων δραχμών. Αντιπολίτευση και Τύπος ασκούν δριμεία κριτική, στο επίκεντρο της οποίας τοποθετείται ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Παπανδρέου και υπουργός Δικαιοσύνης, Αγαμέμνων Κουτσόγιωργας – κατηγορείται ότι εμπόδιζε τον έλεγχο στην Τράπεζα Κρήτης. Καταγγελίες έκαναν λόγο ακόμη και για δωροδοκία του ίδιου του Ανδρέα Παπανδρέου από τον Κοσκωτά.
Υπό τη σκιά των περίφημων «πάμπερς» (τα κουτιά από τις πάνες μέσα στα οποία οι υπάλληλοι του Κοσκωτά φέρονταν να βάζουν τα χρήματα των δωροδοκιών), το ΠΑΣΟΚ αναγκάζεται να προκηρύξει εκλογές στις 18 Ιουνίου του 1989. Η ΝΔ αναδεικνύεται πρώτο κόμμα με διαφορά πέντε μονάδων από το ΠΑΣΟΚ (Ν.Δ. 44,25% με 145 έδρες, ΠΑΣΟΚ 39,15% με 125 έδρες, Συνασπισμός 13,12% με 28 έδρες). Ωστόσο, δεν είναι σε θέση να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Είχε προηγηθεί η ψήφιση εκλογικού νόμου από το ΠΑΣΟΚ – κοντά στην απλή αναλογική – προκειμένου να αποτραπεί η αυτοδυναμία της ΝΔ.
Ιστορική ευκαιρία ή παγίδα;
Ο Συνασπισμός, μια εκλογική συμμαχία του ΚΚΕ (Χαρίλαος Φλωράκης) και της ΕΑΡ (Ελληνική Αριστερά – Λεωνίδας Κύρκος) είναι ρυθμιστής των εξελίξεων αντιμετωπίζοντας συγχρόνως και ένα δίλημμα: αν δεν σχηματιστεί κυβέρνηση και προκηρυχθούν νέες εκλογές οι πολιτικές ευθύνες για τα σκάνδαλα που συγκλονίζουν τη χώρα παραγράφονται.
Στην τελική απόφαση των ηγετών της αριστεράς θα βαρύνει ένας ηθικός παράγοντας (η ανάγκη κάθαρσης) αλλά και ένας πολιτικός υπολογισμός: ότι το ΠΑΣΟΚ, που περνάει τότε σοβαρή εσωτερική κρίση, θα διαλυθεί με αποτέλεσμα την ενδυνάμωση του Συνασπισμού. Έτσι θα αποδεχθούν τελικά τη δημιουργία κυβέρνησης συνεργασίας με τη ΝΔ του – «αποστάτη» – Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Μία εξέλιξη η οποία προκαλεί αίσθηση όχι μόνο στο εσωτερικό της χώρας αλλά και διεθνώς.
Δύο στελέχη του ΣΥΝ, ο Φώτης Κουβέλης και ο Νίκος Κωνσταντόπουλος, αναλαμβάνουν χαρτοφυλάκια στην ιδιόμορφη κυβέρνηση υπό τον Τζανή Τζαννετάκη που συμφωνείται ότι θα έχει περιορισμένη θητεία – 3 μήνες – και μόνο δύο αρμοδιότητες: αφενός τη δρομολόγηση ποινικής διαλεύκανσης των σκανδάλων, αφετέρου την προετοιμασία αδιάβλητων εκλογών βάσει του ισχύοντος εκλογικού νόμου.
Το Πολιτικό Γραφείο της ΚΕ του ΚΚΕ, σε ανακοίνωσή του στις 4 Ιουλίου, ανέφερε πως η συγκυβέρνηση «ήταν η μόνη δυνατή λύση που θα μπορούσε να επιτευχθεί για να προωθήσει σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα την πολιτική της κάθαρσης, τη δημοκρατική λειτουργία των θεσμών, την περιστολή της κομματικοποίησης [στο δημόσιο] και της κρατικής καταστολής, το άνοιγμα της ραδιοτηλεόρασης ώστε να οδηγηθεί η χώρα σε αδιάβλητες εκλογές». Όμως, η κρισιμότερη απόφαση που καλείται να πάρει η ιδιότυπη κοινοβουλευτική πλειοψηφία είναι η παραπομπή του Ανδρέα Παπανδρέου στο Ειδικό Δικαστήριο: ο πρώην πρωθυπουργός τελικά παραπέμπεται, προκαλώντας τη συσπείρωση των μελών του ΠΑΣΟΚ που αισθάνονται ότι ολόκληρο το κόμμα τους βρίσκεται υπό διωγμό από τη «βρώμικη συμμαχία» ΝΔ και αριστεράς.
Το εγχείρημα καταρρίπτεται
Η κυβέρνηση Τζαννετάκη παραιτείται στις 7 Οκτωβρίου 1989. Στις εκλογές, ένα μήνα αργότερα, 5 Νοεμβρίου, προκύπτουν τα εξής αποτελέσματα: Ν.Δ. 46,19% (+1,94) και 148 έδρες, ΠΑΣΟΚ 40,67% (+1,52) και 128 έδρες, ΣΥΝ 10,97% (-2,15) και 21 έδρες. Ο ΣΥΝ χάνει 120.000 ψηφοφόρους, αντίθετα με το ΠΑΣΟΚ που αποδεικνύεται σκληρό καρύδι, αυξάνοντας τα ποσοστά του. Το σχέδιο «ροκανίσματος» του ΠΑΣΟΚ καταρρέει και η Αριστερά εισέρχεται σε περίοδο κρίσης.
Για ακόμη μια φορά δεν σχηματίζεται αυτοδύναμη κυβέρνηση, γεγονός που οδήγησε στη λύση της «οικουμενικής» κυβέρνησης, υπό τον οικονομολόγο Ξενοφώντα Ζολώτα. ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και Συνασπισμός συνεργάζονται στο όνομα της διαφύλαξης των θεσμών. Ύστερα από την αδυναμία εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, στις 8 Απριλίου του 1990 επαναλαμβάνονται βουλευτικές εκλογές. Η αυτοδύναμη κυβέρνηση Μητσοτάκη – με 151 έδρες – αποτελεί γεγονός (Ν.Δ. 46,88% (+0,69) και 150 έδρες, ΠΑΣΟΚ 38,61% και 123 έδρες, Συνασπισμός 10,28% και 19 έδρες, «Ανεξάρτητοι» μονοεδρικών (ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ) 1,02% και 4 έδρες (2 προσχώρησαν στο ΠΑΣΟΚ και 2 στο ΣΥΝ), Οικολόγοι Εναλλακτικοί 0,77% και 1 έδρα, Εμπιστοσύνη και Πεπρωμένο 0,70% και 2 έδρες, ΔΗΑΝΑ 0,67% και 1 έδρα (προσχώρησε στη ΝΔ).
Η Αριστερά του 1989 κατηγορείται ακόμη και σήμερα ότι τελικά προετοίμασε τη μελλοντική νίκη της ΝΔ. Η συμμετοχή της στο κυβερνητικό σχήμα ήταν ένα από τα θέματα που προκάλεσαν τη διάσπαση στους κόλπους του ΚΚΕ το 1991, ύστερα από την προσχώρηση ενός διόλου ευκαταφρόνητου αριθμού στελεχών του ΚΚΕ στο Συνασπισμό (αποχωρούν 15 μέλη της Κεντρικής Επιτροπής και δεκάδες στελέχη).
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
