Ο Τάσος Παπαδόπουλος στηλιτεύει την υποκρισία της ΕΕ απέναντι στην Τουρκία. Την ώρα που η Κύπρος υφίσταται παραβιάσεις στις οριοθετημένες θαλάσσιες ζώνες της από τουρκικά “ερευνητικά”, η Ευρώπη χαϊδεύει τον Ερντογάν και κόπτεται να βάλει κυρώσεις στο Λουκασένκο.
Η αναβολή της Συνόδου των Ευρωπαίων ηγετών για μια εβδομάδα έδωσε την ευκαιρία στη διπλωματία να συνεχίσει τις προσπάθειές της. Σκοπός να πεισθεί-πιεσθεί η Λευκωσία να άρει τις επιφυλάξεις της στο θέμα των κυρώσεων στη Λευκορωσία. Ο όρος να υπάρξουν αντίστοιχες κυρώσεις προς την Τουρκία, που με το Μπαρμπαρός και το Γιαβούζ παραβιάζει τις οριοθετημένες με όμορες χώρες θαλάσσιες ζώνες της Κύπρου.
Τα επιχειρήματα της Άγκυρας για την πειρατική αυτή ενέργεια δεν πείθουν κανένα. Όμως οι Ευρωπαίοι βάζουν, πράγμα απαράδεκτο σε σχέση με τα όσα διακηρύττουν, σε πολύ μικρότερο καλάθι την Μεγαλόνησο. Προφανώς γιατί με την Τουρκία, διακυβεύονται πολλά και ποικίλα οικονομικά τους συμφέροντα.
Ο …πόνος για τον Λουκασένκο
Τώρα, γιατί έπιασε Γερμανούς και λοιπούς Βόρειους η πρεμούρα να τιμωρήσουν την Λευκορωσία, με καθυστέρηση μιας σχεδόν εικοσαετίας για το αυταρχικό καθεστώς Λουκασένκο είναι απορίας άξιο. Πόσο μάλλον όταν δεν βλέπουν αναλογίες αντιδημοκρατικών συμπεριφορών από τον Ταγίπ Ερντογάν. Ο οποίος έχει φυλακίσει δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους με το πρόσχημα της ρετσινιάς του Γκιουλενιστή.
Αυτό άλλωστε επεσήμανε και η Νάνσι Πελόζι, Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ, συγκρίνοντας την Τουρκία με την Ρωσία και την Σαουδική Αραβία. Και προκάλεσε την μήνιν του Μ. Τσαβούσογλου.
Σε αυτόν τον διεθνή περίγυρο, η Κύπρος επιδιώκει, κι απ’ ότι φαίνεται μάταια, να βρει το δίκιο της. Είναι, όπως όλα δείχνουν, σημαδεμένη η τράπουλα. Και όσοι πιστεύουν ότι μπορούν να μεταπείσουν το Ευρωπαϊκό ιερατείο, μάλλον ματαιοπονούν.
Τώρα, με ποιο καρότο, θα καταφέρουν να μεταπείσουν τον Πρόεδρο Αναστασιάδη, είναι κάτι που θα το δούμε λίαν προσεχώς. Πάντως η ελαστικότητα των αξιών, στις οποίες στηρίζεται το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα, που εκφράζονται από κάποιες πλευρές της ΕΕ, δεν περιποιεί ιδιαίτερη τιμή, σε όσους τις εκφράζουν.
Εξάλλου ο Λουκασένκο δεν έχει οποιαδήποτε σύνδεση με την ΕΕ. Είναι στενά συνδεδεμένος με την Μόσχα. Πράγμα που ερμηνεύει και τις απόψεις του για την λειτουργία της Δημοκρατίας.
Τα χάδια στον Ερντογάν
Αντίθετα η Τουρκία βρίσκεται εδώ και πολλά χρόνια σε ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την ΕΕ. Γεγονός που της προσδίδει ιδιαίτερες σχέσεις και άρα απαιτούνται αμοιβαίες υποχρεώσεις. Την ανέχονται εδώ και 46 χρόνια να έχει καταλάβει το 38% της Κυπριακής Δημοκρατίας. Να παραβιάζει σειρά αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Να μην είδαν και να μην άκουσαν τίποτα για τις επιθετικές της ενέργειες της σε Συρία και Ιράκ. Ούτε και σε όσα πράττει εντός της χώρας με τους φυλακισμένους κούρδους βουλευτές.
Δεν είπαν τίποτα για την στρατιωτική παρέμβασή της στη Λιβύη, υπέρ του Σάρατζ. Και αυτό παρά την απόφαση της Συνόδου του Βερολίνου τον περασμένο Φεβρουάριο με την οποία καλούσε όλους τους εμπλεκόμενους να απέχουν από κάθε ανάμειξη στον εμφύλιο πόλεμο. Έναν πόλεμο που μαίνεται εδώ και χρόνια, μετά την πτώση του καθεστώτος Καντάφι.
Το τυμπανιαίο πτώμα που φέρει τον βαρύγδουπο τίτλο Βορειοατλαντική Συμμαχία, κατάπιε για χάρη του Ερντογάν τις καταγγελίες τις Γαλλίας για το επεισόδιο στα ανοιχτά της Λιβύης. Τότε που πολεμικά πλοία της Τουρκίας που συνόδευαν πλοίο με πολεμικό υλικό, απείλησαν γαλλική φρεγάτα.
Πέρασαν στα απαλά, με φραστικές μόνο καταγγελίες, το πειρατικό τουρκολιβυκό σύμφωνο. Αυτό που εξαφάνισε ελληνικά νησιά, προκειμένου να συνδεθούν με τα ανύπαρκτα θαλάσσια σύνορα δυο μη όμορες χώρες.
Δεν λέει κουβέντα η Ευρώπη στην υποψήφια κατά τα άλλα χώρα, που δεν αποδέχεται το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982. Και αυτό παρότι η αποδοχή του στο σύνολό του χωρίς αστερίσκους και υποσημειώσεις αποτελεί καταστατική υποχρέωση της.
Το δήθεν δίκαιο που επικαλείται ο Ερντογάν είναι αυτό του ισχυρού. Αυτό που επιβάλλει αλά Χίτλερ τις αξιώσεις του, με τον τσαμπουκά του, και την απειλή της ένοπλης αρπαγής δικαιωμάτων γειτονικών χωρών.
Για να φτάσουμε στο τελευταίο κερασάκι. Η αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου.
Πόσο η Ευρώπη θα ανέχεται μια αναθεωρητική Τουρκία;
Αυτή προέκυψε όταν η Τουρκία εγκατέστησε ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις απέναντι από τα Ελληνικά νησιά. Όταν ναυπήγησε εκατοντάδες αποβατικά σκάφη. Η συσσώρευση όλων αυτών των στρατιωτικών δυνάμεων σε συνδυασμό με τις αποβατικές ασκήσεις, ποιον απειλούν άραγε, την Ιταλία ή την Ισπανία; Αλλά και οι πολεμοχαρείς δηλώσεις και οι ευθείες απειλές εναντίον των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου κατά παράβαση του άρθρου 51 του καταστατικού χάρτη των ΗΕ, σε ποιον άραγε απευθύνονται; Στη Συρία ή στο Ιράκ με τις οποίες έχει μόνο χερσαία σύνορα;
Εξάλλου στη Συμφωνία για τα Δωδεκάνησα, που μιλούν για αποστρατιωτικοποίηση, η Τουρκία δεν είναι συμβαλλόμενο μέρος. Αλλά και η ναυτική βάση της Τουρκίας στην Αυλώνα της Αλβανίας που στοχεύει; Και για ποιο λόγο δημιουργήθηκε;
Όμως η Τουρκία στη διάρκεια του 20ου αιώνα, έχει προχωρήσει σε σειρά γενοκτονιών, Πόντιοι, Αρμένιοι, Έλληνες, Κούρδοι και πολύ άλλοι.
Στα καθ’ ημάς. Αυτά που δεν ακούμε και δεν βλέπουμε, από τις ελληνικές κυβερνήσεις, είναι υπενθυμίσεις προς την Διεθνή κοινότητα. Γιατί πέρα από την κατοχή του 38% της Κύπρου, που επέβαλε με την ισχύ των όπλων το 1974, υπάρχουν κι άλλα. Είναι το πογκρόμ του 1955 και του 1963 σε βάρος των Ελλήνων της Πόλης. Τότε εκδιώχθηκαν βιαίως 120.000 άνθρωποι, που ζούσαν εκεί βάση Διεθνών Συνθηκών, σε αντιστάθμισμα των μουσουλμάνων της Θράκης. Είναι παράλληλα ο εξαναγκασμός με διοικητικά μέτρα σε αποχώρηση των Ελλήνων της Ίμβρου, που ήταν η πλειοψηφία του νησιού, και της Τενέδου. Κατά παράβαση επίσης των Διεθνών Συνθηκών.
Όλα αυτά οι ελληνικές κυβερνήσεις δυστυχώς δεν τα προβάλλουν μια και τα έχουν καταπιεί αμάσητα.
Με αυτά και πολλά άλλα δεδομένα, οι διερευνητικές ουδέν θα προσφέρουν. Και καλό είναι αυτό να το καταλάβει η Διεθνής κοινότητα και ιδιαίτερα η ΕΕ, που υποτίθεται ότι ανάγκασε τον Ερντογάν να αποσύρει το Ορούτς Ρέις από την Α. Μεσόγειο, την ώρα που Γιαβούζ και Μπαρμπαρός αλωνίζουν ανενόχλητα στις κυπριακές θάλασσες…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
