Μπορεί το νομοσχέδιο να βρίσκεται σε διαβούλευση, ωστόσο, η γενική κατεύθυνση έχει ήδη δοθεί. Η αίσθηση που επικρατεί στην αγορά είναι πως κάθε επιχειρηματίας που θα σκεφτεί να δραστηριοποιηθεί θα πρέπει να έχει αποφασίσει να δουλεύει – για το κράτος, και για τις μεγάλες εταιρίες που θα μοιράσουν τεχνολογικό εξοπλισμό και λογισμικό – έναντι μικρής αμοιβής. Ουδείς, ωστόσο, αποκλείει να υπάρξουν βελτιώσεις της τελευταίας στιγμής που θα κάνουν πιο θελκτική τη συγκεκριμένη επιχειρηματική δραστηριότητα.
Δυστυχώς, όμως, πρόκειται για επιχειρηματική δραστηριότητα, μη παραγωγική. Και δεν είναι καθόλου βέβαιο αν η αναπτυξιακή κατεύθυνση της χώρας, προϋποθέτει ή αποσκοπεί στη μετατροπή της σε καζίνο. Όχι πως τώρα δεν είναι. Αλλά τουλάχιστον τώρα το παράνομο αυτό χρήμα διακινείται στην αγορά. Με την παρέμβασή του το κράτος επιχειρεί, δια της νομιμοποίησης, να εισπράξει ένα μερίδιο της πίτας για να πληρωθούν οι ξένοι δανειστές μας. Με απλά λόγια, ένας τρόπος να μεταφερθεί μέσω του τζόγου ένα σημαντικό μέρος των αποταμιεύσεων που απέμειναν στους Έλληνες, στα θησαυροφυλάκια των ξένων τραπεζών.
Ο σημαντικότερος ωστόσο κίνδυνος δεν είναι απώλεια των υφιστάμενων αποταμιεύσεων – άλλωστε, όσοι ασχολούνται με τα τυχερά παίγνια αναλαμβάνουν και τις ευθύνες τους. Είναι ο σταδιακός εθισμός μιας ολόκληρης κοινωνίας σε μια διαδικασία που θα απονευρώσει και τα τελευταία υγιή κύτταρα της ελληνικής κοινωνίας που θα μπορούσαν δυνητικά να αναλάβουν την ανασύνταξη κι ανασυγκρότηση της παραγωγικής δομής της χώρας.
Κι αυτός είναι ένας κίνδυνος που θα πρέπει να αποτρέψει, κυρίως, το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας. Διότι η κυβέρνηση είναι αναγκασμένη να αναζητήσει όλους τους τρόπους και τα μέσα για να καλύψει τις δανειακές ανάγκες της χώρας. Με την αντίδραση όμως της κοινωνίας, η ζημιά από τον κίνδυνο, μπορεί να είναι μικρότερη.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
