Πέραν όμως του ζητήματος της ηθικής τάξης, υπάρχει και ζήτημα πολιτικής ουσίας. Διότι στο πρόσωπο του Μιλτιάδη Παπαιωάννου απεικονίζεται ένα σημαντικό κομμάτι του ΠΑΣΟΚ που βρίσκεται απέναντι στο Μνημόνιο και που είναι εξαιρετικά απρόθυμο να το υπερασπιστεί. Η άρνησή του αποτυπώνει και την άρνηση πληθώρας μικρών και μεσαίων στελεχών να στρατευτούν στη μάχη των εκλογών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και να βγουν στους δρόμους προς άγρα ψήφων. Με απλά λόγια όλα αυτά τα στελέχη κι ο Μιλτιάδης Παπαϊωάννου μαζί τους αρνούνται να “κάνουν την λάντζα” για λογαριασμό των άλλων. Κάπως έτσι αρνήθηκε και τη …λάντζα του γραμματέα της κοινοβουλευτικής ομάδας, προτιμώντας την “πολιτική αγρανάπαυση”, ως πρόεδρος της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας.
Προφανώς, όλα αυτά ο Γιώργος Παπανδρέου και τα γνωρίζει και τα έλαβε υπόψη του όταν επέλεγε τον συγκεκριμένο χειρισμό. Προφανώς, μέσω του Μιλτιάδη Παπαϊωάννου, ο Παπανδρέου θέλησε να στείλει ένα σαφές μήνυμα σε όλους τους μικρούς και μεγάλους αμφισβητίες στο ΠΑΣΟΚ, πως ήταν, είναι και παραμένει το “μεγάλο αφεντικό” στο κόμμα. Προφανώς και μετά την άρνηση Παπαϊωάννου, θα έπρεπε να αναμένονται “κυρώσεις”. Εκτός κι αν ο Παπανδρέου θεωρεί πως με τον χειρισμό του πέτυχε την απομόνωση όλων των στελεχών που “δεν ακολουθούν”, χωρίς περαιτέρω παρατράγουδα.
Το δεύτερο είναι και το πιθανότερο να ισχύει. Το ποσοστό ρεκόρ που πέτυχε ο Μιχάλης Καρχιμάκης στην ψηφοφορία για τη θέση του γραμματέα του Εθνικού Συμβουλίου προδιαθέτει για το ήρεμο εσωκομματικό κλίμα που θα επικρατήσει – εκτός απροόπτου – το προσεχές διάστημα. Απρόοπτο που μάλλον δεν αναμένεται απ’ τον “απρόβλεπτο” και “συνήθη ύποπτο” Γιώργο Παναγιωτακόπουλο που είδε ένα “παιδί της δικής του σχολής” να καταλαμβάνει ένα σημαντικό κομματικό αξίωμα…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
