Ο Φάνης Ζουρόπουλος αμφισβητεί ότι ο Μανώλης Γλέζος ήταν ήρωας. Αναγνωρίζει ότι ήταν ένας συνεπής αγωνιστής της Αριστεράς. Ο οποίος όμως στη Δύση της ζωής του δεν κατάλαβε τι ήταν ο Αλέξης Τσίπρας. Έχασε έτσι την ευκαιρία να γίνει σοφός γέροντας της Αριστεράς. Να αποκυρήξει μίσος του εμφυλίου και ενώσει την χώρα.
Τον Μανώλη Γλέζο τον συνάντησα πολλές φορές στην ζωή του. Παλιά με την ΕΔΑ, μετά στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο, μετά στις έρευνες μου για την κατοχή και Αντίσταση. Μετά με τις πολεμικές αποζημιώσεις. Και τελευταία σαν πρόεδρο της κοινότητας Απειράνθου της Νάξου. Κείμενα του μάλιστα έψαξα και βρήκα στο αρχείο μου, μόλις άκουσα για τον θάνατό του.
Έπαψα να έχω επικοινωνία όταν προσχώρησε στον Σύριζα [έστω και σαν συνιστώσα…]. Και όταν έγινε βουλευτής και ευρωβουλευτής, για να φτάσει να τον καταγγείλει για “αθέτηση υποσχέσεων πριν το 2015” και εξαπάτηση του λαού και να πάει σπίτι του….
Όλα αυτά που γράφονται και ακούγονται αυτές τις ημέρες έχουν μια μεγάλη δόση αλήθειας. Αλλά δεν συνηγορούν στην ανακήρυξη του ανδρός σε “Ήρωα”, όπως πολλοί ήδη τον… ανακήρυξαν.
Μανώλης Γλέζος αγωνιστής της Αριστεράς…
Εθνικός Ήρωας είναι αυτός που αγωνίστηκε και θυσιάστηκε για την ελευθερία της πατρίδας του. Ο Μανώλης αγωνίστηκε για τα “δίκαια της Αριστεράς” και μόνο. Μιας Αριστεράς που τον αγκάλιασε όταν μαζί με τον Λάκη Σάντα, 18χρονα παιδιά, πήγαν μια νύχτα που οι Γερμανοί “τσιλημπούρδιζαν” με μια Ελληνίδα μέσα στο φυλάκιο και κατέβασαν την σβάστικα από την Ακρόπολη.
Η τότε “σκεπτόμενη” αριστερή ηγεσία, που αναζητούσε εναγωνίως “ήρωες” για να κρατήσει ψηλά την σημαία της αντίστασης βρήκε την μοναδική ευκαιρία. Και έστησε τον “μύθο της σημαίας”.
Βοήθησε σε αυτό και ο δημοκρατικός τύπος, και το αφήγημα έμεινε, για χρόνια, για πάντα…
Από εκεί και πέρα ο Μανώλης, σύμβολο της αριστεράς πια ακολούθησε την μοίρα των αγωνιστών της. Εξορίες, καταδίκες… Αλλά και βουλευτιλίκια, γραμματόσημα, παράσημα από την “μητέρα Σοβιετική Ένωση” και πάει λέγοντας.
Συνεπής πάντα ο Μανώλης. Αλλά συνεπής στην κομματική νομιμότητα και στα κελεύσματα της κομματικής ηγεσίας του ΚΚΕ.
Πέρασαν τα χρόνια ο Μανώλης αποστασιοποιήθηκε από την σκληρή γραμμή. Δεν του πήγαινε το ΚΚΕ εσωτερικού. Ίδρυσε την ΕΔΑ. Πάντα ήταν όμως “ο ήρωας της σημαίας”.
…δεν κατάλαβε ποιος ήταν ο Τσίπρας…
Μέχρι που ήρθε ο Τσίπρας και τον πήρε από το χέρι στας δυσμάς του βίου του. Ο Μανώλης έκανε το “μεγάλο άλμα”… Μέχρι να τον στύψει ο …Κνιτάκος σαν λεμονόκουπα και να τον ξαναστείλει εκεί που ήταν.
Άλλο αδικαιολόγητο λάθος ενός μπαρουτοκαπνισμένου αριστερού, που δεν κατάλαβε τι ήταν το… Τσιπριστάν.
Και για να κλείσουμε.
Του αναγνωρίζω την συνέπεια σε ένα όραμα που τότε παρέσυρε εκατομμύρια ανθρώπους και την αγωνιστική του παρουσία στους σκοπούς του οράματος του.
…έχασε την ευκαιρία να γίνει ήρωας…
Εκείνο που δεν μπορώ να του αναγνωρίσω είναι ότι, αφού, μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, κατάλαβε την ουτοπία δεν βγήκε σαν “σοφός γέροντας” της Αριστερός, σαν “ήρωας της αντίστασης” και της “σημαίας” να πει: “Ότι έγινε, έγινε… Τώρα πρέπει να ενωθούμε, για να φτιάξουμε την πατρίδα μας”…
Αυτός και ο Μίκης, που γλύτωσαν από την λαίλαπα, θα μπορούσαν να το πούνε!… Να κηρύξει την εθνική ομοψυχία και ενότητα. Και να σπάσει τον τσαμπουκά του διχασμού και του εμφύλιου που καταδυναστεύει την Ελλάδα. Και αυτή θα ήταν η ύψιστη προσφορά στην χώρα τους!…
Τότε θα ήσαν ήρωες!… Καθαρά και ξάστερα. Τώρα θα εισπράξει τα δάκρυα και τα στεφάνια του Τσιπριστάν, που για μια φορά ακόμα θα τον εκμεταλλευτούν…
Καλό ταξίδι Μανώλη, έχασες την ευκαιρία να είσαι δίπλα στο Κολοκοτρώνη, μέρες που είναι….
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
