Από τη στιγμή που ο Γιώργος Παπανδρέου θα φτιάξει νόμο με τον οποίο θα απαγορεύεται η πώληση δημόσιας γης, η φιλολογία περί “εκποίησης” τελειώνει. Συνεπώς, η συζήτηση επικεντρώνεται στη φιλολογία περί “αξιοποίησης”.
Στην αρχή της συζήτησης τίθεται το ερώτημα: Συμφωνούμε ή δεν συμφωνούμε να αξιοποιηθεί η περιουσία του Δημοσίου. Αν κάποιος δηλώσει ρητά και κατηγορηματικά “όχι! Δεν συμφωνώ”, λογικά θα πρέπει και να εξηγήσει αν είναι χρησιμότερο, η περίφημη αυτή δημόσια περιουσία να παραμένει κτίρια που ρημάζουν, εκτάσεις που ουδείς γνωρίζει ούτε το εμβαδόν, ούτε την χρήση τους, παρά μόνο το σημείο όπου θα τοποθετηθούν σκουπίδια ή θα κατασκευαστούν αυθαίρετα…
Αν όμως συμφωνεί με την αξιοποίηση θα πρέπει κατ’ αρχήν να γνωρίζει πως πρόκειται για πολύπλοκη και επίπονη διαδικασία. Ίσως και χρονοβόρα. Διότι, σε πρώτη φάση θα πρέπει να υπάρξει καταγραφή της δημόσιας περιουσίας. Επί χρόνια το Δημόσιο, δεν κατέγραφε. Άρα δεν γνώριζε. Συνεπώς μόνο υπέθετε. Τόσο περί της περιουσίας, όσο και περί της αξίας της. Σε δεύτερη φάση θα πρέπει να υπάρξουν οι προτάσεις προς αξιοποίηση. Που προϋποθέτει γνώση, φαντασία και το κυριότερο, πολλή δουλειά, πολλών ανθρώπων. Άρα και συντονισμός.
Ορισμένοι στην κυβέρνηση, αλλά και στην αξιωματική αντιπολίτευση, γνωρίζουν και τον τρόπο και τη λύση. Το ερώτημα είναι αν πραγματικά τη θέλουν. Διότι, όπως είπαμε χρειάζεται, πολλή δουλειά, που επί χρόνια, ουδείς αναλάμβανε να την κάνει. Η κυβέρνηση Παπανδρέου, εκ των πραγμάτων είναι αναγκασμένη. Και τι έκανε; Με το που ανέλαβε την εξουσία, η ΚΕΔ εντατικοποίησε τη διαδικασία της καταγραφής, απ’ όπου κι ως φαίνεται προκύπτει το νούμερο των 50 δισ. στο οποίο πριν αναφερθεί η Τρόικα, είχε αναφερθεί ο Αντώνης Σαμαράς…
Παράλληλα, ξεκίνησαν να συζητούνται και ορισμένες ιδέες. Για το Ελληνικό για παράδειγμα υπάρχουν κάποιες προτάσεις. Όπως σημειώνει ο Χάρης Παμπούκης, και διαπραγματεύσεις βρίσκονται σε εξέλιξη, στο πλαίσιο μιας οικονομικά αποδοτικής λύσης, η οποία όμως θα επιλαμβάνεται και των κοινωνικών αναγκών της ευρύτερης περιοχής. Πάντως και στην περίπτωση που η χρυσή τομή βρεθεί και το project προχωρήσει, τα έσοδα για το Δημόσιο δεν θα ξεπεράσουν τα 7 δισ.
Με τα υπόλοιπα 43 δισ. τι θα γίνει; Η ακριβέστερη απάντηση είναι …ερώτηση: “Ποιος ξέρει;” Άπαξ λοιπόν και η αξιοποίηση είναι μια χρονοβόρα και πολύπλοκη διαδικασία, η ενδιάμεση λύση που αναπόφευκτα θα προκύψει (καθόσον και συζητείται…) είναι η δέσμευση μέρος της ακίνητης περιουσίας (που έχει ήδη καταγραφεί, είναι “καθαρή” και “αξιοποιήσιμη” εμπορικά) ως εγγύηση για τη χορήγηση νέου δανείου….
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
