Η Άνγκελα Μέρκελ όσο κι αν υποστηρίζει ότι “ακόμα το διασκεδάζει”, δύσκολα πείθει, όταν στις δημοσκοπήσεις τα ποσοστά της Κεντροδεξιάς καταγράφουν ιστορικό χαμηλό κι εμφανίζουν τον Κεντροαριστερό συνασπισμό να επανέρχεται στην εξουσία, αν γινόντουσαν σήμερα εκλογές.
Στο κάδρο μπαίνει κι ο Νικολά Σαρκοζί που ταλαιπωρείται απ’ το σκάνδαλο της υπερήλικης κληρονόμου της L’ Oreal και βλέπει την εμπλοκή του ονόματός του σε αυτό να προστίθεται στη γκάμα ορισμένων αμφιλεγόμενων πολιτικών επιλογών του, θέτοντας σε κίνηση την αντίστροφη μέτρηση προς το τέλος της πολιτικής του αυτοκρατορίας.
Την ίδια στιγμή κλονισμένη εμφανίζεται κι η πολιτική αυτοκρατορία του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, ο οποίος ωστόσο ελπίζει στην αποδεκατισμένη ακόμα Κεντροαριστερά που δεν έχει ακόμα καταφέρει να αναδείξει ένα πολιτικό ηγέτη που θα αντιμετώπιζε επί ίσοις όροις την πολυσχιδή προσωπικότητα του “Καβαλιέρε”. Κάποια στιγμή ωστόσο θα γίνει κι αυτό και τότε το άστρο του θα δύσει και ως φυσική εξέλιξη των πραγμάτων.
Κάτι σαν αυτό που συνέβη τον Οκτώβριο του 2009 στην Ελλάδα, όταν οι Έλληνες ψήφισαν ελπίδα κι έφεραν το ΠΑΣΟΚ και τον Γιώργο Παπανδρέου στην εξουσία, στέλνοντας την ηγέτη της ελληνικής Κεντροδεξιάς, Κώστα Καραμανλή, στα “ορεινά” έδρανα της Βουλής. Ωστόσο, λίγους μόλις μήνες στην εξουσία και δεν είναι βέβαιο αν οι Έλληνες θα ξαναψήφιζαν με τον ίδιο ενθουσιασμό τον ηγέτη της ελληνικής Κεντροαριστεράς, ο οποίος επέλεξε να εφαρμόσει άκρως συντηρητικές πολιτικές που ψαλίδισαν τις προσδοκίες για “καλύτερες μέρες”, “για μια καλύτερη Ελλάδα”.
Το ίδιο, ίσως να, ισχύει και στην περίπτωση του Ισπανού Κεντροαριστερού πρωθυπουργού, Λουίς Θαπατέρο, ο οποίος αδυνατεί να εφαρμόσει πολιτικές που θα δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας, αλλά και πλούτο που θα μοιραστεί δίκαια.
Κι εδώ μάλλον εντοπίζεται το πρόβλημα και των ηγετών της Ευρώπης, κατ’ επέκταση και των πολιτών που τους εκλέγουν. Στην αδυναμία τους δηλαδή να ασκήσουν πολιτική. Παρά τις καλές, ίσως, προθέσεις τους εξελίσσονται σε διαχειριστές, στην καλύτερη περίπτωση, ή εκτελεστές, σε μια άλλη, αποφάσεων που λαμβάνονται από τους “ηγέτες” του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος που, ως γνωστό, ξέρουν να “παράγουν” χρήμα για λίγους και φτώχεια για τους πολλούς.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
