Kαι ξαφνικά σήμερα φύγαμε από τα πρωτοσέλιδα, έπεσαν τα spreads, μας «υποβάθμισαν» τα blogs και τα sites! Μόνο με την ψήφιση του μεσοπρόθεσμου και του εφαρμοστικού! Προφανώς, τίποτε ουσιαστικό και πρόσθετο δεν έχει γίνει, ούτε μία ιδιωτικοποίηση ούτε τα έσοδα αυξήθηκαν ούτε οι δημόσιοι υπάλληλοι μειώθηκαν ούτε οι δαπάνες του Δημοσίου εξορθολογίστηκαν.
Η οικονομία είναι σε μεγάλο βαθμό ψυχολογία. Αυτό ας γίνει ένα μεγάλο μάθημα προς όλους. Στο μάθημα αυτό μέχρι σήμερα δεν μπορούμε να βάλουμε καλό βαθμό σε καμία πλευρά, ούτε στους Eλληνες αλλά ούτε και στους Ευρωπαίους πολιτικούς.
Οι εικόνες των κ. Γιούνκερ και Ρεν είναι άκρως «αντιοικονομικές», διότι εκπέμπουν και διαχέουν το άγχος που έχουν μαζέψει στη θέση τους. Μόνο ο κ. Μπαρόζο όταν μιλάει σκάει κάποιο χαμογελάκι και φαίνεται πιο χαλαρός και πιο «ευχάριστος». Λείπει τελείως το αίσθημα της ψυχραιμίας και του ελέγχου τόσο στην ουσία των λόγων τους και στον τρόπο που παρουσιάζονται στις οθόνες όλου του κόσμου.
Ο ηγέτης όμως πρέπει να δείχνει με τη γλώσσα του σώματος ότι είναι πάνω από τα γεγονότα, να εμπνέει εμπιστοσύνη, να αποπνέει την πεποίθηση ότι θα τα καταφέρει. Eνας στυφνός πολιτικός, που ποτέ δεν χαμογελά, δεν έχει ίχνος χιούμορ και δεν δείχνει ότι στέκεται καλά στα παπούτσια του, ίσως δεν θα έπρεπε να βγαίνει ποτέ στις τηλεοράσεις να κάνει άμεσες δηλώσεις ή να χειρίζεται καταστάσεις πρώτης γραμμής. Ας δουν επιτέλους και κάποιον επικοινωνιολόγο. Με την ψυχολογία που επικράτησε τους προηγούμενους 18 μήνες είναι θαύμα ότι το ευρώ είναι ακόμη ζωντανό, δεδομένου ότι τεχνικά δεν υπήρξαν και τόσο δραματικά επιτεύγματα ώστε να αλλάξει το τοπίο ριζικά. Εκκρεμότητες υπάρχουν ακόμη στην Ευρώπη και την Ελλάδα, που θα μπορούσαν να είχαν κάνει μεγαλύτερη ζημιά. Παρ’ όλα ταύτα οι πραγματικές εξελίξεις είναι κατώτερες των «καταστροφών» και των σοβαροφανών επιπλήξεων, που χορτάσαμε αυτό το διάστημα.
Αλλά και στην Ελλάδα τα πράγματα δεν είναι καλύτερα. Οι τόνοι γενικά που επικράτησαν στη Bουλή είναι απαράδεκτοι. Το ύφος των πολιτικών ηγετών δείχνει ότι είναι έξω από τα νερά τους. Νευρικοί και αγχωμένοι, δεν εμπνέουν εμπιστοσύνη. Οι εκπρόσωποι των δύο κομμάτων εξουσίας συνεχίζουν να μιλούν σαν να μην κυβέρνησαν ποτέ τον τόπο οι ίδιοι ή τα κόμματά τους. Ο κόσμος θα περίμενε μια μετριοπαθή στάση και από τους δύο: αναγνωρίζοντας τα λάθη των κομμάτων τους, θα έπρεπε να παρουσιάσουν μια εικόνα συνδιαλλαγής και περισσότερης ταπεινοφροσύνης. Η γλώσσα του σώματός τους μαρτυρά ανησυχία, αστάθεια και έλλειψη αυτοπεποίθησης.
Κανείς δεν θα τους έψεγε αν έλεγαν: «Eντάξει, ό,τι έγινε έγινε, ας δούμε τώρα πώς μαζεύουμε την κατάσταση. Kαι αν δεν τα καταφέρουμε, να κάνουμε στην άκρη να έλθουν άλλοι». Τότε θα κατέβαιναν οι τόνοι και θα επικρατούσε ένα πνεύμα καταλαγής προς εξεύρεση λύσεων σε πρωτοφανή προβλήματα. Οι κορόνες για το ποιος έφερε τη δημοκρατία δεν ενδιαφέρουν κανέναν και δεν προάγουν την εμπιστοσύνη του λαού στους ηγέτες του. Καλό θα ήταν λοιπόν να λείψουν οι διαξιφισμοί, οι εκπρόσωποι να αποβάλουν τη σοβαροφάνεια και να χαλαρώσουν λιγάκι. Μας βλέπουν οι αγορές.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
