Ουδείς αυτή τη στιγμή είναι σε θέση να προβλέψει τις πολιτικές εξελίξεις. Το διάστημα που μεσολαβεί μέχρι τα τέλη Μαρτίου είναι χρόνος σκληρών διαπραγματεύσεων.
Από τη μια πλευρά η Ελλάδα. Από την άλλη οι δανειστές της. Γιώργος Παπανδρέου και Γιώργος Παπακωνσταντίνου προσπαθούν να πείσουν διεθνείς εταίρους και αγορές πως στην Ελλάδα, έχουν γίνει βήματα προόδου. Πως οι πολίτες υποβάλλονται – περίπου αδιαμαρτύρητα – σε μεγάλες θυσίες και πως οι “επώδυνες” μεταρρυθμίσεις θα αντιστρέψουν το αρνητικό κλίμα, δημιουργώντας συνθήκες ανάπτυξης της χώρας.
Το κλίμα αισιοδοξίας μεταφέρεται παντού. Στο Νταβός ο πρωθυπουργός επανέλαβε για άλλη μια φορά πως η Ελλάδα ούτε θα χρεοκοπήσει, ούτε θα χρειαστεί να αναδιαρθρώσει το χρέος της. Ο υπουργός Οικονομικών διέρρευσε στο Reuters την “ιδέα” να αγοράσει η Ελλάδα ένας μέρος τουχ χρέους της σε κατώτερη τιμή απ’ την ονομαστική. Για να το πει η “ιδέα” έχει προχωρήσει. Και μάλιστα προ ημερών μεγάλο ολλανδικό ασφαλιστικό ταμείο, προέβη αυτοβούλως σε “κούρεμα” κατά 25%.
Το θετικό κλίμα καλλιεργείται ευσχήμως. Το θέλει η Ελλάδα για να διαπραγματευτεί χαμηλότερα επιτόκια δανεισμού, το θέλουν και οι Ευρωπαίοι για να δείξουν πως το ευρώ τελικά αντέχει.
Το ερώτημα είναι τι λένε οι Γερμανοί. Το αποκάλυψε ο υφυπουργός Οικονομικών τους, κ. Άσμουσεν όταν δήλωσε πως πράγματι “μπορούμε να δούμε ενδεχόμενη μείωση επιτοκίων (σημ: και για δάνεια από EFSF και για δάνεια προς Ελλάδα), αν οι δυο χώρες (Ιρλανδία και Ελλάδα) είναι διατεθειμένες να συμφωνήσουν σε ένα είδος συνταγματικά προσδιορισμένου εθνικού πλαισίου δημοσιονομικής πολιτικής”.
Πρόκειται για νέα γερμανική απαίτηση που μπαίνει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Αφορά στα “φρένα χρέους” που έχει ήδη η Γερμανία καθιερώσει στο Σύνταγμα της και απαιτεί να κάνουν το ίδιο κι οι εταίροι της, έτσι ώστε από το 2016 καμία κυβέρνηση να μην έχει διαρθρωτικό έλλειμμα άνω του 0,35%. Αν υποθέσουμε πως επιβάλλονταν τελικά “φρένα χρέους” στην Ελλάδα και κάθε χρόνο μια ελληνική κυβέρνηση, βάση του (νέου) Συντάγματος, υποχρεούνταν να υποβάλει ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς. Για να επιτυγχάνονται ο στόχος της μείωσης του χρέους στο 60% του ΑΕΠ θα απαιτούνταν από τους Έλληνες 25 χρόνια σκληρή λιτότητας.
Συνεπώς μια τέτοια απόφαση, δεν μπορεί παρά να ληφθεί με τη συγκατάθεση του ελληνικού λαού, που μόνο στην κάλπη μπορεί να την αποτυπώσει.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
