Οδεύοντας αργά και βασανιστικά προς το τέλος της φετινής χρονιάς, ο “δημόσιος έλεγχος” για το “πόθεν έσχες” των εκπροσώπων του ελληνικού κοινοβουλίου έγινε απ’ τους δημοσιογράφους μέσα από χειρόγραφα που τους παραδόθηκαν στη Βουλή σε χαρτόκουτες! Το συμβάν παραπέμπει σε περασμένα χρόνια – όπως κι οι δηλώσεις “πόθεν έσχες” που κατατέθηκαν αφορούν στο …μακρινό 2008 – κι απέχει έτη φωτός απ’ το ζητούμενο της “ηλεκτρονικής διακυβέρνησης” που κομίζει ο Πρωθυπουργός. Πρόκειται για …προοπτική που χάθηκε κάπου στο προαύλιο του Κοινοβουλίου.
Πρόκειται για το θλιβερό προνόμιο των εκπροσώπων του ελληνικού λαού να αρνούνται για τους εαυτούς τους, όσα θέλουν να επιβάλλουν μετ’ επιτάσεως στους πολίτες: Τον έλεγχο των περιουσιακών τους στοιχείων και τον τρόπο απόκτησης. Κάπως έτσι μαζί με την ουσία παραμένει διάχυτη κι η αίσθηση: Στην πολιτική μπαίνει κανείς για να βγάλει λεφτά. Πάνε οι εποχές που ελάχιστοι αποτολμούσαν την περιπέτεια μιας πολιτικής σταδιοδρομίας. Ήταν η εποχή που το …σπορ ήταν για λίγους που ενίοτε καταντούσαν γραφικοί κι αντιμετωπίζονται με αρκετή δόση συμπάθειας: “Ο καημένος! Έφαγε τα λεφτά του στην πολιτική”. Κάτι σαν να τα έφαγε στον Ιππόδρομο.
Με τη μεταπολίτευση να αλλάζει το ρου της χώρας, άλλαξε και η παράδοξη συνήθεια των πολιτικών. Πλέον, δεν έχαναν λεφτά. Κατά τη λαϊκή αίσθηση, κέρδιζαν. Κι όμως ουδέποτε αποδείχθηκε το αντίθετο. Ουδέποτε εξετάστηκε το “πόθεν”. Αλλά ακόμα κι το “έσχες” έμενε πάντα λειψό και ακαθόριστο.
Μένει στον Γιώργο Παπανδρέου να βρει τρόπο να προσδιορίζεται επακριβώς το “πόθεν έσχες” όσων ψηφίζουν κι επιβάλλουν νόμους για το “καλό” της χώρας και των πολιτών της. Διαφορετικά, ουδείς νόμος θα εφαρμοστεί και λίαν συντόμως, οι δρόμοι δεν θα κλείνουν μόνο από ισχυρές συντεχνίες που διαπιστώνουν την “καταστρατήγηση δικαιωμάτων” που αντικοινωνικά τους παραχωρήθηκαν.