Πολλές και διαφορετικές αναλύσεις για την πορεία της χώρας διατυπώνονται όλο το διάστημα, από τότε που έγινε γνωστό το αποκρυπτόμενο μέγεθος της κρίσης, που κατέστησε αναπόφευκτο το μνημόνιο και έβαλε τους πολίτες στην πρέσα και στη γενικευμένη ανασφάλεια. Σε ένα σημείο όμως σχεδόν όλοι οι αναλυτές συμφωνούν διαφωνώντας μόνο στη διαβάθμισή του. Στο πόσο απαισιόδοξοι είναι για την οικονομική προοπτική της χώρας. Άλλοι είναι λίγο απαισιόδοξοι, άλλοι αρκετά και άλλοι πολύ. Όλοι είναι απαισιόδοξοι λοιπόν και αιτιολογούν την εκτίμησή τους λέγοντας ότι, απ’ όπου και να εξετάσεις την εξέλιξη της εφαρμοζόμενης συνταγής διάσωσης, τα νούμερα δεν βγαίνουν με τίποτα. Άντε λένε και πήραμε τη δεύτερη δόση, με την τέταρτη τί θα γίνει;…
Τη βίαια μεταβατική αυτή περίοδο, στη χώρα επικρατεί ένα ζοφερό κλίμα δυσφορίας και ανασφάλειας για το μέλλον, που σε πολλές περιπτώσεις φτάνει στην απελπισία. Αυτό το κλίμα θυμίζει έντονα την ατμόσφαιρα που αναδύεται από το διάσημο βιβλίο του Δ. Χατζή «Το τέλος της μικρής μας πόλης» όταν η παραδοσιακή χειρονακτική οικονομία του μεσοπολέμου, με την έλευση της βιομηχανικής παραγωγής έστειλε στην ανέχεια τεράστιους πληθυσμούς μικροβιοτεχνών, αναγκάζοντάς τους σε βίαιη αλλαγή επαγγελματικής κατεύθυνσης. Μια τέτοια κατάσταση ζούμε και σήμερα και αν ενωμένοι ως λαός και ως πολιτική ηγεσία την αντιμετωπίσουμε ως πρόκληση, σίγουρα θα βρούμε σύντομα το δρόμο μας.
Γιατί αν όπως λένε οι ειδικοί οι αριθμοί δε βγαίνουν, μόνο η δική μας αποφασιστικότητα για αλλαγές στο στρεβλό και κρατικοδίαιτο μοντέλο ανάπτυξης, θα επαναφέρει τη χώρα σε κερδοφορία. Γιατί το μόνο που μπορούμε να περιμένουμε από εταίρους και δανειστές είναι κάποιες χρονικές διευκολύνσεις αποπληρωμής των δανείων. Γιατί μόνοι μας συνεχίζοντας την πορεία νοικοκυρέματος, θα αποτρέψουμε την αναγκαιότητα ενός νέου μνημονίου. Γιατί αν η πορεία ανασυγκρότησης δε συνεχιστεί, η ανεργία, η υποαπασχόληση και η οικονομική ασφυξία στην αγορά εργασίας, θα γίνει δυστυχώς θεσμός.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
