Ο Θανάσης Κ. αναρωτιέται αν ο Σταύρος Θεοδωράκης καταλαβαίνει τι πάει να ψηφίσει. Αν καταλαβαίνει την ζημιά που θα κάνει στην χώρα και στις επόμενες γενιές η συμφωνία Πρεσπών. Και εξηγεί τους λόγους για τους οποίους ένα ψέμα που εργαλειοποιήθηκε δεν πρέπει να περάσει, διότι θα φέρει την αποσταθεροποίηση στην περιοχή και αργότερα τον εδαφικό ακρωτηριασμό της Ελλάδας.
Εξαερώθηκαν τα μικρά κόμματα
Κάποιοι, ελάχιστοι, που έφτιαξαν κόμματα με άμετρες φιλοδοξίες, μόνο και μόνο για να ρίξουν την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, την ώρα που άλλαζε τη χώρα, την ώρα που είχαμε αρχίσει να βγαίνουμε από την κρίση.
Κάποιοι ελάχιστοι, λοιπόν, που ξεκίνησαν με άμετρες φιλοδοξίες και με μεγάλη στήριξη από ποικίλα «κατεστημένα» (στα ΜΜΕ και όχι μόνο).
Κάποιοι που ξεπρόβαλαν στο προσκήνιο με φανταχτερά λόγια, έκαναν τελικά τη ζημιά, δηλαδή έφεραν τον Τσίπρα, κι ύστερα έψαχναν εναγώνια να βρουν ρόλο «εξαπτέρυγου»: άλλοι συνεργάστηκαν μαζί του, κι άλλοι «κάκιωσαν» γιατί δεν τους «προτίμησε».
Αυτοί όλοι σήμερα βρίσκονται στο απόλυτο μηδέν – σε πλήρη ανυποληψία: Δημοσκοπικά έχουν εξαερωθεί και πολιτικά έχουν εκμηδενιστεί:
Οι σημερινοί βουλευτές τους έχουν εγκαταλείψει το καράβι που βουλιάζει. Ή απλώς δεν ακούν τους αρχηγούς τους.
Ποντίκι που βρυχάται ο Καμένος
Ο Καμένος είναι πια «ποντίκι που βρυχάται». Η χαρά των γελοιογράφων και των επιθεωρησιογράφων. Ματαιόσπουδος, ασυνάρτητος, φανφαρόνος. Ίσως κι άλλα χειρότερα…
Ο Θεοδωράκης, εντελώς διαφορετικός. Κατάντησε κι αυτός όμως, …«ασώματος κεφαλή»: «Δίνει γραμμή» στους λιγοστούς βουλευτές του, από τους οποίους, ο ένας δηλώνει ότι θα ψηφίσει την Συμφωνία των Πρεσπών και θα στηρίξει την κυβέρνηση Τσίπρα, άλλοι δύο δηλώνουν ότι δεν θα ψηφίσουν την Συμφωνία των Πρεσπών ούτε θα στηρίξουν την κυβέρνηση Τσίπρα, και απομένουν άλλοι δύο (τρείς μαζί με τον ίδιο το Σταύρο) οι οποίοι περιμένουν να πάρουν «γραμμή» (η οποία αλλάζει κάθε δυο-τρία 24ωρα πλέον).
Τελευταία εκδοχή: ότι θα ψηφίσουν τις «Πρέσπες», αλλά δεν θα στηρίξουν την κυβέρνηση (που όμως θα… έπεφτε, αν δεν πέρναγαν οι «Πρέσπες»)!
Σκεφτείτε και να τη στήριζαν κι όλα…
Για να ανακεφαλαιώσουμε: Η Συμφωνία των Πρεσπών, με την οποία αντιτίθεται το 70% τουλάχιστον του Ελληνικού λαού – κι έβγαλε μέσα σε ένα χρόνο περισσότερες λαϊκές μάζες στους δρόμους, να διαμαρτυρηθούν εναντίον της, από ό,τι και τα τρία μνημόνια μαζί τα 8 τελευταία χρόνια! – αυτή η άθλια Συμφωνία λοιπόν, που έχει διαλύσει και τον κυβερνητικό συνασπισμό της καταστροφής, κινδυνεύει να περάσει με τους τρείς ψήφους… αντιπολιτευόμενων βουλευτών!
Χρειάζονται οπωσδήποτε τουλάχιστον δύο ψήφοι από τους 3 που απέμειναν στο Ποτάμι: Θοδωράκης, Λυκούδης, Μαυρωτάς!
Τι δεν καταλαβαίνει ο Σταύρος Θεοδωράκης
Καταλαβαίνει ο Σταύρος Θεοδωράκης τι πάει να κάνει; Επικαλείται ότι ο ίδιος συμφωνεί με τη Συμφωνία των Πρεσπών. Κι αφού συμφωνεί, πως είναι δυνατόν να την καταψηφίσει; Λογικό το επιχείρημα. Αλλά πολύ-πολύ προσχηματικό… Θα μπορούσα να ρωτήσω το πολύ απλό:
Καλά ο ίδιος είναι άπειρος και άσχετος από εξωτερική πολιτική. Δεν αναρωτήθηκε, άραγε, γιατί τάχα όλη η Αντιπολίτευση (και από τη ΝΔ και από το ΚΙΝΑΛ) που διαθέτουν πολύ μεγαλύτερη πείρα στα θέματα αυτά, διαφωνούν όλοι τους κατηγορηματικά;
Πιστεύει πράγματι ο Σταύρος Θεοδωράκης, ότι ο Αλέξης Τσίπρας (ακόμα πιο άσχετος – παρ’ ολίγο να δεχθεί και ο όνομα… «Μακεδονία του Ίλιντεν», μέχρι που φρίκαραν οι πάντες – ακόμα κι ο Κοτζιάς και τον σταμάτησαν), πιστεύει λοιπόν ο Σταύρος Θοδωράκης, ότι μόνον ο ανεκδιήγητος Τσίπρας… ξέρει το «σωστό» κι όλοι οι άλλοι κάνουν λάθος;
Πιστεύει ο Σταύρος Θοδωράκης πως όσοι διαφωνούμε με τις «Πρέσπες» είμαστε εθνολαϊκιστές – «εθνίκια» που θα έλεγε και ο γραφικός Καρανίκας, ο υπεύθυνος του Μαξίμου για τις… επενδύσεις στην φαρμακευτική κάνναβη;
Πιστεύει ο Σταύρος Θεοδωράκης, πως όλοι εμείς που διαφωνούμε είμαστε «εθνικώς ανεύθυνοι» και μόνος «υπεύθυνος» είναι ο Τσίπρας και θλιβερή παρέα του; Αλλά ας δούμε λίγο και την ουσία:
Η συμφωνία Πρεσπών δεν λύνει το πρόβλημα. Το οξύνει
Αυτό που υποστηρίζει ολόκληρη η Αντιπολίτευση, είναι πως η Συμφωνία των Πρεσπών δεν λύνει το πρόβλημα (δεν είναι απλώς μια «κακή λύση»). Αντίθετα δημιουργεί στο εξής μεγαλύτερο πρόβλημα – για την Ελλάδα: Αναγνωρίζει επίσημα – και εκ μέρους της Ελλάδας – εθνική «Μακεδονική ταυτότητα» και «Μακεδονική γλώσσα».
Πράγμα που δεν είχε διανοηθεί να κάνει κανείς προηγούμενος Έλληνας Πρωθυπουργός! Γιατί το απέκλειαν όλοι οι προηγούμενοι; Διότι δημιουργεί υποχρεώσεις μέσα στην Ελλάδα να υποστηριχθεί μια στρατηγική «μειονότητα» γειτονικής χώρας. Δηλαδή – ας ανοίξει τη διεθνή βιβλιογραφία περί «στρατηγικών μειονοτήτων», να δει τι θα πει αυτό – μια έστω και πολύ μικρή ομάδα αρχικά, αλλά με ισχυρή διεθνή χρηματοδότηση, που θα προσπαθεί να εγείρει θέματα υπονόμευσης της εθνικής κυριαρχίας.
Στην αρχή με «αθώα» προσχήματα, όπως διάσωση της ιδιαίτερης κουλτούρας και γλώσσας.
Ύστερα ζητώντας χωριστή εκπροσώπηση.
Ύστερα δημιουργώντας τοπικά δίκτυα και κέντρα ισχύος.
Ύστερα ζητώντας ενισχυμένη τοπική αυτονομία.
Και αργότερα φτάνοντας ως την απόσχιση…
Θα οδηγηθούμε σε εδαφικό ακρωτηριασμό
Σήμερα δεν υπάρχουν τέτοιες προϋποθέσεις για όλα αυτά! Αλλά σε ένα κόσμο με ανοικτά σύνορα – κυρίως προς την Ευρώπη, όπου τα Σκόπια θα ενταχθούν σε κάποια χρόνια – τέτοιες προϋποθέσεις μπορούν να δημιουργηθούν στο μέλλον!
Το όχι και τόσο μακρινό. Με «ελευθερία μετεγκατάστασης», «ελευθερία διάδοσης της κουλτούρας», «ελευθερία αυτοπροσδιορισμού» (ατόμων), μπορεί κάτι που δεν υπάρχει σήμερα να υπάρξει στο μέλλον και να πάρει διαστάσεις.
Οι Σκοπιανοί δουλεύουν έτσι κι αλλιώς με χρονικό ορίζοντα πολλών δεκαετιών! Και κατάφεραν να δημιουργήσουν εκ του μηδενός πρόβλημα μέσα σε 100 χρόνια περίπου. Ο Τσίπρας σκέφτεται με ορίζοντα μερικών μηνών: ως τις επόμενες εκλογές. Και πώς θα αποφύγει τη συντριβή του. Ο Θοδωράκης σκέφτεται κι αυτός με ορίζοντα τις επόμενες εκλογές. Τι να τους εξηγήσεις και τι να καταλάβουν;
Η Κυβέρνηση απάντησε ότι δεν αναγνώρισε «εθνότητα» Μακεδόνων, αλλά μόνον «ιθαγένεια κράτους της Βόρειας Μακεδονίας». Κι εδώ έπαιξε με τις δύο διαφορετικές έννοιες που έχει ο όρος nationality στο αγγλικό κείμενο της Συμφωνίας των Πρεσπών.
Η ιθαγένεια υποτίθεται είναι κάτι «αθώο», είναι η νομική σχέση που έχουν οι πολίτες με το κράτος τους. Και δεν μπορείς να τους το αμφισβητήσεις (υποστηρίζει η κυβέρνηση). Όντως δεν μπορείς να αμφισβητήσεις την πολιτική σχέση που έχουν οι πολίτες οποιασδήποτε χώρας με το κράτος τους. Αλλά εδώ δεν πρόκειται γι’ αυτό.
Η συμφωνία αναγνωρίζει και ιθαγένεια και εθνότητα
Η Συμφωνία των Πρεσπών αναγνωρίζει και ιθαγένεια ΚΑΙ εθνότητα. Και τα δύο: Περιγράφει το nationality των κατοίκων της χώρας τους, και με τις δύο έννοιες: Και ως «εθνότητα» και ως «ιθαγένεια». Επακριβώς ορίζει το nationality ως εξής: Μακεδονική / Πολίτες της Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας! Το δεύτερο (πολίτες τις Βόρειας Μακεδονίας) αφορά την λεγόμενη «ιθαγένεια», δηλαδή τη νομική σχέση με το κράτους τους. Αλλά το πρώτο αφορά την Εθνότητά τους! Τι δε καταλαβαίνουμε;
Αν επρόκειτο μόνο για «ιθαγένεια» αρκούσε το δεύτερο: «Πολίτες της Βόρειας Μακεδονίας». Αλλά μπαίνει και το πρώτο, ακριβώς για να περιληφθεί και η έννοια της εθνικότητας. Τι δεν καταλαβαίνει ο Σταύρος και οι δύο φίλοι του;
Το πήραν χαμπάρι Αλβανοί και Βούλγαροι
Όμως οι Αλβανόφωνοι των Σκοπίων κατάλαβαν απολύτως ότι εδώ δεν εννοείται μόνο η νομική σχέση/ιθαγένεια, αλλά και η εθνική ταυτότητα – η Εθνικότητα! Και ζήτησαν αρχικά να απαλειφθεί το πρώτο στοιχείο: «Μακεδονική». Να παραμείνει το υπόλοιπο («Πολίτες της Βόρειας Μακεδονίας»). Άλλωστε, οι ίδιοι δεν νιώθουν «Μακεδόνες» εθνολογικά, νιώθουν Αλβανοί Και δεν θέλουν να φαίνεται στο Σύνταγμα ότι τους απορρόφησαν οι «Μακεδόνες».
Ο Ζάεφ απάντησε ότι θα ενισχύσει το εθνολογικό περιεχόμενο προσθέτοντας (παρακάτω) τον όρο «Μακεδονικός λαός» και συμπληρώνοντας: «και τμήμα του αλβανικού λαού». Πάνε περίπατο τα παραμύθια περί «αθώας» νομικής σχέσης – ιθαγένειας. Εδώ βγαίνουν καθαρά οι εθνικές ταυτότητες όλων:
Όχι απλώς αναγνωρίσαμε μια εθνότητα που δεν υπάρχει. Αλλά μας προέκυψε και άλλη μια εθνότητα – η «αλβανική», που υπάρχει στην περιοχή, αλλά δεν είναι «μακεδονική»! Και έχει αρχίσει να εγείρει και πρόσθετες αξιώσεις. Από τα Σκόπια, βέβαια, αλλά και από την Ελλάδα. Μύλος…
Η Αντιπολίτευση τόνισε ακόμα ότι μέχρι τώρα στην περιοχή το ονοματολογικό ήταν ανοιχτό, αλλά πρόβλημα σταθερότητας ΔΕΝ υπήρχε! Τα πράγματα είχαν ομαλοποιηθεί αρκετά. Και για χρόνια η Ελλάδα ήταν ο δεύτερος σημαντικότερος ξένος επενδυτής στα Σκόπια.
Επέρχεται αποσταθεροποίηση
Με τη συμφωνία των Πρεσπών, επανέρχεται η αποσταθεροποίηση: η Βουλγαρία είναι στα κάγκελα, οι Αλβανοί ετοιμάζονται για άλλα (στο Κόσσοβο ΚΑΙ στα Σκόπια), η Ελλάδα αποσταθεροποιείται εσωτερικά (αφού τις «φοράνε» συμφωνία που ο ελληνικός λαός ΔΕΝ τη θέλει) και στα ίδια τα Σκόπια ξέσπασε πολιτική αναταραχή (και υποβόσκει αναζωπύρωση εθνοτικών συγκρούσεων μεταξύ τους).
Πήγαν να «λύσουν» ένα πρόβλημα που είχε παγώσει για χρόνια και το ξαναφουντώνουν από παντού! Τι δεν καταλαβαίνουν, αλήθεια; Κατά τα άλλα λένε και ανιστόρητες κουταμάρες:
Τι λέει η Ιστορία
Στο τέλος των Βαλκανικών πολέμων δεν μοιράστηκε καμιά «Μακεδονία» στα τρία! Αυτή η καραμέλα που επαναλαμβάνουν είναι απλώς ιστορική απάτη!
Ούτε στη Συνθήκη του Λονδίνου (Μάϊος 1913) που έκλεισε τον Πρώτο Βαλκανικό Πόλεμο, ούτε στη Συνθήκη του Βουκουρεστίου (Αύγουστος του 1913) που έκλεισε το δεύτερο Βαλκανικό Πόλεμο αναφέρεται πουθενά ο όρος «Μακεδονία». Πουθενά! Η επίσημη αναφορά στις Συνθήκες είναι ότι η Οθωμανική Αυτοκρατορία παραιτείται από τα εδάφη «δυτικά της γραμμής Αίνου-Μηδείας»! Τίποτε άλλο…
Δεν μοιράστηκε τότε η «Μακεδόνια» στα τρία. Ελλάδα, Σερβία και Βουλγαρία μοιράστηκαν τότε τις Ευρωπαϊκές κτήσεις της ως τότε Οθωμανικής Αυτοκρατορίας δυτικά από τη γραμμή Αίνου-Μηδείας.
Το πιο αποκαλυπτικό: Στους συνημμένους χάρτες της περιοχής που περιλαμβάνουν οι δύο αυτές Συνθήκες του 1913 υπάρχει ο όρος Μακεδονία! Αλλά καλύπτει μόνο τη σημερινή Ελληνική Μακεδονία (συν μια μικρή «προεξέχουσα» μέσα στο Βουλγαρικό έδαφος)! Η περιοχή των σημερινών Σκοπίων ΔΕΝ αποκαλούνταν τότε «Μακεδονία» από κανένα.
Και η ίδια η Γιουγκοσλαβία που ενσωμάτωσε την περιοχή αυτή στην επικράτειά της ΔΕΝ την αποκαλεί «Μακεδονία» τα επόμενα 30 χρόνια: ως το 1944 την αποκαλεί επισήμως «Βαρδαρία» (Badovinac Vardarska).
Και πέρα από το συντηρητικό κατεστημένο του Γιουγκοσλαβικού Βασιλείου (ως την περίοδο του Τίτο), και το Κομμουνιστικό Κόμμα Σερβίας αποφασίζει εκείνη την περίοδο, το 1935, με ομόφωνο ψήφισμά του, ότι ΔΕΝ υπάρχει Μακεδονική εθνότητα!
Για να αποκρούσει τις εδαφικές βλέψεις της Βουλγαρίας τότε εναντίον της Γιουγκοσλαβίας. Κι ύστερα έρχεται ο Κροάτης Γιόζιπ Μπρόζ -Τίτο μετά από δέκα χρόνια, και κάνει, για λογαριασμό της Κομμουνιστικής πια Γιουγκοσλαβίας το ακριβώς αντίθετο: Ανακηρύσσει την ανύπαρκτη εθνότητα των «Μακεδόνων» για να έχει βλέψεις και σε βάρος της γειτονικής Βουλγαρίας (υπό σοβιετικό έλεγχο τότε) και σε βάρος της γειτονικής Ελλάδος (υπό νατοϊκό επιρροή), ώστε να ισορροπεί ο ίδιος στο ρόλο «ουδέτερου ενδιάμεσου» (στην ψυχροπολεμική Ευρώπη) και να διεκδικήσει την ηγεσία του κινήματος των Αδεσμεύτων σε ολόκληρο τον κόσμο.
Εργαλειοποίησαν ένα ψέμα
Εργαλειοποίησαν τότε ένα ψέμα – την ύπαρξη «μακεδονικής εθνότητας» – για να παίξουν γεωπολιτικά παιγνίδια. Και τώρα θέλουν να νομιμοποιήσουν αυτό το ψέμα, δυναμιτίζοντας ολόκληρη την περιοχή! Άρε Σταύρο, που πας να μπλέξεις…
Στο μεταξύ ο μετριοπαθής Ζάεφ τα κάνει όλα αυτά, αλλά φωτογραφίζεται μπροστά σε σχολικούς χάρτες που δείχνουν – τώρα που μιλάμε! – τη βόρειο Ελλάδα μέσα στη μεγαλοϊδεατική τους «Μεγάλη Μακεδονία». Για δέστε κάτι «προοδευτικούς» Έλληνες που κατάντησαν θεραπαινίδες των Σκοπιανών εθνικιστών!
Αν ψηφιστεί αυτή η Συμφωνία, για ό,τι γίνει από δω και μπρός κάποιοι θα λογοδοτήσουν. Γιατί έχουν εγκληματικές ευθύνες… Κάποιους «χρήσιμους ηλίθιους», όμως, απλώς θα του φτύνουν! Τελικά πολύ προφητικό εκείνο το τραγουδάκι που έγραψε ο Διονύσης Σαββόπουλος πριν τέσσερις δεκαετίες για τα καβαλημένα καλάμια:
Α ρε Σταύρο και κυρ-Σταύρο και αφέντη τσουτσουλομύτη!
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
