Συντεχνιακό κράτος εχθρός για τη Δημοκρατία

Ο Αθανάσιος Παπανδρόπουλος υποστηρίζει ότι το συντεχνιακό κράτος εξελίσσεται όχι μόνο σε εχθρό για την οικονομία, αλλά και την Δημοκρατία ευρύτερα. Σε μια Ελλάδα που συνδικαλισμός νοείται η αποκλειστική στήριξη κρατικοδίαιτων εργαζομένων, ο ΣΥΡΙΖΑ στηρίζει με όλες τις δυνάμεις το πελατειακό κράτος. new deal

Μοίρασε το

Ο Αθανάσιος Παπανδρόπουλος υποστηρίζει (και μάλιστα με στοιχεία) ότι το συντεχνιακό κράτος εξελίσσεται όχι μόνο σε εχθρό της οικονομίας, αλλά και της Δημοκρατίας ευρύτερα. Σε μια Ελλάδα που συνδικαλισμός νοείται η αποκλειστική στήριξη κρατικοδίαιτων εργαζομένων, ο ΣΥΡΙΖΑ στηρίζει με όλες τις δυνάμεις το πελατειακό κράτος.


Ο νομπελίστας οικονομολόγος Έντμουντ Φέλπς {2006} είναι ξεκάθαρος. Ο κορπορατισμός, υποστηρίζει, υπήρξε το εφαλτήριο για την ανάπτυξη του φασισμού στην μουσολινική Ιταλία. Βοήθησε και στην άνοδο του εθνικο-σοσιαλισμού στη Γερμανία του Χίτλερ. Σήμερα, το σύστημα αυτό είναι κορυφαία πηγή διαπλοκής. Στην ουσία αποτελεί κοινωνική τροχοπέδη. Υπονομεύει μεταρρυθμίσεις και εμποδίζει ανταγωνιστικές καινοτομίες. Είναι έτσι βασική πηγή ανεργίας. Αλλά αυτό κανείς δεν τολμά να το πεί ανοικτά.

Στην Ελλάδα έτσι, η μη μεταρρύθμιση του συντεχνιακού κράτους, η λογική του οποίου έγκειται στο να εξυπηρετούνται οι άνθρωποί του και όχι οι πολίτες, αποτελεί πολλαπλασιαστή αβεβαιοτήτων για την οικονομία και τη δημοκρατία. Η τελευταία, επιπροσθέτως, στις μέρες μας κινδυνεύει και απο την προιούσα ομηροποίηση των πολιτών μέσω της υπερφορολόγησης.

Συνδικαλισμός νοείται μόνο η στήριξη κρατικοδίαιτων εργαζομένων

Στο πλαίσιο αυτής της οδυνηρής για μιαν ανοικτή(;) κοινωνία πραγματικότητας, ο συνδικαλισμός στηρίζεται στους κρατικοδίαιτους εργαζομένους. Οι οποίοι, με την σειρά τους, είναι ταυτοχρόνως προϊόντα και παραγωγοί του πολιτικού πελατειακού συστήματος. Παρατηρούνται, έτσι, δύο πολύ σοβαρά φαινόμενα. Από την μια η πτώση της οικονομικής ανταγωνιστικότητας. Και από την άλλη, η υπερ-διοίκηση μιας υπο-κυβερνώμενης χώρας. Σε αυτήν, οι μεγάλες κοινωνικές ανισότητες προκύπτουν από το συντεχνιακό κράτος.

Όσο για τα ποσοτικά στοιχεία, που επιβεβαιώνουν την μη αμφισβητήσιμη άποψή μας, είναι εντυπωσιακά. Από το 1990 έως και το 2015, οι εργαζόμενοι στο δημόσιο, υπό διάφορες σχέσεις εργασίας, αυξήθηκαν κατά 39%. Αποτέλεσμα; Η άνοδος αυτή οδήγησε σε πτώση της ποιότητας των παρεχομένων υπηρεσιών. Αρκεί να λάβουμε υπ` όψιν μας ότι στον χώρο της δημόσιας παιδείας δημιουργήθηκαν την ίδια περίοδο περί τις 27.000 νέες θέσεις εργασίας. Την ίδια στιγμή ο μαθητικός πληθυσμός μειώθηκε κατά 23% και πλέον.

Στην δημόσια τάξη, η απασχόληση αστυνομικών και άλλων εργαζομένων αυξήθηκε σε ποσοστό 26%. Οι ώρες εργασίες μειώθηκαν εβδομαδιαίως από 42 σε 38. Και η εγκληματικότητα παρουσίασε άνοδο 53%. Επίσης, οι υπάλληλοι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης αυξήθηκαν κατά 30%. Ενώ οι παρεχόμενες υπηρεσίες της παραμένουν απελπιστικά ανεπαρκείς.

Όλα αυτά τα ποσοτικά στοιχεία, αλλά και το κόστος του δημοσίου τομέα που είναι από τα υψηλότερα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με ποσοστό συμμετοχής στο Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν άνω του 50% έως το 2015, καταλήγουν σε μια θεμελιώδη συμπερασματική διαπίστωση:

Το συντεχνιακό κράτος εχθρός της Δημοκρατίας

Το συντεχνιακό κράτος είναι ο μεγάλος εχθρός της δημοκρατίας μας και η ισχυρότερη τροχοπέδη της οικονομίας. Αν δε, λάβουμε υπ` όψιν μας και τις κατά καιρούς απειλητικές δηλώσεις και εκδηλώσεις δημοσίων φορέων κατά της ανοικτής κοινωνίας, τότε το συντεχνιακό κράτος είναι στην χώρα μας και ένα απίστευτο εκκολαπτήριο τρομοκρατικής ιδεολογίας και τρομοκρατών. Με βάση, δηλαδή, την πολιτική επιστημονική θεωρία, το συντεχνιακό κράτος είναι στην ουσία και ολοκληρωτικό. Ασχέτως αν δύσκολα μπορεί να λειτουργήσει.

Συνιστά έτσι καίρια απειλή για τα δημοκρατικά δικαιώματα των πολιτών αυτής της χώρας. Οι τελευταίοι πλέον ούτε αντιδρούν στις αυθαιρεσίες του. Αλλά ούτε και πιέζουν τους εκπροσώπους της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας να αντιδράσουν τουλάχιστον αυτοί. Μέχρι πότε, όμως, θα είναι ανεκτή η κατάσταση αυτή;

Μέχρι πότε, δηλαδή, το συντεχνιακό κράτος θα σέρνεται στον αντιδημοκρατικό δρόμο του, παρασύροντας σε αυτόν τα πιο δυνατά και ζωντανά στοιχεία μιας καταρρέουσας κοινωνίας; Μέχρι πότε επίορκοι δημόσιοι υπάλληλοι, οι οποίοι όπως αποκαλύφθηκε έχουν στείλει στο εξωτερικό πάνω από 1,6 δισ. ευρω θα παραμένουν ανενόχλητοι; Έως πότε η διαπλοκή θα ορίζει πως πρέπει να λειτουργεί η ελληνική οικονομία και προς όφελος ποίων; Η χώρα κυριολεκτικά βουλιάζει στη διαφθορά, στην πελατειακή λάσπη και στην ασυναρτησία.

Υπερβολές, θα πουν ορισμένοι. Ας ρίξουν μια ματιά στην πραγματικότητα που τους περιβάλλει. Το όλο σκηνικό μιλάει από μόνο του. Και μας λέει ότι η προσεχής κυβερνηση της χώρας θα έχει έναν καίριο αντίπαλο απεναντί της, αν επιδιώξει να κάνει μεταρρυθμίσεις. Αυτές οι τελευταίες θα βαπτίζονται «νεοφιλελεύθερες» από το φαιοκόκκινο συντεχνιακό κράτος. Και θα βλέπουμε τις ορδες των κουκουλοφόρων να πυρπολούν ό,τι βρίσκουν μπροστά τους για να μας «σώζουν»…

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP

Download on the App Store

Μοίρασε το

του αρθρογράφου

ideas change society

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

Αφήστε μια απάντηση

Σχόλια

Μπες στη συζήτηση

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου