του ΓΙΑΝΝΗ ΣΙΔΕΡΗ
Ο πρωθυπουργός είχε πάντα την δική του ατζέντα, σε μια επίδειξη «αποκλίνουσας» συμπεριφοράς από το κοινό αίσθημα.
Στις συνεδριάσεις των Κεντρικών Επιτροπών του -παλιού- ΠΑΣΟΚ, ανάμεσα στους μυστακοφόρους λαϊκούς τύπους με την πραγματική η ψευδεπίγραφη αντιστασιακή δράση, παρουσιαζόταν με το “λαπ τοπ” υπό μάλης, κάνοντας μερικούς να απορούν για το αχρείαστον του πράγματος, και τους περισσότερους να κρυφογελούν για το αταίριαστον της στιγμής.
Σε μια εποχή που το ΠΑΣΟΚ του πατέρα του μιλούσε όχι μόνο για «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» αλλά κα για τους κινδύνους του ιμπεριαλισμού – ου μην του οικονομικοστρατιωτικού αλλά και του πολιτισμικού – και ο μακαρίτης Μαρούδας ετοιμαζόταν να εξαπολύσει …πυραύλους σε όποιον δορυφόρο έστελνε σήμα ξένου προγράμματος στη χώρα, για να υποσκάψει το λαϊκοπατριωτικά μας ήθη, ο γιος του αρχηγού, πάντα εκτός κλίματος, τασσόταν υπέρ της «ελεύθερης» (σ.σ. …καλά κρασά) ραδιοφωνίας, δίνοντας το «ΟΚ» στους δημάρχους της Δεξιάς, Έβερτ, Ανδριανόπουλο και Κούβελα, να ξεκινήσουν τους δημοτικούς ραδιοσταθμούς, σε Αθήνα, Πειραιά και Θεσσαλονίκη, με τους οποίους επιδόθηκαν σε μια αισχρά εξυπνακίστικη και εν πολλοίς χυδαία προπαγάνδα κατά της τότε κυβέρνησης, υπό την λεοντή της ελευθερίας του λόγου (σ.σ: Τότε, στην επιδοτούμενη άνοιξη της «ελεύθερης» ραδιοφωνίας, όλοι οι δημοσιογράφοι είχαμε γίνει πολιτικοί αναλυτές – κάτι παρόμοιο βέβαια συμβαίνει και σήμερα, στην εποχή της άνθησης του διαδικτύου: Η εντυπωσιακή και εντυπωσιοθηρική συνθηματολογία, ο εύκολος αφορισμός, ο ανέξοδος συναισθηματισμός, ο φανφαρόνικος λαϊκισμός, έχουν υποκαταστήσει από αρκετούς δημοσιογράφους, την πολιτική ανάλυση…)
Τότε, και ενώ οι νεολαίοι το ΠΑΣΟΚ αρνούνταν να δούνε ταινίες του …Τζέημς Μποντ, ή τις έβλεπαν κρυφά (όπως έχει παραδεχθεί ο Πέτρος Κωστόπουλος), «αντιστεκόμενοι» στον «πολιτιστικό ιμπεριαλισμό» που εξέπεμπε ο καλός πράκτωρ της βασιλίσσης κατά των κακών κομμουνιστών του Ανατολικού μπλοκ …τότε και ενώ γινόταν είδηση ο νυν υφυπουργός οικονομικών Παντελής Οικονόμου, στέλεχος εταιριών, επειδή …τόλμησε να πει «είμαι ΠΑΣΟΚ και πίνω κόκα κόλα» (σ.σ. Σε πολλούς νεώτερους αναγνώστες θα φαίνονται απίστευτα όλα αυτά, αλλά τότε ήταν μια άλλη εποχή!)… τότε λοιπόν ο κ. Παπανδρέου, εμφορούμενος από την κουλτούρα της μοντέρνας Αριστεράς της Δύσης, και κυρίως της αμερικανικής, τασσόταν υπέρ του να μπορεί κάποιος να φυτεύει χασίς στη γλάστρα του, για ιδία κατανάλωση!
Σωστή, κατά την ταπεινή μου γνώμη, θέση, εάν αυτή εκπορευόταν από ένα νεανικό κίνημα, από ένα σύλλογο κοινωνικής κριτικής, από μια οργάνωση πολιτικής ανατροπής, από έναν κοινωνικό επιστήμονα, από έναν επαναστάτη στοχαστή, από έναν πρωτοποριακό καλλιτέχνη, έστω από έναν πολιτικό του Γκρήνουιτς Βίλατζ. Εκτός τόπου και χρόνου όμως να εκπορεύεται από τον πολιτικό που φιλοδοξούσε να κυβερνήσει την Ελλάδα.
Η ίδια τακτική συνεχίστηκε και με την ανάληψη της εξουσίας. Ενώ η χώρα βυθιζόταν οικονομικά στα τάρταρα, και ενώ είχε αρχίσει τις μυστικές έπαφές με τον Στρος Καν για την υπαγωγή μας στο ΔΝΤ, ως κυβερνητική προτεραιότητά του δεν έκρινε την επίλυση εκείνων των προβλημάτων που θα καθιστούσαν λιγότερο επώδυνη την προσφυγή, όπως ας πούμε η αναδιάρθρωση των φορολογικών μηχανισμών για την σύλληψη της κολοσσιαίας φοροδιαφυγής. Πρώτιστο μέλημα, για την δική του ατζέντα, ήταν ο νόμος για την ιθαγένεια των λαθρομεταναστών. Δεύτερο, η θέσπιση του Καλλικράτη, με στόχο, λέει, την ενδυνάμωση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και την δυνατότητα που θα της δινόταν να έχει την ικανότητα επιτελικού σχεδιασμού, ως τμήμα της κρατικής διάρθρωσης! Τρίτο, το πολυήμερο ταξίδι στον Αγιο Δομήνικο για την κλιματική αλλαγή.
Όμως επειδή στην Ελλάδα είμαστε, το μόνο που κατάφερε είναι η ιθαγένεια να λειτουργήσει ως κάλεσμα λαθρομεταναστών, ο Καλλικράτης να παραλύσει περαιτέρω την Τ.Α. και ο Αγιος Δομήνικος να του προσπορίσει τον τίτλο του προεδρεύοντος της κυβέρνησης αντί του πρωθυπουργεύοντος αυτής
Στο χείλος του γκρεμού δεν κάνεις πιρουέτες. Τέτοιες πιρουέτες ετοιμάζεται να κάνει και τώρα ο πρωθυπουργός, με το δημοψήφισμα του Φθινοπώρου, που εξήγγειλε χθες από την Βουλή, για την αλλαγή λέει, του πολιτικού συστήματος, (οπότε δεν είναι τυχαίες οι πρόσφατες πομφόλυγες Δρούτσα κατά των βουλευτών. Να προετοιμάσει το κλίμα ήθελε και, ίσως, να φανεί αρεστός στον αρχηγό).
Αναρωτιέται κανείς αν είναι η ώρα, με τη χώρα να βρίσκεται πάντα στο χείλος του γκρεμού, να ξεκινήσουμε νέες αντιπαραθέσεις μεταξύ των κομμάτων για το πολιτικό σύστημα, να καταναλωνόμαστε το Φθινόπωρο σε δημοψηφίσματα και αέναες επιχειρηματολογίες – και αερολογίες! Την ίδια ώρα μάλιστα που η κυβέρνηση ζητάει συναίνεση!(Το δημοψήφισμα από μόνο του θα αποπροσανατολίσει τον δημόσιο διάλογο για την έξοδο από την κρίση)…
Το κακό είναι ότι ο κ. πρωθυπουργός αυτό δεν το κάνει αυτό ούτε καν από πολιτική σκοπιμότητα. Το κάνει γιατί το απαιτεί η δική του ατζέντα – ερήμην βέβαια των εκτάκτων αναγκών του τόπου…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
