Ο Φίλιππος Πετσάλνικος δεν θα πρέπει να εξεπλάγην όταν πήρε στα χέρια το φάκελο με τα πορίσματα της Εξεταστικής Επιτροπής για το Βατοπέδι. Η έκπληξη θα ήταν αν το πόρισμα ήταν ένα. Πέντε όμως διαφορετικά πορίσματα και σύνηθες είναι και αναμενόμενο ήταν. Αποδείχθηκε πως για άλλη μια φορά η Βουλή δεν κατάφερε να παίξει το ρόλο που επιτάσσει το Σύνταγμα. Να διερευνήσει δηλαδή τυχόν ποινικές ευθύνες υπουργών κατά την άσκηση των καθηκόντων τους. Ακριβέστερα αποδείχθηκε πως η Βουλή δεν θα πρέπει να έχει τέτοια αρμοδιότητα. Πως είναι δυνατό οι κρίνοντες να είναι ταυτόχρονα και κρινόμενοι. Ή και το αντίθετο.
Ο λαός θα το έλεγε διαφορετικά. Κόρακας, κόρακα μάτι, δεν βγάζει. Οι βουλευτές λοιπόν και αυτής της Εξεταστικής Επιτροπής, αφού συνεδρίαζαν (με το αζημίωτο) επί μήνες τελικώς κατέληξαν στο ότι τελικώς …δεν κατέληξαν. Αυτό μένει στον απλό πολίτη που παρακολούθησε άλλη μια κοινοβουλευτική παράσταση με τη μορφή τηλεοπτικού σίριαλ στα δελτία των 8. Ένα σίριαλ με σενάριο, σκηνοθεσία, πρωταγωνιστές, κομπάρσους. Ένα σίριαλ που δεν τελειώνει, δεν καταλήγει πουθενά και πιθανώς θα συνεχιστεί όσο το φιλοθεάμον κοινό συντηρεί υψηλά νούμερα τηλεθέασης.
Ένα σενάριο όμως, ακόμα και το πιο ευφάνταστο πρέπει να έχει ένα τέλος. Μια κατάληξη κι ένα “δια ταύτα”. Έτσι διατηρείται το ενδιαφέρον του τηλεθεατή. Ειδάλλως, το χάνει. Κι αν σε αυτή την περίπτωση η αποτυχία βαραίνει τον παραγωγό, στην περίπτωση των κοινοβουλευτικών σίριαλ με τις Εξεταστικές Επιτροπές η αποτυχία επικάθεται στο πολιτικό σύστημα.
Δεν είναι η πρώτη φορά που το πολιτικό σύστημα αποτυγχάνει να ανακτήσει την χαμένη του εμπιστοσύνη. Αντιθέτως, είναι η πολλοστή φορά που επιτυγχάνει να την άρει ακόμα και από τους πιο καλόπιστους και καλοπροαίρετους πολίτες – είδος, μάλλον, προς εξαφάνιση στις μέρες της οικονομικής κρίσης.
Το σημαντικότερο όμως δεν είναι αυτό. Το σημαντικότερο είναι πως η πρακτική των Εξεταστικών Επιτροπών δεν κάνει τίποτα περισσότερο από το να επιταχύνει την προσέγγιση του πολιτικού συστήματος με το χρονικό “σημείο κατάρρευσης” του. Κι αυτό γιατί η ατμόσφαιρα που δημιουργεί το κοινοβουλευτικό σίριαλ των Επιτροπών, συντείνει σε μια υπόσχεση “κάθαρσης” που είναι τελικώς αμφίβολο ότι θα υλοποιηθεί. Και το “αίμα” που κάποιοι υποσχέθηκαν στο λαό δεν θα χυθεί τελικά.
Την ώρα λοιπόν που το σίριαλ παίζεται καλό θα ήταν ο πρόεδρος της Βουλής να προσπαθήσει να περιορίσει την υπερπροβολή του, απαγορεύοντας τουλάχιστον τις βραδυνές παραστάσεις των βουλευτών εξεταστών στα τηλεοπτικά παράθυρα. Ίσως έτσι καταφέρει να καθυστερήσει το χρονικό “σημείο κατάρρευσης” του πολιτικού συστήματος.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
