Αλλά είναι το μέλλον που έχει σημασία. Και το ελληνικό μέλλον δεν είναι ευοίωνο όσο το ζητούμενο είναι εξεύρεση δανεικών για την πληρωμή των δανεικών. Διότι οι πιστωτές μας δεν έκαναν τίποτα άλλο από το να βγάλουν τα χρήματα από τη μια τσέπη τους για να τα τοποθετήσουν στην άλλη. Τα χρήματα που θα δώσουν θα γυρίσουν πίσω στους ίδιους. Στην Ελλάδα θα μείνουν οι τόκοι και τα νέα χρέη. Μέχρι την επόμενη κρίση…
Σημασία λοιπόν έχει να σπάσει ο φαύλος κύκλος που θα βυθίζει τη χώρα στην ύφεση και τους πολίτες σε μεγαλύτερη καχεξία. Ακόμα κι εκείνοι που σήμερα δείχνουν ανέμελοι κι αγέρωχοι έχοντας κάνει τα «κουμάντα» τους, χάνουν τον ύπνο τους στην σκέψη ότι κάποια στιγμή τα «έτοιμα θα τελειώσουν και μετά τι…»
Σε αυτό το ερώτημα η κυβέρνηση δεν έχει απαντήσει. Από τη στιγμή που τα ΜΜΕ θα πάψουν να τρομοκρατούν με την «spreadολογία» ποιο θα είναι το αντικείμενο της συζήτησης. Θα είναι η αναδιάρθρωση της παραγωγής βάσης και η εξεύρεση του προϊόντος ή των προϊόντων που θα παράγει η χώρα στο μέλλον;
Αυτό είναι πλέον το αντικείμενο της συζήτησης κι όχι το πώς βρίσκουμε κάθε φορά δανεικά για να πληρώνουμε τα δανεικά. Στο κάτω κάτω μπορούμε και να μην τα πληρώσουμε.