Ωστόσο. “Ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης είναι αρμοδιότητα του πρωθυπουργού”. Πες πες το έμαθαν πια και τα μικρά παιδιά. Το πότε θα γίνει, ποιο εύρος θα έχει είναι ερωτήματα που θα απαντήσει ο ίδιος. Επιπλέον, είναι γνωστό πως ο ανασχηματισμός δεν προαναγγέλλεται. Ανακοινώνεται. Τα τελευταία ωστόσο χρόνια έως ότου γίνει γυροφέρνει ως “σενάριο” ή “πρωθυπουργικές σκέψεις” στα δημοσιογραφικά γραφεία. Κι απ’ εκεί στους πολίτες για ζύμωση και προετοιμασία.
Δεν είναι βέβαιο πως όσοι τελικώς κατάφεραν να βρεθούν φέτος σε κάποια παραλία ενδιαφέρονται για την επικείμενη ανακατανομή εξουσιών στο κυβερνητικό στρατόπεδο. Το σημαντικότερο για όλους είναι ραγδαίες αλλαγές που συμβαίνουν στον τόπο, οι οποίες έχουν αναστατώσει τη ζωή όλων.
Κι εδώ υπεισέρχεται η “σκέψη” του Γιώργου Παπανδρέου να ξεθεμελιώσει και το τελευταίο απομεινάρι της εποχής του Ανδρέα Παπανδρέου. Στο κάτω κάτω είναι ο μόνος που θα μπορούσε να το κάνει και προ ετών, μόλις έξι και κάτι, ήταν οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ που του ζητούσαν επιτακτικά “να τα αλλάξει όλα”. Και τα άλλαξε και τα αλλάζει.
Μέχρι σήμερα, η Διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη ήταν το “ιερό ευαγγέλιο” της Χαριλάου Τρικούπη. Σήμερα, το κτίριο που άλλοτε φιλοξενούσε το κόμμα υπάρχει μόνο ως ανάμνηση. Η κομματική δραστηριότητα έχει μεταφερθεί στο σύγχρονο κι αντικαπνιστικό κτίριο της Ιπποκράτους. Καιρός είναι να αλλάξει και το “ευαγγέλιο”.
Ο Γιώργος Παπανδρέου θέλει να αφηγηθεί μια καινούργια ιστορία στον ελληνικό λαό. Όπως την αφηγήθηκε πριν από 36 χρόνια ο πατέρας χειραφετώντας τις τελευταίες γενιές των Ελλήνων Σοσιαλιστών. Σήμερα, εκείνη η αφήγηση φαντάζει παρωχημένη. Η τρόικα είναι εδώ. Το μνημόνιο είναι εδώ για να επιβεβαιώνει την απόλυτη κι αδιαμφισβήτητη ενσωμάτωση της Ελλάδας στον σύγχρονο καπιταλισμό. Για να υπενθυμίζει πως οι έννοιες της εθνικής ανεξαρτησίας και της λαϊκής κυριαρχίας ενέπνευσαν την γενιά της μεταπολίτευσης σε τέτοιο βαθμό που σήμερα να …υποδέχεται ως “μονόδρομο” τους σκληρούς νόμους της αγοράς.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
