Συνεπώς χρειάζεται προσοχή. Το λαϊκό αίσθημα τάσσεται πάντα υπέρ του αδυνάτου. Η “κατακραυγή” προκαλείται στη θέα πάνοπλων κομάντος να επιχειρούν εναντίον άοπλων ακτιβιστών με θύματα τους τελευταίους. Προκαλείται κι απ’ τη σκέψη ότι αυτού του είδους τη βοήθεια περιμένουν χιλιάδες γυναικόπαιδα στη Γάζα που λιμοκτονούν αποκλεισμένα εντός του τοίχους που έστησαν οι Ισραηλινοί αποκόπτοντας τους κάθε επικοινωνία με τον έξω κόσμο.
Με τέτοιες σκέψεις ποιος θα αποδώσει δίκαιο στο δυνατό. Ποιος θα σκεφτεί ότι ο στολίσκος της βοήθειας επιχείρησε να σπάσει το ναυτικό αποκλεισμό της Λωρίδας της Γάζας, εκβιάζοντας ουσιαστικά την ισραηλινή αντίδραση; Ποιος θα σκεφτεί ότι οι ακτιβιστές επιχείρησαν να παρακάμψουν τη συνήθη διαδικασία παροχής ανθρωπιστικής βοήθειας δια μέσω των ισραηλινών λιμανιών και της Παλαιστινιακής Αρχής; Ποιος θα υπολογίσει ότι θα ήταν αδιανόητο για τον ισραηλινό στρατό να επιτρέψουν να περάσει ένα φορτίο ανθρωπιστικής βοήθειας, χωρίς προηγουμένως να το ελέγξουν εξονυχιστικά.
Για όσους έχουν επισκεφτεί το Ισραήλ τα πράγματα είναι απλά και συγκεκριμένα. Σαν επιβάτες θα δεχθούν αυστηρό κι εξονυχιστικό έλεγχο. Σαν τουρίστες που θα περιηγηθούν στις ισραηλινές πόλεις θα διαπιστώσουν την έντονη παρουσία του στρατού και της αστυνομίας. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ευφυΐα για να καταλάβει κανείς ότι η χώρα βρίσκεται σε κατάσταση πολέμου. Ούτε και πως ανά πάσα στιγμή ο απλός πολίτης κινδυνεύει από το απονενοημένο διάβημα κάποιου παλαιστίνιο βομβιστής αυτοκτονίας.
Ο ξένος επισκέπτης που θα βρεθεί σε μια πόλη του Ισραήλ βλέποντας την παρουσία του ισραηλινού στρατού, τους ελέγχους και το τείχος θα αισθανθεί μεγαλύτερη ασφάλεια. Θα συνεχίσει αμέριμνος την παραμονή του και ίσως σε αυτό το χρονικό διάστημα ξεχάσει τη “δυσφορία” και τον “αποτροπιασμό” που αισθάνεται ότι ευρισκόμενος ασφαλής πίσω στη χώρα, ακούσει ειδήσεις όπως αυτές που έπαιζαν χθες όλα τα ΜΜΕ.