Το λογικό και το αναμενόμενο λοιπόν θα ήταν να αντιμετωπίζεται με τη δέουσα σοβαρότητα από Πολιτεία και κοινωνία. Δυστυχώς όμως φαίνεται πως κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει.
Η “υπηρεσία” δεν αντιλαμβάνεται την αποστολή της με την προσοχή και τον επαγγελματισμό που απαιτείται. Παραμένει προσκολλημένη σε μια νοοτροπία που θέλει την υπηρεσία ως μέσο άσκησης εξουσίας. Κάπως έτσι την αντιλαμβάνονται και αρκετά όργανά της. Κάπως έτσι έχει παραμείνει και στη συνείδηση του κόσμου από τα χρόνια που αστυνομικός κυνηγούσε αντιφρονούντες…
Πέραν της νοοτροπίας όμως υπάρχει και πράξη. Είναι αναρίθμητα τα γεγονότα και τα περιστατικά που η ΕΛ.Α.Σ. εμφανίστηκε ανέτοιμη να ανταποκριθεί στις νέες αυξημένες απαιτήσεις που προκαλεί το οργανωμένο (και ανοργάνωτο…) έγκλημα στη χώρα.
Κάθε φορά μετά από ένα θλιβερό συμβάν όπως αυτό της περασμένης Τρίτης αναδεικνύονται προβλήματα συντονισμού μιας επιχείρησης, σύγχυσης αρμοδιοτήτων και το κυριότερο έλλειψης εκπαίδευσης των αστυνομικών.
Είναι αδύνατο, παράλογο και άκρως επισφαλές να απαιτείται από νεαρά παιδιά να αντιμετωπίσουν επαρκώς μπαρουτοκαπνισμένους εγκληματίες, όταν δεν ξέρουν καλά καλά πως να χειρίζονται όπλα. Όταν η νομοθεσία θέτει περιορισμούς στη χρήση των όπλων τους.
Είναι άκρως επισφαλές να ανατίθενται σε αστυνομικούς που ίσα ίσα γνωρίζουν να οδηγούν δίκυκλα, αποστολές καταδίωξης με δίκυκλα. Διότι αυτό συμβαίνει. Η ομάδα ΔΙΑΣ συστήθηκε και κάνει εμφανή την παρουσία της στην πόλη, πλην όμως το νόημα της αποστολής είναι ως φαίνεται η πρόληψη και όχι (και) καταστολή. Άλλο δηλαδή ο εκφοβισμός και άλλο η επιχειρησιακή ικανότητα.
Η συγκεκριμένη υπηρεσία συστήθηκε για να δικαιολογήσει η Πολιτεία την απουσία αστυνόμευσης από περιοχές της πρωτεύουσας. Συστήθηκε πρόχειρα για να δοθεί η εντύπωση πως κάτι αλλάζει προς το καλύτερο. Και όντως κάτι τέτοιο συνέβη, λαμβάνοντας υπόψη της αποδοχής που έτυχε το νέο σώμα απ’ την κοινωνία.
Από κει και πέρα όμως, όπως όλα σε αυτό το ανεύθυνο και επιπόλαιο κράτος αφέθηκε στην τύχη της. Οι αστυνομικοί διαμαρτύρονται. Όχι μόνο επειδή πολλοί δεν γνωρίζουν να οδηγούν μοτοσυκλέτες πόσο μάλλον να καταδιώκουν εγκληματίες, αλλά επειδή έχουν σοβαρές ελλείψεις σε υλικοτεχνική υποδομή, πληρώνονται πενιχρά, μέχρι και υποχρεώνονται να αγοράζουν με δικά τους χρήματα τα κράνη τους!!!
Αστεία πράγματα δηλαδή. Πλην όμως δεν είναι καθόλου αστείο να αφήνονται σαν πρόβατα επί σφαγή νέοι άνθρωποι (που δεν περισσεύουν στην Ελλάδα) που ελλείψει εναλλακτικών επιλογών επαγγελματικής αποκατάστασης σε μια χώρα σε βαθειά κρίση, κατατάχθηκαν στην Αστυνομία για να εξασφαλίσουν ένα στοιχειώδες εισόδημα για την επιβίωση τους.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
