ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΕΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ;

Μοίρασε το

Πόσοι εργάζονται στο Δημόσιο κι ευρύτερο Δημόσιο τομέα στην Ελλάδα; Η απογραφή στο στενό δημόσιο τομέα ολοκληρώθηκε και κατέγραψε περί τους 768.000! Απομένει κι η ολοκλήρωση στον λεγόμενο ευρύτερο δημόσιο τομέα, όπου το νούμερο θα ανέβει πάνω απ’ το ένα εκατομμύριο! Με απλά λόγια, το Κράτος αναδεικνύεται στον μεγάλο εργοδότη της ελληνικής οικονομίας. Την ίδια ώρα όμως όλοι παραδέχονται πως “το Κράτος είναι μεγάλος ασθενής” της ελληνικής οικονομίας. Και τι συμβαίνει ότι κάποιος ασθενεί; Η πρώτη επιλογή είναι η διάγνωση της ασθένειας και η χορήγηση θεραπευτικής αγωγής. Αν η διάγνωση κι η θεραπεία είναι σωστή, ο ασθενής γλιτώνει το μοιραίο. Αν όχι, πεθαίνει. Προ τριών μηνών ο “ασθενής” βρισκόταν στην εντατική και κινδύνευε με θάνατο. Η τρόικα ήρθε για να παράσχει το μηχάνημα τεχνητής υποστήριξης και το μοιραίο αποσοβήθηκε. Τουλάχιστον για την ώρα. Διότι ο “ασθενής” παραμένει στην εντατική. Κι η θεραπευτική αγωγή παρουσιάζει αρκετές παρενέργειες, την ίδια ώρα που προκαλεί επιφυλάξεις ως προς την ορθότητά της.

Τι είδους όμως αποτελεσματική αγωγή να εφαρμοστεί σε ένα εξαιρετικά βεβαρημένο οργανισμό. Εικάζεται ότι η πληθώρα υπαλλήλων αποτελεί το σημαντικό βαρίδι για το κράτος. Κι ο Γιάννης Ραγκούσης όπως διαβεβαίωσε σχετικά δεν πρόκειται να το αποβάλλει, ούτε να το ελαφρύνει. Με απλά λόγια, το ελληνικό κράτος θα παραμείνει ο εργοδότης σημαντικής μερίδας των Ελλήνων εργαζομένων.

Αυτό βλέπουν οι απανταχού κερδοσκόποι κι απ’ τη στιγμή που τους δόθηκε το δικαίωμα να ποντάρουν, μέσω της αγοράς παραγώγων, στην προοπτική ή τη χρεοκοπία ενός κράτους (κατά το πρότυπο που ποντάρουν σε μια πολυεθνική ή εταιρία), θα δίνουν αρνητικές προβλέψεις στον “ασθενή” να ανακάμψει.

Τι σημαίνει αυτό; Ακόμα περισσότερη δουλειά για τον υπουργό Εσωτερικών. Η απογραφή ήταν το πρώτο βήμα. Τώρα θα πρέπει, όπως εξήγγειλε, να διαχειριστεί όλο το δημοσιουπαλληλικό προσωπικό κατά τρόπο παραγωγικό κι εποικοδομητικό. Είναι εφικτό; Κι εδώ οι προβλέψεις είναι δυσοίωνες. Ήδη, μετά τις δραστικές περικοπές των εισοδημάτων τους, η πλειονότητα των δημοσίων υπαλλήλων βρίσκεται σε λευκή απεργία.

Ωστόσο, μια εταιρία ή πολυεθνική έχει τη δυνατότητα απομάκρυνσης “αντιπαραγωγικού” ή “πλεονάζοντος” προσωπικού. Το ελληνικό κράτος δεν την έχει. Αναγκαστικά πορεύεται με όλους όσους έχει, φροντίζοντας παράλληλα την καταβολή των μηνιαίων αποδοχών τους. Για να συνεχίσει να το πράττει, θα πρέπει να “παράγει” περισσότερα ή απ’ όσα δαπανά. Όσο τα έξοδα είναι περισσότερα απ’ τα έσοδα, τόσο κάποιος άλλος θα πληρώνει τη διαφορά, τόσο ο κίνδυνος του μοιραίου θα παραμένει, με ή χωρίς μηχάνημα τεχνικής υποστήριξης.

 

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP

Download on the App Store

Μοίρασε το

του αρθρογράφου

ideas change society

Αφήστε μια απάντηση

Σχόλια

Μπες στη συζήτηση

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου