Τι είδους όμως αποτελεσματική αγωγή να εφαρμοστεί σε ένα εξαιρετικά βεβαρημένο οργανισμό. Εικάζεται ότι η πληθώρα υπαλλήλων αποτελεί το σημαντικό βαρίδι για το κράτος. Κι ο Γιάννης Ραγκούσης όπως διαβεβαίωσε σχετικά δεν πρόκειται να το αποβάλλει, ούτε να το ελαφρύνει. Με απλά λόγια, το ελληνικό κράτος θα παραμείνει ο εργοδότης σημαντικής μερίδας των Ελλήνων εργαζομένων.
Αυτό βλέπουν οι απανταχού κερδοσκόποι κι απ’ τη στιγμή που τους δόθηκε το δικαίωμα να ποντάρουν, μέσω της αγοράς παραγώγων, στην προοπτική ή τη χρεοκοπία ενός κράτους (κατά το πρότυπο που ποντάρουν σε μια πολυεθνική ή εταιρία), θα δίνουν αρνητικές προβλέψεις στον “ασθενή” να ανακάμψει.
Τι σημαίνει αυτό; Ακόμα περισσότερη δουλειά για τον υπουργό Εσωτερικών. Η απογραφή ήταν το πρώτο βήμα. Τώρα θα πρέπει, όπως εξήγγειλε, να διαχειριστεί όλο το δημοσιουπαλληλικό προσωπικό κατά τρόπο παραγωγικό κι εποικοδομητικό. Είναι εφικτό; Κι εδώ οι προβλέψεις είναι δυσοίωνες. Ήδη, μετά τις δραστικές περικοπές των εισοδημάτων τους, η πλειονότητα των δημοσίων υπαλλήλων βρίσκεται σε λευκή απεργία.
Ωστόσο, μια εταιρία ή πολυεθνική έχει τη δυνατότητα απομάκρυνσης “αντιπαραγωγικού” ή “πλεονάζοντος” προσωπικού. Το ελληνικό κράτος δεν την έχει. Αναγκαστικά πορεύεται με όλους όσους έχει, φροντίζοντας παράλληλα την καταβολή των μηνιαίων αποδοχών τους. Για να συνεχίσει να το πράττει, θα πρέπει να “παράγει” περισσότερα ή απ’ όσα δαπανά. Όσο τα έξοδα είναι περισσότερα απ’ τα έσοδα, τόσο κάποιος άλλος θα πληρώνει τη διαφορά, τόσο ο κίνδυνος του μοιραίου θα παραμένει, με ή χωρίς μηχάνημα τεχνικής υποστήριξης.