Οι Γερμανοί έβαλαν τα πρώτα τους ξαδέλφια, τους Αυστριακούς, να απειλήσουν την Ελλάδα ότι δεν θα δώσουν την τρίτη δόση του δανείου, διότι δεν τηρήθηκαν οι όροι του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής. Μετά, επανήλθαν δια του υπουργού των Οικονομικών τους. “Η αλληλεγγύη μας προς την Ελλάδα δεν είναι μονόδρομος”, προειδοποίησε ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Και όλα αυτά μόλις ο Γιώργος Παπανδρέου τόλμησε να υπαινιχθεί πως η δημοσιονομική ορθοδοξία του Βερολίνου μπορεί να οδηγήσει ορισμένες χώρες της Ευρωζώνης στη χρεοκοπία.
Είναι προφανές ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός αναζητά ευρωπαϊκές συμμαχίες, στο πλαίσιο μιας διαπραγμάτευσης που ήδη ξεκίνησε για τη μονιμοποίηση του ευρωπαϊκού μηχανισμού στήριξης που προωθεί η Γερμανία με την υποστήριξη των υπόλοιπων πλούσιων κρατών της Ευρωζώνης που συνασπίζονται γύρω της. Όλα εκείνα τα κράτη της Κεντρικής Ευρώπης που συνιστούν την πρώτη ταχύτητα των χωρών της Ευρωζώνης. Υπάρχει και δεύτερη και τρίτη, ίσως και τέταρτη ταχύτητα… Εκεί που υποτίθεται θα υπήρχε σύγκλιση, οικοδομείται εκ νέου μια Ευρώπη των ανισοτήτων.
Περιθώρια για περιττές συζητήσεις δεν υπάρχουν. Οι Γερμανοί δεν διαπραγματεύονται. Επιβάλλουν την ατζέντα τους. Και όπως θέλει την ακολουθεί. Αλλιώς..;
Η Ελλάδα σήμερα, ενώ μπορεί, έχει καταντήσει να μην παράγει τίποτα. Και πρέπει να βρει τρόπο να παράξει, διότι χωρίς παραγωγή δεν έρχεται ανάπτυξη. Και ποιος θα παράξει; Προφανώς, ο δημόσιος τομέας δεν παράγει. Μόνο “σπαταλά”. Και τη σπατάλη του πληρώνει ο ιδιωτικός τομέας, του οποίου όμως η παραγωγή συρρικνώνεται από τη στιγμή που το χρέη του κράτους διογκώνονται. Και τι σημαίνει συρρίκνωση παραγωγής. Σημαίνει απώλειες θέσεων εργασίας. Σημαίνει απολύσεις.
Την ώρα που οι Γερμανοί κουνούσαν αυστηρά το δάκτυλο στον Έλληνα πρωθυπουργό, ο πρόεδρος του ΣΕΒ παρενέβαινε. “Τώρα πρέπει να εξυγιάνουμε τις άρρωστες ΔΕΚΟ και να καταργήσουμε τους άχρηστους φορείς, οργανισμούς και θέσεις του Δημοσίου”, πρότεινε ο Δημήτρης Δασκαλόπουλος. Αλλά αυτό είναι γνωστό. Συζητείται πλέον ευρέως.
Εκείνο όμως που ελάχιστοι επισημαίνουν είναι το δεύτερο σκέλος της επισήμανσης του. Ότι δηλαδή ο ιδιωτικός τομέας δεν έχει υπεράριθμους, αλλά έχει ήδη απολέσει 160 χιλιάδες υπαλλήλους επειδή χρεοκόπησε το Δημόσιο. Και γι’ αυτούς – όπως χαρακτηριστικά ανέφερε – δεν ακούγονται παρά μόνο κροκοδείλια δάκρυα από τους επαγγελματίες προστάτες του λαού μας.
Ναι αλλά κάποιους προστατεύουν; Προφανώς, την εκλογική τους πελατεία που σε μεγάλο βαθμό εξυπηρετείται στο Δημόσιο τομέα. Ε, τώρα ήρθε η ώρα να προστατεύσουν και τους υπόλοιπους Έλληνες, αν αύριο θέλουν να υπάρχει ελληνική οικονομία που θα παράγει για να ξεπληρώνει χρέη…
Π.Κ.Μ.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
