Τον πρώτο χρόνο της διακυβέρνησης του το ΠΑΣΟΚ αναγκάστηκε να λάβει αποφάσεις που πλήγωσαν την πλειονότητα των πολιτών. Είτε ήταν συνταξιούχοι, είτε δημόσιοι υπάλληλοι, είτε μικροί και μεσαίοι επιχειρηματίες. Όλοι κλήθηκαν να δώσουν κάτι (ακριβέστερα τους το πήραν), ώστε να σωθεί η χώρα απ’ τη χρεοκοπία.
Το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών κατέδειξε συνολική δυσαρέσκεια των πολιτών. Καθένας, λίγο ή πολύ, κάποιο παράπονο είχε να προσάψει σε μια πολιτική που εδράζονται σε μια λογική ισομερούς επιμερισμού της όποιας δυσαρέσκειας. Κάπως έτσι και όλοι έμειναν δυσαρεστημένοι και δουλειά δεν έγινε. Με απλά λόγια οι όποιες θυσίες δεν έπιασαν τόπο. Η αδυναμία επίτευξης των στόχων που είχε θέσει το σχέδιο Σταθερότητας και Ανάπτυξης, το αποδεικνύουν.
Τι έπρεπε να γίνει; Να αποφάσιζε ο Γιώργος Παπανδρέου για το ποιοι και πως θα έπρεπε να ματώσουν πραγματικά. Οι επιχειρήσεις που αναγκάζονται να βάλουν λουκέτο ή να μεταναστεύσουν σε γειτονικά κράτη; Το δυναμικό παραγωγικό των 600.000 και πλέον νέων ηλικίας 25-35 που επίσης μεταναστεύει, στερώντας ουσιαστικά κάθε προοπτικής οικονομικής ανάκαμψης; Ή ο κορμός τού αντιπαραγωγικού, σπάταλου και πλέον χρεοκοπημένου κρατικού μορφώματος που δημιούργησε διαχρονικά η πελατειακή αντίληψη της πολιτικής και ως εκ τούτου ρυθμίζει (επίσης διαχρονικά και καθοριστικά) την εναλλαγή των κομμάτων στην εξουσία;
Το δίλημμα επανέρχεται επιτακτικότερο. Πλην όμως τώρα, τα χρονικά περιθώρια έχουν στενέψει και μαζί τους και η ανοχή του κόσμου. Διότι αν ο Γιώργος Παπανδρέου δεν έθετε το δίλημμα των πρόωρων εκλογών, το αποτέλεσμα για το κυβερνών κόμμα θα ήταν ακόμα χειρότερο. Δυστυχώς για τον ίδιο, ο πρωθυπουργός αναγκάστηκε να βγάλει το ισχυρότερο χαρτί του, μόλις στον πρώτο χρόνο της θητείας του. Και πλέον το έχει κάψει.
Παρ’ όλα αυτά ο Γιώργος Παπανδρέου δεν έχει άλλη επιλογή. Πρέπει να επιλέξει. Ή παπάς παπάς ή ζευγάς ζευγάς.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
