Εννέα μήνες μετά ποιος εκείνα τα λόγια; Στο διάστημα που μεσολάβησε από τότε μέχρι σήμερα κρίσιμες στιγμές υπήρξαν πολλές. Πλην όμως η χώρα συνεχίζει να πνίγεται στα προβλήματά της και οι μεγάλες δυνατότητες της δεν έχουν ακόμα απελευθερωθεί. Το κράτος ακόμα δεν έχει γίνει αποτελεσματικό και γερή οικονομία δεν έχει. Το χειρότερο είναι πως οι προοπτικές είναι μάλλον νεκρές. Κι οι Έλληνες δείχνουν να εγκαταλείπουν τις προσπάθειες για δημιουργία. Όσο για τις αδικίες, παραμένουν – αν δεν έχουν αυξηθεί και ο δρόμος είναι πράγματι μπροστά, πλην όμως φαντάζει κλειστός στους περισσότερους.
Και σήμερα οι δρόμοι θα είναι κλειστοί. Οι απεργοί θα τους έχουν κλείσει. Κι οι βουλευτές θα είναι κλεισμένοι στο Κοινοβούλιο για να αποφασίσουν και να ψηφίσουν το νομοσχέδιο για το Ασφαλιστικό-Εργασιακό που θεωρείται η “μητέρα των μαχών” της κυβέρνησης Παπανδρέου. Θα είναι άλλη μια κρίσιμη στιγμή. Οποιαδήποτε διαρροή θα έχει τεράστιο πολιτικό κόστος για μια κυβέρνηση που αγωνίζεται (όχι με ιδιαίτερο ζήλο) να επιβάλλει αλλαγές που φαντάζουν επιβαρυντικές του βιοτικού επιπέδου της πλειονότητας των Ελλήνων.
Για αυτό και χθες ο Γιώργος Παπανδρέου προσπάθησε να αναθερμάνει τις ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο. Να “ζωντανέψει ξανά τις προοπτικές…” Υποσχέθηκε μέτρα που θα δημιουργούν ένα δίχτυ κοινωνικής προστασίας για τους ασθενέστερους και αναπτυξιακές πρωτοβουλίες που θα ληφθούν από ομάδες εργασίας που θα συμμετέχουν κυβερνητικά, κοινοβουλευτικά και κομματικά στελέχη.
Είναι προφανές πως τέτοιου είδους εξαγγελίες όχι μόνο τις ελπίδες δεν ζωντανεύουν, αλλά ούτε και τη δυσφορία των πολιτών για τις θυσίες που καλούνται να κάνουν, μετριάζουν. Ίσως να δίνουν ένα πολιτικό πρόσχημα σε αρκετούς βουλευτές, που πιέζονται εντόνως απ’ την εκλογική τους βάση, να υπερψηφίσουν το νομοσχέδιο για το Ασφαλιστικό, αλλά μέχρι εκεί.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
