ΠΕΡΑΝ ΑΠΟ ΔΑΙΜΟΝΟΛΟΓΙΕΣ ΚΙ ΑΦΟΡΙΣΜΟΥΣ

Μοίρασε το

του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΜΑΥΡΙΔΗ

Είναι εν πολλοίς γνωστό ότι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (IMF), μαζί με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου (WTO) και την Παγκόσμια Τράπεζα (WB) θεωρούνται οι «Πύργοι της Σκακιέρας» της αμερικανικής υπερδύναμης. Και δεν είναι παρά τα βασικά «εργαλεία» του Bretton Woods. Εξίσου γνωστή όμως είναι κι η κρίσης αξιοπιστίας που πέρασαν οι τρεις οργανισμοί που τα τελευταία χρόνια καταδικάστηκαν στη συνείδηση των χωρών που κλήθηκαν, υποτίθεται, να βοηθήσουν. Αυτό είχε κι ως αποτέλεσμα την εσωτερική κρίση που πέρασαν με τις εισροές τους να μειώνονται κατακόρυφα αναγκάζοντας τους σε δραστικές περικοπές προσωπικού.
Ένας απ’ τους βασικούς λόγους της «αποτυχίας» των παραπάνω Οργανισμών ήταν η παντελής έλλειψη πολιτικής εμπειρίας των στελεχών τους. Μπορεί να ήταν καταρτισμένα στα μακροοικονομικά και τα χρηματοπιστωτικά, όμως εμφανίστηκαν απροετοίμαστα να ανταπεξέλθουν στην πολύπλοκη και βρώμικη λειτουργία των πολιτικών συστημάτων, με τα οποία θα έπρεπε να (συν)εργαστούν. Πρόκειται για ανθρώπους που απεχθάνονται την πολιτική και προτιμούν να μιλούν την σκληρή γλώσσα των αριθμών. Πλην όμως οι κοινωνίες και οι άνθρωποι δεν είναι πράξεις αριθμητικής… Ειδικότερα, η χάραξη μιας οικονομικής στρατηγικής δεν μπορεί να εξαιρεί την κοινωνική διάσταση. Πρόκειται για διάσταση βαρύνουσας σημασίας για τους «μισθοφόρους» του ΔΝΤ και της ΠΤ ιδιαίτερα όταν διαπραγματεύονται με στελέχη αναπτυγμένων κι όχι αναπτυσσόμενων χωρών.

Κατά συνέπεια είναι σχεδόν βέβαιο πως ό,τι οι τεχνοκράτες του ΔΝΤ επιλέξουν να βάλουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με τους Έλληνες επιτελείς, θα αξιολογείται με βάση τις κοινωνικές επιπτώσεις και κατ’ επέκταση τις κοινωνικές αντιδράσεις που θα προκαλέσει. Όλοι προβλέπουν πως θα είναι αμφίρροπο «μπρα ντε φερ» που θα δοκιμάσει κυρίως τις αντοχές της ελληνικής πλευράς και κυρίως τις ικανότητες των στελεχών που έχουν επιλεγεί να χειριστεί τη λεπτή αυτή υπόθεση.

Πέραν λοιπόν από δαιμονολογίες και αφορισμούς, η ουσία της εξόδου της χώρας απ’ την κρίση, βρίσκεται στην ικανότητα της κυβέρνησης να διαπραγματευτεί με τους δανειστές της, τους όρους για ένα καλύτερο αύριο των Ελλήνων. Και το κυριότερο τις προϋποθέσεις εκείνες που θα επιτρέψουν στην Ελλάδα να εισέλθει σε τροχιά ανάπτυξης που θα της επιτρέψει να αποπληρώσει σημαντικό μέρος των χρεών της.

Στην περίπτωση που κάτι τέτοιο δεν καταστεί εφικτό, τότε η πορεία της χώρας θα είναι καταστροφική. Στην αντίθεση περίπτωση, η σημερινή κακή συγκυρία θα αποτιμηθεί ως το «παράθυρο ευκαιρίας» που επέτρεψε στη χώρα να αποδράσει από τον φαύλο κύκλο της ύφεσης και να ορθοποδήσει.

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP

Download on the App Store

Μοίρασε το

του αρθρογράφου

ideas change society

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

Αφήστε μια απάντηση

Σχόλια

Μπες στη συζήτηση

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου