Αναμφίβολα η εφαρμογή του προσκρούει σε τοπικά συμφέροντα που έχουν λόγο να μην επιθυμούν την αλλαγή. Ένας ολόκληρος στρατός δημάρχων, κοινοταρχών, έπαρχων και εργαζομένων στους ΟΤΑ χάνει προνόμια και οφέλη. Κάθε νοήμων πολίτης το αντιλαμβάνεται. Κάθε πολίτης έχει έρθει αντιμέτωπος μια αυτή τη νοσηρή κατάσταση.
Γίνεται αντιληπτό πως κι αν ακόμα δεν υπήρχε η επιτακτική ανάγκη εφαρμογής του Προγράμματος Σταθεροποίησης κι Ανάπτυξης. Ακόμα κι αν δεν υπήρχε η δαμόκλειος σπάθη του ΔΝΤ, η κυβέρνηση θα έπρεπε να προχωρήσει στη διοικητική μεταρρύθμιση.
Η Αξιωματική Αντιπολίτευση αντιτίθεται. Υποστηρίζει ότι αφετηρία του Καλλικράτη υπήρξαν οι δεσμεύσεις της κυβέρνησης έναντι του ΔΝΤ. Είναι μια άποψη – εν μέρει σωστή – που δεν απαντά στην ουσία του προβλήματος. Πρέπει ή δεν πρέπει να προχωρήσει η διοικητική μεταρρύθμιση; Υποστηρίζει ακόμα ότι το εγχείρημα χρειάζεται πόρους για να επιτύχει. Ουδεμία αντίρρηση. Πόσο μάλλον που η κυβέρνηση διαβεβαίωσε πως αν χρειαστούν επιπρόσθετοι πόροι θα δοθούν με προεδρικό διάταγμα κατόπιν σχετική εισήγησης της ΚΕΚΔΕ. Το άμεσο όμως όφελος είναι οι πόροι που θα εξοικονομηθούν και που μέχρι τώρα χάνονταν.
Είναι σαφές ότι η ΝΔ αντιδρά – στα λόγια – σε μια μεταρρύθμιση επιβεβλημένη εκ των πραγμάτων κι εκ της λογικής. «Είναι μια ακατανόητη μάχη κατά της λογικής» θα πει ο Γιώργος Παπανδρέου κι ουδείς έχει επαρκή επιχειρήματα για να μην τον αντικρούσει, πόσο μάλλον όταν υπάρχει πεποίθηση πως η αναπτυξιακή εκκίνηση που χρειάζεται η χώρα θα ξεκινήσει απ’ τα απλά και τα κοντινά κάθε μικρή κοινωνίας. Εκεί, δηλαδή, όπου οι δυνατότητες αλλαγής των πραγμάτων είναι μεγαλύτερες.