Όποιοι αναζητούν τους λόγους για τη δυσχερή θέση που έχει περιέλθει η χώρα κι ακόμα χειρότερα για την εμφανή αδυναμία της να εξέλθει απ’ αυτή, δεν χρειάζεται να πάνε μακρυά. Η περίπτωση του Μιχάλη Καρχιμάκη δίνει την εξήγηση.
Ο Γραμματέας του ΠΑΣΟΚ είναι κλασσική περίπτωση πολιτικού του “κομματικού σωλήνα” που κατέλαβε υψηλά πολιτικά αξιώματα. Υπάλληλος της Ολυμπιακής είχε τη διορατικότητα να εμπλακεί στα κοινά διεκδικώντας για τον ίδιο και την οικογένεια του ένα καλύτερο μέλλον. Ο συνδικαλισμός και το κόμμα τού έδειξαν το δρόμο. Ακολούθησε την πεπατημένη, δούλεψε σκληρά και μεθοδικά και κέρδισε την εμπιστοσύνη των πολιτών (που τον εκλέγουν πρώτο βουλευτή στο νομό Λασιθίου) και της ηγεσίας του κόμματος.
Ο Μιχάλης Καρχιμάκης δεν αποτελεί εξαίρεση. Αποτελεί τον κανόνα. Και από τη στιγμή που οι πολιτικές σταδιοδρομίες στην Ελλάδα κτίζονται με τη συγκεκριμένη μέθοδο, ουδείς μπορεί να τον ψέξει για την επιτυχία του.
Το ζήτημα όμως δεν είναι η προσωπική επιτυχία του Μιχάλη Καρχιμάκη, ούτε βεβαίως και κάθε άλλου πολιτικού προσώπου που είχε την ίδια ή/και παρεμφερή πορεία. Το ζήτημα είναι αν η συγκεκριμένη μέθοδος ανάδειξης πολιτικών στελεχών αποδείχθηκε επωφελής για τη χώρα.
Την απάντηση δίνει η σημερινή πραγματικότητα την οποία βιώνουμε. Άνθρωποι με περιορισμένους ορίζοντες, εγκλωβισμένοι στον τοπικισμό τους και φοβικοί σε κάθε τι προοδευτικό και νεωτεριστικό. Άνθρωποι με ελλιπή επιστημονική γνώση – η πλειονότητα των κομματικών στελεχών που κατέχουν νευραλγικές θέσεις στην κρατική μηχανή δεν έχουν καν πτυχίο ανώτατης σχολής… Άνθρωποι με άγνοια της λειτουργίας της αγοράς, αλλά με γνώσης της διαπλοκής και της εσωκομματικής ίντριγκας. Άνθρωποι που ασκούνται επιτυχώς στην παραπολιτική, αδυνατώντας να παράξουν πολιτική, είναι εκ των πραγμάτων ανήμποροι να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της παγκοσμιοποίησης και του νεοφιλελεύθερου μοντέλου ανάπτυξης, το οποίο καλώς ή κακώς επιδιώκει ασμένως να αφομοιώσει η χώρα.
Από τη στιγμή λοιπόν που η χώρα εξαναγκάζεται να εγκαταλείψει το, μοναδικό στον κόσμο, μοντέλο σοβιετικού τύπου κρατικοδίαιτης “ελεύθερης οικονομίας”, καθίσταται σαφές πως η ποιότητα του σημερινού πολιτικού προσωπικού είναι απελπιστικά χαμηλή για να σηκώσει το βάρος των απαιτούμενων αλλαγών. Συνεπώς, η ευθύνη των διαπιστωμένα ακατάλληλων πολιτικών στελεχών να ανταποκριθούν στο ύψος των σημερινών περιστάσεων, δεν είναι να αλλάξουν τώρα νοοτροπία και αντιλήψεις. Αλλά να παραμερίσουν, διευκολύνοντας όσους έχουν τις ικανότητες και το σθένος να βγάλουν τη χώρα απ’ την κρίση. Είναι ο μόνος τρόπος και για να διασφαλιστεί το μέλλον της χώρας, αλλά και ο μισθός του δημοσίου που συνήθισαν να λαμβάνουν και λογικά κόπτονται να συνεχίσουν να λαμβάνουν…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
