Η παρέμβαση του Δημήτρη Δρούτσα περί περιορισμού των προνομίων των βουλευτών δεν ήταν συμπτωματική. Ούτε τυχαία έτυχε τέτοιας προβολής…
Κατ’ αρχήν, έρχεται σε μια χρονική στιγμή όπου οι δημοσκοπήσεις δείχνουν απαξίωση των πολιτών προς το πολιτικό προσωπικό της χώρας, οι βουλευτές δυσκολεύονται να κυκλοφορήσουν ελεύθερα και γενικότερα υπάρχει η πεποίθηση πως η επιλογή της πολιτικής σταδιοδρομίας συνεπάγεται προσωπική εξασφάλιση. Συνεπώς, όποιος προτείνει περιορισμό των προνομίων ή και του αριθμού των βουλευτών, αν δεν ακούγεται με συμπάθεια – σίγουρα δεν προκαλεί το λαϊκό αίσθημα. Στο κάτω κάτω, οι πάντες καλούνται να περικόψουν κάτι. Γιατί όχι κι οι βουλευτές;
Κατά δεύτερον, η παρέμβαση Δρούτσα μπορεί κάλλιστα να εκληφθεί ως προειδοποίηση προς τους βουλευτές που θα κληθούν να υπογράψουν το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα. Ο υπουργός Εξωτερικών δεν είναι κάποιος τυχαίος. Ακριβώς επειδή είναι εξωκοινοβουλευτικός. Ακριβώς επειδή “διορίστηκε” στη θέση του, λόγω της στενής σχέσης του με τον Γιώργο Παπανδρέου – όπως τον κατηγορούν οι “λαϊκά εκλεγμένοι…” – είναι ο άνθρωπος που δεν θα εξέφραζε “προσωπικές απόψεις” (επίσημη κυβερνητική θέση, δια Γιώργου Πεταλωτή) αν προηγουμένως δεν είχε την έγκριση του Πρωθυπουργού. Συνεπώς, είναι περισσότερο από σαφές πως ο κ. Δρούτσας εκφράζει τον Πρωθυπουργό, ο οποίος θέλει να ανοίξει το θέμα και να εντοπίσει αντιδράσεις… Αντιστοίχως λοιπόν και οι ευθείες αντιδράσεις των βουλευτών προς τον υπουργό Εξωτερικών ήταν έμμεσες αντιδράσεις προς τον Πρωθυπουργό και περιείχαν αντίστοιχα μια προειδοποίηση: “Καλό θα έκανε ο υπουργός Εξωτερικών να αφήσει τους βουλευτές που αυτή τη στιγμή τραβάνε τον δικό τους Γολγοθά, που πρέπει να στηρίζουν το μνημόνιο ενώ πιθανά έχουν και αντιρρήσεις και άλλες οπτικές…”, είπε πρωτοστατείς όλων ο Χρήστος Πρωτόπαπας.
Κατά τρίτον – και προφανώς ουσιαστικότερο – η παρέμβαση Δρούτσα προλειαίνει το έδαφος και “ιδεολογικοποιεί” την προοπτική εισόδου στην κυβέρνηση κι άλλων εξωκοινοβουλευτικών. Ήδη, η μια κυβέρνηση τεχνοκρατών ζυμώνεται εδώ και αρκετό διάστημα και προβάλλεται ως λύση στη σημερινή “ανεπάρκεια” ορισμένων πολιτικών. Ήδη, στην κυβέρνηση υπάρχουν σήμερα επτά εξωκοινοβουλευτικοί (Παπακωνσταντίνου, ∆ρούτσας, Μπιρµπίλη, Παµπούκης, Πανάρετος, Ραγκούσης, Γερουλάνος) σε σημαντικά υπουργεία που υποτίθεται δεν υπολογίζουν το πολιτικό κόστος, των επιβεβλημένων, πλην σκληρών αποφάσεων που καλούνται να λάβουν. Συνεπώς, αργά αλλά σταθερά ο Γιώργος Παπανδρέου υλοποιεί άλλη μια μεταρρύθμιση που στο βάθος συναντά το διαχωρισμό των εξουσιών. Όπου με απλά λόγια, κάποιοι θα κυβερνούν αφού συγκροτήσουν ένα καλό βιογραφικό και ένα κύκλο χρήσιμων γνωριμιών και κάποια άλλοι θα νομοθετούν αφού προηγουμένως μαζέψουν ψήφους…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
