του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΜΙΝΗ
Μια σημαντική Αθηναία, η Ευφροσύνη Δοξιάδη, περιέγραψε πρόσφατα με τρόπο συγκλονιστικό τα συναισθήματα όσων ζούμε, εργαζόμαστε, κινούμαστε στη σύγχρονη Αθήνα. Απευθυνόταν σε εκείνους που διοίκησαν την πόλη το τελευταίο τέταρτο του αιώνα, ιδιαίτερα δε στη σημερινή, απερχόμενη δημοτική αρχή: «Μας έχετε καταντήσει να ζούμε μέσα σε μια αθλιότητα. Έχετε σπαταλήσει το δημόσιο χρήμα με τρόπους που προσβάλλουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Η πόλη των Αθηνών, που θα έπρεπε να ανυψώνει το πνεύμα όλων μας με την εγγενή φυσική ομορφιά της, μας υποβαθμίζει και μας ντροπιάζει». Δεν θα είχα να προσθέσω κάτι στις διαπιστώσεις αυτές, ούτε στο σπαρακτικό ρεπορτάζ που τις συνοδεύει, καθώς η συγγραφέας του περιέρχεται τους χώρους του φόβου και της δυστυχίας στο κέντρο της Αθήνας και επισκέπτεται τα εξαθλιωμένα ιστορικά του τοπόσημα. Θα πω, μόνο, αυτό που βαθιά πιστεύω και που, κατά κάποιον τρόπο, ήταν ο λόγος που αποφάσισα να θέσω υποψηφιότητα για τον Δήμο της Αθήνας: Αύριο, θα είναι αργά!
Η Αθήνα δεν είναι, απλά, μια βρώμικη και δυσλειτουργική πόλη. Είναι μια πόλη εγκαταλελειμμένη που σταθερά παρακμάζει, που περιθωριοποιείται πολεοδομικά, οικονομικά, πολιτιστικά. Μια πόλη σε αδιέξοδο, όπου η αντίληψη της κοινότητας σταδιακά εκλείπει. Η κρίση είναι οικονομική, κοινωνική και οικολογική, λειτουργική και αισθητική, πολιτιστική. Είναι κρίση βιωσιμότητας.
Η ίδια η παράδοση της Αθήνας, παράδοση μιας πόλης που δεν τεμαχίζεται από μεγάλες κοινωνικές διαφορές και ασυνέχειες, ανατρέπεται. Τα ρήγματα βαθαίνουν, κοινωνικά και πολιτισμικά σύνορα ορθώνονται, άβατα επιβάλλονται. Η σύνθεση του πληθυσμού αλλάζει με τη συγκέντρωση προσφύγων και μεταναστών χωρίς χαρτιά, κάτοικοι και επαγγελματίες φεύγουν, η ανασφάλεια επεκτείνεται, οι εντάσεις κλιμακώνονται, βρίσκει πρόσφορο έδαφος η ρατσιστική προπαγάνδα.
Δύο τρόποι έχουν προταθεί μέχρι τώρα απέναντι στην κρίση. Ο ένας, έμπρακτα, από την απερχόμενη δημοτική αρχή: Αδιαφορία για τα δικαιώματα των πολιτών που προσβάλλονται, αποποίηση των ευθυνών και απραξία, δραστήριες δημόσιες σχέσεις, κακόγουστες εκδηλώσεις. Κι ο άλλος -διακηρυκτικά, αλλά και με βίαιη δράση- από τις πιο σκοτεινές άκρες του πολιτικού φάσματος: Το πρόβλημα είναι ένα και είναι οι ξένοι. Ας τους καταδιώξουμε λοιπόν, ας τους διαγράψουμε από τον χάρτη της πόλης και της χώρας, ας τους εξοντώσουμε…
Η συνύπαρξη αυτών των δύο αντιλήψεων και πρακτικών οδηγεί μοιραία σε έκρηξη τις πολλαπλές και σύνθετες αντιθέσεις που έχουν συσσωρευθεί στην Αθήνα. Με αυτή την έννοια λέω ότι, αύριο, θα είναι αργά. Και αυτή την έννοια, τελικά, έχει η πρωτοβουλία μας. Θέλουμε να συγκροτήσουμε ένα κίνημα των υγιών δυνάμεων της πόλης για τη σωτηρία της πόλης.
Δεν πιστεύω στις εύκολες λύσεις γιατί, πολύ απλά, δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις. Τα σύνθετα προβλήματα, όπως αυτά που αντιμετωπίζει η Αθήνα, απαιτούν συνολικές πολιτικές που να απαντούν ταυτόχρονα σε περισσότερες πλευρές των προβλημάτων. Και απαιτούν ευφυείς λύσεις, που να απαντούν ταυτόχρονα σε περισσότερες ανάγκες.
Ποιες λύσεις έχουν προταθεί, για παράδειγμα, στο πρόβλημα του παραεμπορίου, που πλήττει μια νόμιμη οικονομική δραστηριότητα που ήδη παρακμάζει; Στην πραγματικότητα, καμία. Σκεφτήκαμε ποτέ τη δημιουργία αγορών, όπου θα πωλούνται νόμιμα προϊόντα ή κατασκευασμένα από τους πωλητές τους; Αγορών πολύχρωμων, πολυεθνικών και πολυπολιτισμικών, όπου θα ενταχθούν, νόμιμα πλέον εργαζόμενοι, και πολλοί από τους μετανάστες που εμπλέκονται σήμερα στο παραεμπόριο;
Σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, τέτοιες αγορές περιλαμβάνονται στους τουριστικούς οδηγούς. Αποτελούν ατραξιόν της πόλης, συγκεντρώνουν χιλιάδες επισκέπτες, συμβάλλουν στην τοπική οικονομία. Τέτοιες ιδέες χρειαζόμαστε, που να συμβάλλουν ταυτόχρονα και στην οικονομική ανάπτυξη, και στην ομαλή ένταξη των μεταναστών, και στην ειρηνική συμβίωση των ανθρώπων.
Το άρθρο της Ευφροσύνης Δοξιάδη τελείωνε ως εξής:
«Άλλη μια θητεία του κ. Κακλαμάνη θα έδινε τη χαριστική βολή στην πόλη που γεννηθήκαμε, που ζούμε, που αγαπούμε και που βλέπουμε να βιάζεται μπρος στα μάτια μας. Έλεος! Δεν σας αντέχουμε πια. Η Αθήνα ψυχορραγεί…».
Πιστεύω ότι οι πολίτες της Αθήνας έχουν κάθε λόγο να σκεφτούν έτσι στις 7 και τις 14 Νοεμβρίου.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
