ΟΥΣΟΝΟΥΠΩ (ΚΙ ΕΠΙΣΗΜΩΣ) ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ;

Μοίρασε το

του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΜΑΥΡΙΔΗ

Δεν υπάρχει λόγος να μην ακούσει κανείς τα καθησυχαστικά λόγια του Γιώργου Παπανδρέου πως δεν τίθεται θέμα αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους. Εξάλλου, ποιος θα αρνούνται να ακούσει λόγια παρηγοριάς.

Πλην όμως τα μηνύματα της αγοράς είναι διαφορετικά και παραπέμπουν σε κάτι χειρότερο από την αναδιάρθρωση του χρέους. Δείχνουν χρεοκοπία! Χωρίς καμία διάθεση κινδυνολογίας, κάποιες απλές σκέψεις αρκούν για να φανεί πως ο κίνδυνος είναι προ των πυλών.

Σκέψη πρώτη, απλοϊκή. Το έλλειμμα δεν μειώνεται. Που σημαίνει απλά ότι η Ελλάδα εισάγει περισσότερα από όσα εξάγει. Δεν χρειάζεται κανένας οικονομικός δείκτης να το αποδείξει. Αρκεί να προσέξει κανείς τα προϊόντα στα ράφια των σούπερ μάρκετ. Ελάχιστα είναι ελληνικής προέλευσης. Ακόμα κι οι πατάτες είναι Αιγύπτου ή Κύπρου. Οι μεγάλες αλυσίδες γαλλικών και γερμανικών συμφερόντων, κλείνουν το δρόμο στους Έλληνες παραγωγούς. Αρνούνται να αγοράσουν τα προϊόντα, ή όταν το κάνουν, αξιώνουν εξευτελιστικές τιμές. Με απλά λόγια, οι παραγωγοί δεν μπορούν να διαθέσουν τα προϊόντα σε τιμές που να τους επιτρέπουν να καλύψουν το κόστος παραγωγής τους.

Σκέψη δεύτερη, απλοϊκή. Οι δημόσιες δαπάνες παραμένουν υψηλές. Η Τρόικα αξιώνει δημοσιονομική προσαρμογή. Γίνεται; Μάλλον όχι. Μπορεί οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων να έχουν υποστεί κούρεμα, πλην όμως το κόστος του κράτους παραμένει υψηλό. Με εξαίρεση δυο-τρία υπουργεία που δείχνουν να σέβονται το κρατικό χρήμα και κάνουν ό,τι είναι δυνατό για να μην διασπαθίζεται, τα υπόλοιπα υπουργεία εξακολουθούν να ξοδεύουν απερίσκεπτα.

Σκέψη τρίτη, απλοϊκή. Τα έσοδα μειώνονται. Και δεν είναι μόνο, η ανικανότητα του κρατικού μηχανισμού να εισπράξει φόρους. Είναι η αλόγιστη επιβολή φόρων και το κυριότερο, η ύφεση στην οποία έχει βυθιστεί η αγορά. Οι τράπεζες μπορεί να εξασφαλίζουν κρατικές εγγυήσεις για τη βιωσιμότητά τους, πλην όμως δεν εξασφαλίζουν με τη σειρά τους χρηματοδοτήσεις σε επιχειρήσεις που το έχουν ανάγκη. Η ασφυξία φέρνει αναγκαστικά λουκέτα. Που σημαίνει εκτός από ανεργία – άρα και μείωση φορολογικών και ασφαλιστικών εσόδων από τους εργαζόμενους – και μείωση του τζίρου – άρα και της συναφούς φορολογίας.

Σκέψη τέταρτη, απλοϊκή. Η πολιτική τάξη δείχνει να μην αντιλαμβάνεται την κρισιμότητα των στιγμών. Εξακολουθεί να συμπεριφέρεται ωσάν να μην αντιλαμβάνεται πως η χώρα δεν βρίσκεται απλώς υπό επιτήρηση, αλλά υπό διεθνή οικονομικό έλεγχο. Προσπαθεί να ξεγελάσει τους δανειστές με κουτοπονηριές, νομίζοντας ότι κάτι μαγικό θα συμβεί και λεφτά για να συνεχίσουν να συντηρούν το πελατειακό κράτος, θα βρεθούν.

Συμπέρασμα: Όλοι θα ήθελαν να πιστέψουν τα λόγια του Πρωθυπουργού. Το θέμα όμως είναι αν κι ο ίδιος πλέον τα πιστεύει…

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP

Download on the App Store

Μοίρασε το

του αρθρογράφου

ideas change society

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

Αφήστε μια απάντηση

Σχόλια

Μπες στη συζήτηση

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου