Η σημερινή Ελλάδα του ΔΝΤ αναζητά τους δικούς της ήρωες. Αυτούς που θα πολεμήσουν την αδιαφάνεια, τη διαφθορά, τη …φοροδιαφυγή. Που θα υπερασπιστούν το “δίκαιο” των πολλών και θα κυνηγήσουν με αυταπάρνηση του “λίγους” – τους “έχοντες” και “κατέχοντες” που πλούτισαν παρανόμως εις βάρος των υπολοίπων.
Οι 250 αδιάφθοροι εφοριακοί που θα συγκροτήσουν μια ειδική υπηρεσία του ΣΔΟΕ φιλοδοξούν να κλέψουν κάτι απ’ την λάμψη του Χολιγουντιανού ήρωα. Να πατάξουν τη φοροδιαφυγή. Να κυνηγήσουν τους φοροφυγάδες και να φέρουν στα κρατικά ταμεία τα 26,4 δισ. ευρώ που λείπουν, ώστε μέχρι τα τέλη του έτους να µπουν στο κρατικό ταµείο τα 51 δισ. ευρώ και κάτι, από φόρους. Δεδομένου του στενού χρονικού περιθωρίου που υπολείπεται μέχρι τον Οκτώβριο που θα αρχίσει η σύνταξη του προϋπολογισμού, το έργο του φαντάζει δύσκολο κι ακατόρθωτο. Αν όμως υπάρχει κάτι που κάνει τον Ράμπο να ξεχωρίζει είναι ακριβώς η ικανότητα του να κάνει κατορθωτό, το ακατόρθωτο, να διαψεύσει τις προγνώσεις και να ανατρέψει τους εις βάρους του συσχετισμούς.
Πολλοί ωστόσο θα ήθελαν να βλέπουν την Ελλάδα ως κινηματογραφική ταινία. Αλλά παρόλα τα στοιχεία ρεαλισμού, ο κινηματογράφος υπολείπεται πάντα της σκληρής πραγματικότητας. Κι η σημερινή ελληνική πραγματικότητα αμφισβητεί απροκάλυπτα την ικανότητα των αυτόκλητων “Ράμπο” της Εφορίας να φέρουν σε πέρας την αποστολή τους.
Όχι επειδή δεν διαθέτουν τα μέσα ή την πολιτική βούληση της ηγεσίας που μέχρι σήμερα εξέλειπε. Αλλά για ένα απλούστερο και συγκεκριμένο λόγο. Διότι τα χρήματα δεν υπάρχουν! Έχουν μεταφερθεί σε ασφαλή καταφύγια του εξωτερικού – εκεί όπου δεν έχουν δικαιοδοσία να τα προσεγγίσουν.
Ένας Ράμπο, ωστόσο, δρα ανορθόδοξα, κτυπά πίσω απ’ τις γραμμές του “αντιπάλου” και τελικώς πετυχαίνει. Ευτυχώς ή δυστυχώς, όμως, αυτό συμβαίνει στη μεγάλη οθόνη κι όχι στη ζωή…