ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΞΑΝΑΡΧΟΝΤΑΙ

Πιάνοντας το νήμα της πρόσφατης ιστορίας εντοπίζουμε τον σημερινό Αντικαγκελάριο της κυβέρνησης συνασπισμού της Άνγκελα Μέρκελ να εμφορείται από αντιπάθεια έναντι της Ελλάδας. Ήταν αυτός και το κόμμα του, των Φιλελευθέρων, που πρωτοστατούσε στην εκστρατεία διασυρμού κατά της Ελλάδας που οργανωμένα ξεκίνησαν από τις αρχές του 2009 ορισμένα γερμανικά ΜΜΕ. Τότε που η κατάρρευση της Lehman Brothers και το σκάσιμο της στεγαστικής φούσκας στις ΗΠΑ έδωσε την αίσθηση στον κόσμο πως η υπερδύναμη βρίσκεται σε τροχιά παρακμής και στη γερμανική ελίτ την …ψευδαίσθηση ότι άνοιξε το παράθυρο ευκαιρίας για την απεξάρτηση της Γερμανίας από την υπερδύναμη.

Για να συμβεί όμως αυτό, η Γερμανία θα έπρεπε προηγουμένως να επιβληθεί στην Ευρώπη. Η μονεταριστική ορθοδοξία ήταν το οικονομικό ιδεολόγημα που προστάτευε και προωθούσε τα γερμανικά συμφέροντα και η Ελλάδα το «κακό παιδί» της Ευρωζώνης που το παραβίαζε. Ο παραδειγματισμός των «τεμπέληδων», «διεφθαρμένων» και «αντιπαραγωγικών» Ελλήνων θα συνέτιζε και τους υπόλοιπους Ευρωπαίους να ακολουθήσουν το γερμανικό «υπόδειγμα». Με απλά λόγια αν τα «γουρούνια» (picks) του Νότου ήθελαν να παραμείνουν στην Ευρώζωνη θα έπρεπε να στρώσουν χαλί στους γερμανικούς κολοσσούς, καθώς η οποιαδήποτε μορφής «ευρωβοήθεια» ήταν πλέον πολύ ακριβή για να την πληρώνουν οι «συνετοί» Γερμανοί φορολογούμενοι.

Τα πράγματα όμως δεν εξελίχθηκαν έτσι. Η επιχείρηση απαξίωσης και κατόπιν τιμωρίας της Ελλάδας γύρισε μπούμερανγκ όταν στο παιχνίδι της διάσωσης μπήκε το ΔΝΤ (εργαλείο οικονομικής επικυριαρχίας των ΗΠΑ). Η Ελλάδα μετατράπηκε στο «δούρειο ίππο» της Ευρωζώνης, δημιουργώντας ρωγμή στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Η υφεσιακή πολιτική που της επιβλήθηκε εντέχνως, άρχισε να αυξάνει υπέρμετρα το κόστος της διάσωσης και σταδιακά να συμπαρασύρει και τα άλλα κράτη ευρωπαϊκού Νότου. Πλέον η Γερμανία καλείται σε αναδίπλωση. Είτε θα συμβιβαστεί με την ιδέα της ήττας, υπαναχωρώντας σε ένα δικό της νόμισμα, είτε θα συνειδητοποιήσει την ανάγκη να καταβάλει το κόστος της δημοσιονομικής και πολιτικής ένωσης της Ευρωζώνης, με ρευστό στους μηχανισμούς διάσωσης και παραγωγικές επενδύσεις στην ευρωπαϊκή περιφέρεια.

Η κατάσταση φαίνεται να κλείνει προς τη δεύτερη εκδοχή. Γενναίο κούρεμα του ελληνικού χρέους, αλλά και η έκδοση ευρωομολόγου που μέχρι πρότινος απορρίπτονταν, είναι πλέον πιθανά. Ο Ρέσλερ όπως και άλλοι που εναντιώνονταν, πλέον αναδιπλώνονται. Συνεπώς, η παρουσία του σε μια χώρα «αντιπαθητική», συνοδεύεται από ένα νέο συμβολισμό, όπως και το χειροκρότημα των Γερμανών βιομηχάνων στο Γιώργο Παπανδρέου την περασμένη βδομάδα στο Βερολίνο…