Δεν χρειάζονται ιδιαίτερες γνώσεις οικονομικής θεωρίας για να κατανοήσει κανείς πως η ανάπτυξη επιτυγχάνεται από τη διάθεση των “εχόντων” να επενδύσουν τα χρήματά τους εκεί που διαβλέπουν ευκαιρίες κέρδους και από την ποιότητα του εργατικού δυναμικού που θα μετατρέψει την επένδυση σε υπεραξία. Στην περίπτωση της Ελλάδας δεν δείχνει να συντρέχει κανείς απ’ τους παραπάνω όρους. Οι μεν “πλούσιοι” Έλληνες έχουν μεταφέρει τα χρήματα τους σε ασφαλή καταφύγια του εξωτερικού και δείχνουν εξαιρετικά απρόθυμοι να τα επαναφέρουν στην ελληνική αγορά. Οι δε “ικανοί” κι εξειδικευμένοι Έλληνες εργαζόμενοι προτιμούν να προσφέρουν την εργασία τους στο εξωτερικό, όπου και η δουλειά τους αμείβεται και η προσφορά τους αναγνωρίζεται.
Το ζητούμενο λοιπόν για τη σημερινή κυβέρνηση, αλλά και για κάθε κυβέρνηση είναι να βρει τρόπους να φέρει τους Έλληνες πίσω στην πατρίδα. Αυτό είναι το “πατριωτικό” της καθήκον. Ο Γιώργος Παπανδρέου έζησε (και το επικαλείται συχνά) αρκετά χρόνια ως μετανάστης και γνωρίζει, όπως διατείνεται, το αίσθημα του νόστου. Γνωρίζει επίσης πολύ καλά ότι “λεφτά υπάρχουν”, τα κατέχουν Έλληνες, αλλά απλώς δεν τους συμφέρει να τα διαθέσουν στην Ελλάδα.
Αν λοιπόν επιθυμεί να “σώσει” την Ελλάδα, τότε θα πρέπει να βρει τρόπους να προσφέρει ουσιαστικά κίνητρα στους Έλληνες να τη “σώσουν”. Διότι το να μένεις σε μια χώρα φτωχή όντας πλούσιος, είναι ανεκτό. Αλλά να μένεις σε μια χώρα φτωχή όντας φτωχός είναι δυσβάσταχτο.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
