Η άλλη – εφόσον επικυρωθεί η συμφωνία – είναι κι η σημαντικότερη. Η συγχώνευση τριών μικρών (σύμφωνα με τα διεθνή στάνταρντ) τραπεζών σε μια ισχυρότερη δείχνει το δρόμο της συνένωσης (ελληνικών) δυνάμεων στο σύνολο του επιχειρηματικού κόσμου της χώρας. Και καθιστά αντιληπτό, στις παρούσες συνθήκες, πως αν δεν υπάρξει συνένωση δυνάμεων, αν δεν υπάρξει συνεργασία μεταξύ Ελλήνων επιχειρηματιών κι αν ο καθένας ελληνικός επιχειρηματικός όμιλος συνεχίσει να επιχειρεί μόνος του, είναι πιθανό να χαθεί στον αχανή διεθνή ανταγωνισμό.
Πρόκειται για την άλλη πλευρά της κρίσης που βιώνει η χώρα που επιβάλλει την άρση των “εγωισμών” και της “επιχειρηματικής αυταρέσκειας”. Πολύ περισσότερο οδηγεί τις ελληνικές επιχειρήσεις σε λογικές που καταστρατηγούν την αντίληψη της “οικογενειακής επιχείρησης” – η οποία συνήθως τελειώνει με το θάνατο του ιδρυτή της ή την ανεπάρκεια των επιγόνων του να τη διατηρήσουν εν ζωή.
Έτσι η κρίση δημιουργεί ευκαιρίες. Ο πήχης της μεγαλομανίας και της κρατικοδίαιτης επιχειρηματικότητας χαμηλώνει κι οι Έλληνες επιχειρηματίες εξαναγκάζονται να αναδιοργανώσουν την παραγωγική τους βάση, να γίνουν εξωστρεφείς και καινοτόμοι. Με απλά λόγια να ξαναδώσουν περιεχόμενο στο μύθο περί του “ελληνικού δαιμόνιου” που κατάντησε τα τελευταία χρόνια να εξαντλείται σε προνομιακές σχέσεις διαπλοκής των ανθρώπων της αγοράς και της πολιτικής.
Είναι η ώρα για τις ελληνικές επιχειρήσεις να αποδείξουν ότι μπορούν να σταθούν στον ευρωπαϊκό και διεθνή ανταγωνισμό. Είναι δύσκολο, είναι επώδυνο, αλλά είναι μονόδρομος. Τουλάχιστον για όσο ακόμα η Ελλάδα θα βρίσκεται στην Ευρώζωνη με όλα τα θετικά αλλά και τα αρνητικά που συνεπάγεται η συμμετοχή της σε αυτή…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
