Πριν από ενάμισι χρόνο ο Γιώργος Παπανδρέου αναλάμβανε την εξουσία έχοντας πλήρη επίγνωση των δυσκολιών που θα αντιμετώπιζε. Δεν αναζητούσε λοιπόν τυχαία τη λύση, βολιδοσκοπώντας παράγοντες του διεθνούς οικονομικού συστήματος – μεταξύ αυτών κι ο Ντομινίκ Στρος Καν που αποκάλυψε το “μυστικό”.
Βεβαίως, ήταν “μυστικό” για όσους αφελείς στην Ελλάδα πίστευαν ότι ο Παπανδρέου, θα έλυνε με μαγικό τρόπο και χωρίς να ανοίξει μύτη, τα συσσωρευμένα προβλήματα που άφηνε πίσω της η διακυβέρνηση Καραμανλής.
Είναι αληθές βεβαίως πως στην προσπάθεια του να κερδίσει την εξουσία ο Γιώργος Παπανδρέου δεν έκανε κάτι διαφορετικό από το σύνηθες. Όπως κάθε υποψήφιος απέφυγε να παρουσιάσει όλη την αλήθεια στους πολίτες (και ας ισχυρίζεται ακόμα και σήμερα πως δεν την γνώριζε) και καλλιέργησε προσδοκίες στους πολίτες πως η ζοφερή κατάσταση που υπήρχε (και ήταν η αιτία που ο Κώστας Καραμανλής εξαναγκάσθηκε σε πρόωρες εκλογές) θα άλλαζε. Θεμιτό, λογικό και αναμενόμενο.
Όπως λογικό και αναμενόμενο (το θεμιτό ελέγχεται παγίως…) ήταν να μην περιγράψει επακριβώς το πως θα άλλαζε η κατάσταση. Ίσως κι ο ίδιος να μη γνώριζε (δικαιολογημένα εδώ) το εύρος των επώδυνων μέτρων που έπρεπε να λάβει. Αλλά και αν ακόμα το υποψιάζονταν θα έπρεπε και να το πει; Και ο Κώστας Καραμανλής που περίπου το είπε, γιατί δεν επιβραβεύτηκε για την πολιτική του ειλικρίνεια;
Συνεπώς, ο Γιώργος Παπανδρέου δεν ελέγχεται για όσα είπε ή δεν είπε προεκλογικά. Και πάντως δεν μπορεί να ελεγχθεί από τη στιγμή που υπερψηφίστηκε για να κάνει τις “τομές” και τις “μεταρρυθμίσεις” που είχε υποσχεθεί.
Εκεί που ο Γιώργος Παπανδρέου ελέγχεται και θα ελεγχθεί από τους ιστορικούς του μέλλοντος δεν είναι αν και κατά πόσο οι “τομές” και οι “μεταρρυθμίσεις” προκάλεσαν πόνο στη συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων πολιτών. Αλλά στο κατά πόσο, οι επιλογές του υπηρέτησαν το περί κοινωνικού δικαίου αίτημα και ήταν οικονομικά επιβεβλημένες για τη βελτίωση του επιπέδου διαβίωσης των πολιτών.
Επί του παρόντος και για όσο βρισκόμαστε στο μέσο μιας επώδυνης διαδικασίας μετάβασης σε ένα διαφορετικό οικονομικό μοντέλο, είναι λογικό να προκαλείται αβεβαιότητα και ανασφάλεια. Εξίσου γόνιμο είναι να διατυπώνονται έντονες αμφιβολίες και αξιοσέβαστες επιφυλάξεις.
Όμως το ζητούμενο είναι αν οι πολίτες σήμερα, όπως ενάμισι χρόνο πριν, εμπιστεύονται τον Γιώργο Παπανδρέου να ηγείται αυτής της επώδυνης προσπάθειας μετάβασης, ώστε στην κατάληξη της να δώσει τη δυνατότητα στους πολίτες να αναλογιστούν πιο ξεκάθαρα αν τελικά οι θυσίες τους έπιασαν τόπο. Και για να διαπιστωθεί αν ο Πρωθυπουργός εξακολουθεί να απολαμβάνει της εμπιστοσύνης του κόσμου, ένας μόνος τρόπος υπάρχει…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
