του ΑΛΦΟΝΣΟΥ ΒΙΤΑΛΗ
Προφανώς η επιμήκυνση της αποπληρωμής του δανείου της Ελλάδας από το Δ.Ν.Τ., την Ε.Κ.Τ. και την Ε.Ε., δεν μπορεί να αποτελεί ούτε την έξοδο από το τούνελ της λιτότητας, ούτε από την βαθιά χρηματοοικονομική κρίση που πλήττει όλο τον κόσμο. Πολύ δε περισσότερο δεν αποτελεί πανάκεια για την χειμαζόμενη και δοκιμαζόμενη εδώ και χρόνια Ελληνική οικονομία. Είναι μια ανάσα πρωτίστως «πολιτική», αλλά ταυτόχρονα και ένα είδος αποκατάστασης κάποιων εξώφθαλμων και ηχηρών αστοχιών του περιβόητου Μνημονίου. Πρακτικά η Τρόϊκα επιχειρεί να εξομοιώσει τους όρους του πακέτου διάσωσης της Ελλάδας με αυτό της Ελλάδας. Η θηλιά είχε σφίξει επικίνδυνα γύρω από τον λαιμό της Ελλάδας καθώς μόνο τα νούμερα των ποσών που έπρεπε να αποπληρωθούν εντός τριετίας εγκυμονούσε σοβαρούς κινδύνους πτώχευσης της χώρας. Αυτό το ενδεχόμενο τώρα απομακρύνεται αισθητά.
Με τις αρχικές προβλέπεις περί αποπληρωμής του δανείου ήταν πρακτικά αδύνατον να αντέξει η Ελλάδα, καθώς περίπου το 1/3 του ΑΕΠ της χώρας – ένα εξαιρετικά μεγάλο νούμερο – θα πήγαινε τουλάχιστον το 2014 και το 2015 στην αποπληρωμή του δανείου. Αυτό θα «τσάκιζε» τελείως και την κοινωνία και την όποια προσπάθεια οικονομικής ανόρθωσης .
Όμως η επιμήκυνση σε καμία περίπτωση δεν αλλάζει τα δραματικά δεδομένα της Ελληνικής οικονομίας. Δεν αλλάζει το τεράστιο θέμα της διαχείρισης του χρέους και της δημοσιονομικής εκτροπής.
Πολύ δε περισσότερο η οποιαδήποτε επιμήκυνση αποπληρωμής του δανείου, δεν μπορεί από μόνη της να «αναθερμάνει» την αγορά, που μόνο για φέτος θα «στραγγαλιστεί» και πάλι αφού δεν πρόκειται να ρεύσει «το καύσιμο» του δώρου που έχει κοπεί από χιλιάδες μισθωτούς του δημόσιου τομέα, αλλά και από τις τεράστιες πλέον «ουρές» των ανέργων που δεν έχουν όχι απλά δώρο , αλλά ούτε καν εισόδημα.
Επίσης καμία επιμήκυνση δεν πρόκειται να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της διάλυσης της παραγωγικής υποδομής της χώρας – το πιο μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα εδώ και πολλά χρόνια- ούτε και την διαδικασία – της ανύπαρκτης μέχρι τώρα- ανάπτυξης.
Και ουσιαστικά αυτά είναι τα μεγάλα προβλήματα της οικονομίας που μας οδήγησαν εδώ που φτάσαμε.
Όσο υπάρχει εμμονή στη δημοσιονομική και μόνο εξυγίανση – αναγκαία σε σημαντικό βαθμό- όσο δεν κατατίθεται ένα σαφές σχέδιο για μια νέα βιώσιμη και μη κρατικοδίαιτη ανάπτυξη, όσο δεν υπάρχει σαφής πολιτική για την αναδιάρθρωση της παραγωγικής δομής της χώρας και τον εξωστρεφή προσανατολισμό της, τόσο οι όποιες επιμηκύνσεις αποπληρωμής θα αποτελούν μικρές και μόνο ανάσες.
Και με μικρές ανάσες, απλά επιμηκύνεις το πρόβλημα, δεν το λύνεις. Το μετατοπίζεις για αργότερα.
Για να πιάσουν τόπο οι θυσίες του κόσμου, αλλά και ο μεγάλος αγώνας που έγινε για την δημιουργία μηχανισμού στήριξης και ενεργοποίησης του για την Ελλάδα, θα πρέπει χωρίς καθυστέρηση να δρομολογηθούν σοβαρές πολιτικές για αναθέρμανση της οικονομίας, με βαθιές διαρθρωτικές αλλαγές που δεν παίρνουν άλλη αναβολή, αλλά και πολιτικές ανάπτυξης.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
