EIXE πολύ δίκιο ο κ. Μπαρόζο όταν προχθές τόνιζε πως οι Eλληνες πρέπει να γνωρίζουν επακριβώς τι τους περιμένει από τα οδυνηρά μέτρα. Το εσωτερικό μέτωπο σφυρηλατείται και οικοδομείται μόνο με την απόλυτη γνώση και ταύτιση της μεγάλης ομάδας των ενεργών πολιτών προς ένα όραμα και μία πορεία.
Αυτό που είναι αυτονόητο σε κάθε άλλη περίπτωση, όπως στις επιχειρήσεις, στα νοικοκυριά, στις στρατιωτικές ενέργειες, στις πολιτικές καμπάνιες, δεν είναι αυτονόητο εδώ και 20 μήνες στην ελληνική πολιτική σκηνή. Ας πάρουμε το παράδειγμα μιας στρατιωτικής επιχείρησης: πριν από αυτήν υπάρχει μία προετοιμασία, γίνεται εκπαίδευση, ξέρει ο καθένας τι πρέπει να κάνει, πότε και γιατί. Και ο τελευταίος απλός στρατιώτης ξέρει τη θέση του και κάνει το καθήκον του, έστω και αν ο κίνδυνος είναι να σκοτωθεί.
Aλλο παράδειγμα σε μια εμπορική επιχείρηση: όταν γίνονται μεγάλες ή μικρότερες αλλαγές που θα αλλάξουν τις δομές, θα ξεβολέψουν το προσωπικό, θα αλλάξουν την καθημερινή ρουτίνα, πάντα μαζί με το πλάνο αλλαγών, φτιάχνεται και ένα επικοινωνιακό πλάνο. Ο στόχος κάθε επικοινωνιακού πλάνου είναι να προετοιμάσει τον ανθρώπινο παράγοντα ώστε να αφομοιώσει και αποδεχθεί τις αλλαγές, να μειώσει τις τριβές και να αυξήσει τις πιθανότητες επιτυχίας του εγχειρήματος.
Αυτά που είναι αυτονόητα λοιπόν σε κάθε άλλη περίπτωση, δεν εφαρμόσθηκαν στην περίπτωση της οικονομικής κρίσης στη χώρα μας. Πρώτα πρώτα, θα ανέμενε κανείς πως με πρωτοβουλία της ελληνικής κυβέρνησης έπρεπε να προβλεφθούν ειδικές δράσεις (καθημερινές, εβδομαδιαίες και μηνιαίες) που να στοχεύουν όλες τις ομάδες του πληθυσμού. Θα έπρεπε να έχουν αναπτυχθεί στοχευμένα μηνύματα με πολύ συγκεκριμένα επιχειρήματα προς κάθε ομάδα του πληθυσμού, τους συνταξιούχους, τους εργάτες, τους πνευματικούς ανθρώπους, τους καθηγητές, τους φοιτητές, τις νοικοκυρές, τους μετανάστες και όλες τις ομάδες που έχουν η κάθε μία τα δικά της ζητήματα και τα δικά της κριτήρια αποφάσεων. Παλαιοπολιτικά μηνύματα της μορφής «για να εξασφαλίσουμε το μέλλον των παιδιών μας» ή «παλεύουμε για μια νέα νοοτροπία» δεν λένε πλέον τίποτε σε κανένα.
Αλλά και αν ακόμη το επικοινωνιακό πλάνο είχε ξεφύγει από την ελληνική κυβέρνηση, η τρόικα, ως κατά τεκμήριο εμπειρότερος οργανισμός (βλέπε πείρα ΔΝΤ), έπρεπε να το είχε επισημάνει και να το είχε επιβάλει. Ακούμε ότι το ΔΝΤ έχει αναθέσει σε γραφείο δημοσίων σχέσεων τη διαχείριση της εικόνας και της φήμης του στην Ελλάδα. Εκ του αποτελέσματος συνάγεται πως –αν είναι αληθής η διαδικασία– έχει γίνει μια τρύπα στο νερό. Από τη μία μεριά οι άνθρωποι του ΔΝΤ πασχίζουν –όπως λένε– να σώσουν την ελληνική οικονομία και από την άλλη ο μέσος Eλληνας τους θεωρεί τουλάχιστον personae non gratae. Πώς τους ξέφυγε;
Eστω όμως ότι δεν έγινε μέχρι τώρα ένα σωστό πλάνο επικοινωνίας κυβέρνησης – τρόικας – λαού. Προλαβαίνουμε να φτιάξουμε ένα τέτοιο; Μπορεί να υλοποιηθεί το ρηθέν υπό του κ. Μπαρόζο, δηλαδή «να ενημερωθεί ο ελληνικός λαός από τους πολιτικούς με ειλικρίνεια για το κόστος εξόδου από την κρίση»; Η απάντηση εξαρτάται από τις διαθέσεις όλων των μελών του παζλ. Αν οι προθέσεις όλων είναι τίμιες και καθαρές, τότε ποτέ δεν είναι αργά. Υπάρχουν μάλιστα και προτάσεις πανεπιστημιακών να ξεκινήσει το νέο επικοινωνιακό πλάνο από τους αγανακτισμένους στο Σύνταγμα.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
